Love of my world รักวุ่นๆดาราระดับโลก
taika
34) ตอน34 ความเฉยชาคือการบอกลาโดยไม่ต้องออกเสียง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความอร๊ายยยยอากาศไม่อำนวยเลยอ้ะ ทำไม้....ทำไมฝนต้องมาตกตอนเน้นะ(ย้ำว่าไปตอน2ทุ่ม เปิดตลอด24ชม.)
“เฮ้อแย่แล้วพวกเรา...ฝนตกน่ะ”
ฉันบอกเพื่อนๆที่ยังหลับอยู่บนรถALPARTคันงามของฉัน
“หาอะไรนะ”
มินร้องดัง
“ก็..มีทางเดียวคือเอ่อ...ฉันจะไปเอาร่มที่ร้านมาให้พวกเธอคู่ละคันละกันนะ กุกกักๆๆๆๆ”
ฉันค้นข้างๆเบาะรถเพื่อหาร่มแต่เผอิญมี3คัน
“อ้าว...มี3คันงั้นให้คู่มินกับคู่แพตไปก่อนละกันนะ “
ฉันบอกพลางหยิบร่มใหญ่ๆ2คันยื่นให้มินกับแพตพาคู่ตัวเองเดินไปส่วนฉันก็กางร่มคนเดียวอ้ะ...เพราะ...ทะเลาะกับแฟนตัวเอง (แต่คงจะเป็นเพราะเธอมากกว่านะยัยนักเขียนจอมมารร้ายบงการจิตใจคนอื่น)
พอเดินไปได้ครึ่งทางใกล้จะถึงหน้าร้านแล้วก็เห็นภาพที่ไม่ควรเห็นอย่างยิ่ง....ก็เลยหยุดเดิน
“อ...อ้าว...เต้ย...ทำไมหยุดเดินล่ะ...”
มินถาม
“อ๋อ....พอรู้แล้วล่ะ..มิน..ดูสิ..สวีทซะ”
แพตบอก
“อูย....เป็นจั่งไสละหนอความฮัก..เป็นจั๋งใด๋ละหนอความฮัก..ที่เคยฝัง เคยฝาก คิดฮอดแล้วหนาวหัวใจ”
มินกับแพตร้องเพลงพร้อมกัน
“และยังคิดถึงเธอ..นะ..อะ อะ อะ อะ วันนี้ไม่มีเธอ เหตุใดโลกนี้ช่างดูโหดร้าย อะ อะ อะ อะ”
แดนกับอ๋อมร้องติดกันด้วย
“นี่..หยุดร้องกันได้แล้วหงุดหงิด..ไปรอในรถก่อนไป...พรุ่งนี้เช้าค่อยว่ากัน”
ฉันไล่ไอ้คู่หวานแหว๋ว2คู่นี้ให้ไปร้องเพลงกันต่อในรถฉัน...หึ..คอยดูนะ..ฌอห์ณเราได้เห็นดีกัน
“อ๊ะ...นั่นมัน....สร้อย..ที่ฉันเจอนี่..แสดงว่า....ฌอห์ณเอาสร้อยเส้นนั้นให้กับ.....”
ฉันบ่นพึมพำขณะที่เห็นฌอห์ณใส่สร้อยคอให้น้องน้ำชา จากนั้นฉันก็ทิ้งร่มตัวเลยเปียกฝน
“น้ำชา...เราได้เห็นดีกันแน่..ชิ....อ้างว่าทำงานที่แท้ก็วางแผนให้ฉันมารับที่นี่เพื่อจะให้ฉันเห็นภาพที่ไม่ควรเห็นอย่างนี้สินะแล้วก็บอกเลิกกันง่ายๆ ...ชิ!”
จู่ๆก็มีเด็กผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับน้องน้ำชามายืนบ่นแบบอารมณ์เสียข้างๆฉัน
“เธอ...คือแฟน..ของ..น้ำชาเหรอ”
ฉันถาม
“ส่วนพี่ก็..เป็นแฟนของผู้ชายคนนั้นใช่ไหม”
“ใช่!”
พวกเราตอบพร้อมกัน
“อยากได้แฟนเธอคืนไหมล่ะ”
“พี่ถามงี้มีแผนเหรอ”
“ใช่..แต่อาจจะต้องง้อแฟนหน่อยนะ”
“ก็ได้..พี่ชื่ออะไร..แล้วแน่ใจนะว่าแผนนี้ผมจะไม่เสียคนเดียว”
“ขอบใจมาก...พี่ชื่อเต้ยเป็นเจ้าของร้านนี้..แล้วพี่ก็แน่ใจว่าพี่ก็จะเสียด้วย..น้องล่ะชื่ออะไร”
“ผมชื่อ ก้องครับแต่เรียกกันว่า ตู่น่ะครับ”
จากนั้นฉันก็พยักหน้าตอบรับ
“แผนพี่มีอยู่ว่า..ให้น้องแกล้งเป็นแฟนคนใหม่ของพี่...จากนั้นก็เมื่อแฟนเราทั้ง2คนงอนเราก็เป็นอันต้องง้อแฟนใครแฟนมันโอเคไหม..อ้อ..แล้วก็เล่นให้เนียนด้วยนะถ้าไม่เนียนเนี่ยพี่ไม่รับประกันนะว่าจะคืนดีด้วยกันได้เมื่อไร”
“คร้าบบๆๆๆๆผมจะเล่นให้เนียนที่สุดเท่าที่ทำได้นะครับ”
“เออๆๆแล้วอย่าผิดคำพูดแล้วกัน”
จากนั้นฉันก็ควงแขนน้องก้องไปด้วยกัน
"อ้าว...ฌอห์ณ....อยู่ที่นี่กับน้องน้ำชาเหรอ"
ฉันถาม
“อืม...แล้วใครอ้ะ..ที่เดินควงมาน่ะ”
ฌอห์ณถาม
“อ๋อ...นี่BOY FRIENDของฉันเขาชื่อ...”
ฉันบอก
“ก้อง...”
อยู่ๆน้ำชาก็แทรกขึ้นมา
“อ่าว....น้ำชา...นี่GIRL FRIEND ของเราคนใหม่ชื่อพี่เต้ย”
ก้องบอก
“ทำไมทำกับชาแบบนี้...”
น้องน้ำชาถามก้อง
“เอ่อ....พี่เต้ยว่าน้อง2คนไปคุยกัน เอ้ย..เคลียร์กันที่อื่นดีไหม....พี่รอได้นะก้อง”
ฉันบอก
“อืม...ก็ดีเหมือนกันครับ”
ก้องบอกพร้อมเดินไปหลังร้านตามด้วยน้ำชาที่เดินตามไปทีหลัง
“เอ่อ...เต้ยทำไมเธอทำแบบนี้”
“ทำแบบไหน”
“อย่ามาแกล้งไม่รู้เรื่องนะ....ทำไมเธอไปรู้จักกับแฟนของน้ำชาได้ไง”
“ทำไม...หวงเหรอ...ฉันเจอเขานั่งตากฝนหน้าร้านเห็นน่าเศร้าๆเลยไปนั่งเป็นเพื่อนแล้วก้องก็เล่าให้ฟังว่าเขาอกหักที่เห็นนายกับน้องน้ำชา นั่งสวีทกันอยู่ในร้านแล้วเราก็สนิทกันก็แค่นั้น”
“แน่ใจว่าแค่นั้น..ไม่ใช่เพราะอยากเอาคืนฉันหรอกเหรอ”
“หึ...ตามจริงก็อยากอยู่หรอกกนะ”
“เธอนี่มัน....”
“หึฉันไปละ..ตราบใดที่นายยังไม่เลิกทำตัวแบบนี้ฉันก็จะเป็นแบบนี้”
“หึ..เอาสิ คราวนี้ฉันจะไม่ง้อเลยคอยดู”
ประโยคที่ฌอห์ณพูดเมื่อกี้ทำให้ฉันอึ้งแล้วยิ้มรับแล้วก็หันหน้าเดินออกจากร้านไป
“หึ...แสดงว่ามันถึงคราวที่ฉันจะต้องเลิกกับนายแล้วสินะ”
ฉันบอก
หลังจากนั้น1สัปดาห์เราก็เหมือนคนไม่รู้จักกัน ไม่มองหน้ากัน ไม่ทักทาย ฯลฯ
ฉันไม่ได้ยินอะไร เธอไม่เคยจะพูดอะไร
ได้ยินเพียงแค่ใจของคนกำลังหมดรักกัน
ถึงเธอไม่บอกอะไร ก็คงมีค่าเท่าๆกัน
เมื่อเธอเขียนคำๆนั้นในแววตา
ก็ไม่ได้รู้ซึ้งแค่รู้สึก ใจเธอไม่เหลืออยู่
เธอคงไม่รู้การไม่ได้รัก ต้องบอกวิธีใด
ให้ฉันบอกให้ไหมฉันรู้ดี
ความเฉยชา คือการบอกลาโดยไม่ต้องออกเสียงใด
สิ่งที่เธอทำลงไป มันช่างเลือดเย็น
เธอไม่ต้องเอ่ยคำใด เพราะหัวใจพูดแทนอย่างชัดเจน
ไปจากฉัน ทนอยู่ไปเพื่ออะไร ถึงฉันจะเป็นจะตาย
ก็ไม่อยากเป็นคนถูกทิ้ง ด้วยสายตา
ทิ้งฉันให้อยู่ลำพัง อยู่กับความอ้างว้างเดียวดาย
ในบางครั้งก็ยังสงสัยเธอมีใครซ่อนอยู่
ทิ้งฉันเธอก็ไม่ทิ้ง จะดูแลฉันก็ไม่ดู
เธออย่าคิดว่าไม่รู้คนด้วยกัน
ก็ไม่ได้รู้ซึ้งแค่รู้สึก ใจเธอไม่เหลืออยู่
เธอคงไม่รู้การไม่ได้รัก ต้องบอกวิธีใด
ให้ฉันบอกให้ไหมฉันรู้ดี
ความเฉยชา คือการบอกลาโดยไม่ต้องออกเสียงใด
สิ่งที่เธอทำลงไป มันช่างดูเลือดเย็น
เธอไม่ต้องเอ่ยคำใด เพราะหัวใจพูดแทนอย่างชัดเจน
ไปจากฉัน ทนอยู่ไปเพื่ออะไร ถึงฉันจะเป็นหรือตาย
ก็ไม่อยากเป็นคนถูกทิ้ง ด้วยสายตา
ความเฉยชา คือการบอกลาโดยไม่ต้องออกเสียงใด
สิ่งที่เธอทำลงไป มันช่างดูเลือดเย็น
เธอไม่ต้องเอ่ยคำใด เพราะหัวใจพูดแทนอย่างชัดเจน
ไปจากฉัน ทนอยู่ไปเพื่ออะไร ถึงฉันจะเป็นหรือตาย
ก็ไม่อยากเป็นคนถูกทิ้งด้วยสายตา
ได้ยินกันบ้างไหม เสียงใจที่ฉันมีหัวใจฉันตอนนี้กำลังร้องไห้
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
