It's You ใช่นายแน่รักแท้ของฉัน!!

ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ฉันต้องละจานข้าวเช้าที่กำลังกินอยู แล้วเดินออกมาเปิดประตู
แกร๊ก~
ฟรึ่บ!!
"กรี๊ดดดด ปล่อยนะปล่อย" ฉันพยายามดิ้นให้หลุดจากไหล่ใครสักคนที่พยายามจะลักพาตัวฉัน
"ใครจะปล่อยเธอฝันไปเถอะ" เสียงคนอุ้มฉันพูด
"กรี๊ดดดด ช่วยด้วยยยยย" ฉันตะโกนสุดเสียง อย่างน้อยก็ต้องมีคนได้ยินมั่งแหละว้า = =
"ฟาง!!" และแล้วสวรรค์ก็เข้าข้างฉัน ป๊อปออกมาจากห้องแล้วรีบวิ่งมาจัดการไอ้ชั่วบัดซบ ย้ากก =[]= (เริ่มเสียสติ)
ตุ้บ!พลั่ก!โครม!
ป๊อปกับใครซักคนต่อยกันอยู่นาน จนคนชั่วยอมแพ้แล้ววิ่งหนีลงบันไดไป
"ป๊อปเป็นอะไรมากมั้ย" ฉันรีบวิ่งเข้าไปประคองป๊อปที่ยืนเซๆอยู่
โอ้พระเจ้า!! หน้าเละ O_O
"ฉันจะตามไปตื้บมัน" ป๊ปพูดแล้วทำท่าจะเดินตามไป
"พอๆมันไปแล้วมาทำแผลก่อน" ฉันฉุดแขนป๊อปไว้แล้วพาป๊อปเข้ามาทำแผล
ณ มหาวิทยาลัย
"โหนี่มีคนมาฉุดแกอีกแล้วหรอ ไม่ได้การแล้ว" ยัยเฟย์ตบโต๊ะ ฉันเป็นคนโดนไม่ใช่แก =o=
"ช่างมันเถอะแก มันคงไม่กล้าแล้วแหละ" ฉันพูดแก้
"ไม่ได้นะ แกเป็นคนสู้ใครไม่เป็น ดูแลตัวเองไม่ได้" ยัยเฟย์ยังคงยืนทำหน้ายักษ์ต่อ
นี่ถ้าจะว่าฉันขนาดนี้...
ตบกันเลยดีมั้ย = =++
"ป๊อปไปอยู่เป็นเพื่อนฟางถึง4ทุ่ม"
"ไม่ต้องหรอกแก รบกวนคนอื่น" ฉันพูดลิ้นแทบพัน ยัยนี่ท่าจะบ้า = =
"ไม่ได้!" แง้ เค้าผิดอีกแล้วTT^TT
"งั้นยัยแก้วก็ได้"
"ไม่ได้ แก้วมันก็เป็นผู้หญิงนะ โดนต่อยท้องก็สลบแล้ว"
"เดี๋ยวฉันให้พี่พิชชี่มาอยู่ก็ได้"
"ไม่ได้!!" คราวนี้ทั้งยัยเฟย์และป๊อปพร้อมใจกันตะโกนใส่ฉัน จนฉันสะดุ้ง
ก็พี่เค้าเป็นพี่ชายฉันนี่ TT"
"ให้ป๊อปไปอยู่อย่างที่เฟย์พูดแหละ ดีแล้ว" ป๊อปขมวดคิ้ว
"แต่ว่าฟาง..."
"มันไม่รบกวนป๊อปหรอกนะ ไปๆเรียนกัน"ป๊อปสรุปแล้วจับแขนฉันลากเข้าห้องเรียน
ชีวิตฉันรันทดนักTT
 
"กลับกันเถอะเดี๋ยวมืดซะก่อน" ป๊อปพูดแล้วลากฉันมาที่รถ
"เจ็บน้า~TT"
"อ้าว ป๊อปขอโทษ" นี่เพิ่งรู้หรือไง กระดูกฉันแทบหักเลยอะY_Y
ณ หอพัก22.15 น.
"นี่เลยมา15นาทีแล้วนะ นายกลับห้องเถอะ" ฉันสะกิดป๊อปที่นอนอ่านการ์ตูนของฉัน บนเตียงของฉัน แง้~
"ง่วงหรอ งั้นฉันไปอ่านที่โซฟาก็ได้" เขาพูดแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา
"เปล่าๆคือ....เอ๊ะ! อย่าบอกนะว่า..." ฉันมีลางสังหรณ์แปลกๆแล้วล่ะ
"ใช่แหะๆ^^;" ป๊อปยิ้มแห้งเกาหัวเบาๆ ป๊อปลืมกุญแจห้องไว้ที่เขื่อนจริงๆด้วย แสดงว่าคืนนี้ก็ต้อง...
โอ๊ย!! ไอ้ชอบป๊อปน่ะมันชอบ แต่คราวหลัง...
หัดมีกุญแจสำรองบ้างเซ่!!!