It's You ใช่นายแน่รักแท้ของฉัน!!

6.6

เขียนโดย Funny_Girl

วันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 22.56 น.

25 ตอน

85 วิจารณ์

40.58K อ่าน

24) ต้องรอด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เรียนปี1 รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกแฮะ^^
"ฟาง~เมื่อคืนเป็นไง" ยัยเฟย์ถามเสียงหวาน พนันได้ว่ายัยนี่กับเขื่อนต้องขโมยกุญแจห้องของป๊อบไป- -
"ปวดหลังมากกกกกก" ฉันลากเสียงยาวแสดงถึงความเจ็บปวดที่ฝังเข้ากระดูกดำ
"ฉันไปนอนที่พื้น" ฉันตอบ เมื่อคืนฉันหนีป๊อบมานอนที่พื้นแล้วรีบตื่นก่อนเพื่อความแนบเนียน
"แกนี่นะทำไมไม่คว้าโอกาส-3-"
"พอๆ" ฉันโบกมือตัดบท แล้วหนีมานั่งที่โต๊ะ
+
+
"ฟางเย็นนี้ไปกินข้าวกัน ฉลองสอบเสร็จ" ป๊อบพูดแล้วคลี่ยิ้มบางๆ
"อื้ม แล้วมีใครไปบ้าง"
"ก็เรา...แค่สองคน-//-"
"อ๋อ งั้นไปกันเลยดีกว่า เลิกแล้ว^^;"
ณ ห้าง KZRS
"อร่อยมั้ย" ป๊อบถามขึ้นในขณะที่ฉันก้มหน้าก้มตากิน
"อร่อยสิ แล้วป๊อบไม่กินอะ"
"แค่มากับฟาง ป๊อบก็อิ่มแล้วล่ะ^^"
"ระ...หรอ"
22.00น.
4 ทุ่มแล้วหรอเนี่ย ไวชะมัด
"เอ้อ..ฟางรอที่รถก่อนนะ เราลืมของ" ป๊อบพูดแล้ววิ่งกลับไปในห้าง
กึก!
ฉันหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองข้างหลัง รู้สึกเหมือนมีคนเดินตามแฮะ - - แต่มันก็ไม่มี ฉันจึงเดินต่อไปที่รถ เสียงรองเท้ามันคงก้องล่ะมั้ง ฉันค่อยๆเดินแล้วซอยเท้าเร็วๆจนกลายเป็นว่า...
ฉันวิ่งหนีอะไรซักอย่างที่มองไม่เห็น!!
พลั่ก!
"สวัสดีฟาง มากับป๊อบอีกแล้วหรอ" มิล่าถามเสียงเย็น
"..."
"ฉันถามทำไมไม่ตอบ!!"
"คือ..."
"ในเมื่อฉันไม่ได้ป๊อบ ใครหน้าไหนก็อย่าหวัง!!" มิล่าประกาศก้องแล้วหยิบปืนขึ้นมา
"ฟาง!!!"
ปัง!!
ฉันยืนหลับตากำมือแน่น ว่าแต่...ทำไมฉันไม่เจ็บล่ะ
กึก!
มิล่าเบิ่งตาโต ปล่อยปืนให้ร่วงลงมา แล้วทรุดตัวร้องไห้
"ป๊อบ! ทำไมทำแบบนี้ ทำไม!" ฉันวิ่งเข้าไปกอดร่างป๊อบ
"ป๊อบ...รักฟางนะ" ป๊อบจับมือฉันแล้วยิ้ม ก่อนที่จะหลับตาลงปล่อยมือไปตามแรงโน้มถ่วงโลก
"ฟางก็รักป๊อบนะ ป๊อบตื่นก่อน ตื่นมาฟังสิ ตื่นมาขอฟางเป็นแฟน ป๊อบ...ป๊อบ!!" ฉันมือสั่นระริก น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด คว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดหาตำรวจ หาโรงพยาบาล กดทุกเบอร์ที่มีอยู่ในเมมโทรศัพท์
ยังไงป๊อบจะต้องรอด
ต้องรอด!!

ตอน 23

สารบัญ

ตอน 25