It's You ใช่นายแน่รักแท้ของฉัน!!
6.6
Funny_Girl
แชร์นิยายฟิคชั่น
18) สักวันฉันจะบอกรักนาย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความกริ๊งงงงงงงง!!
เสียงนาฬิกาปลุกร้องเสียงแหลม เปิดเรียนเร็วจังแฮะ = =
ณ ห้องเรียนทฤษฏีออกแบบ KZ –A P.1
แกร๊ก!
“เอ่อ...ขออนุญาตค่ะ” ฉันเปิดประตูแล้วขออนุญาตเข้าห้อง ไม่น่าตื่นสายเลย UoU
“ฟางใช่มั้ย” คุณครูขยับแว่นหลังจากเพ่งป้ายชื่อฉัน
“ค่ะ”
“มาสายนะเดี๋ยวไปพบครูหลังเรียนเสร็จ ตอนนี้ไปนั่งเรียนก่อน - -++”
“ค่า~” ฉันลากเสียงยาวแล้วเดินมานั่งมุมห้องหลังสุด
เซ็งชะมัดรู้งี้มารอบบ่ายเลยดีกว่า =3=
ฉันนั่งจดเลกเชอร์ไปเรื่อยๆจนครูบอกว่าหมดชั่วโมงแล้วกวักมือเรียกฉัน
“ฟางทำไมมาสายอะ” เสียงเล็กๆดังขึ้น
“อ้าวแก้วกลับมาแล้วหรอ!!” ฉันวิ่งเข้าไปคว้ามือยัยแก้ว
คิดถึงยัยหล่อนี่ม้ากกก><
“คุณฟาง!!” ยังไม่ทันอธิบายใดๆครูก็เรียกฉันอีกครั้ง...
ด้วยสายตาหิวเลือดTT
“แกรีบไปเหอะ เดี๋ยวฉันรอตรงชิงช้าหน้าตึก” ยัยแก้วพูดแล้วผลักฉันออกนอกประตู
ฉันเดินตามครูมาหยุดที่หน้าห้องพักครูแต่ยังไม่ได้เข้าไป เพราะ ครูบอกว่ามีธุระต้องคุยกับนักเรียนอีกคน ยืนรอได้ซักพักครูก็เรียกฉันเข้าไป
“เชิญนั่ง” พอครูพูดฉันก็รีบนั่งลงทันที
“เธอมาสายมากนะวันนี้ แต่คะแนนวิชาฉันเธอได้คะแนนรองจากเฟย์ซึ่งเป็นอันดับที่หนึ่ง คราวนี้เธอยังไม่ถูกทำโทษ แต่คราวหน้าไม่ว่าเงื่อนไขใดๆ...”
“แม่ครับ” ครูยังไม่ทันพูดจบก็มีผู้ชายร่างโปร่งคนหนึ่งพูดขัดซะก่อน
“เคนตะ/ฟาง” เราสองคนอุทานพร้อมกัน ครูจอมเฮี้ยบคนนี้เนี่ยนะแม่เคนตะ
เหลือเชื่อ =o=!!
“รู้จักเด็กคนนี้หรอ”
“ครับเพื่อนผมเอง”
“เธอไปได้แล้วคราวหลังอย่ามาสายอีก” ครูพูดกึ่งไล่ฉันเลยยกมือไหว้แล้วเดินออกมา อ๊ะ! จริงด้วย ยัยแก้วรออยู่ที่ชิงช้าหน้าตึก
“โห มีเรื่องหนักเลยหรอ ไปซะนาน” ยัยแก้วทัก
“แก้วแกไม่สบายหรอ แปลกๆนะ”
“อะไร ฉันสบายดี = =”
“ปกติแกต้องโวยวายนะไม่ใช่พูดนุ่มนิ่มO_O”
“อย่าอะไรมากมาย ยัยเฟย์ล่ะอยู่ไหน มีแฟนแล้วเป็นไงบ้าง”ยัยแก้วถามรัว
“ตอนนี้คงอยู่ที่ห้องแหละ แล้วก็แกคงเห็นอะนะว่าฉันอยู่คนเดิยวคือแบบ...”
“แกจะอะไรมากเนี้ย!!” โฮ ยัยแก้วคนเดิมกลับมาแล้วววTT
“ก็ส่งป๊อปมาอยู่เป็นเพื่อนแทนอะดิ เพราะ ตอนนี้เจ๊แกกำลังอินเลิฟ แล้วแกก็ไปต่างประเทศ” ฉันพูดแล้วยักไหล่เป็นเชิงตัดพ้อ
“ไอ้ป๊อปน่ะหรอ”
“อื้ม โมโมะกลับมาด้วยมั้ย”
“เลิกเรียกโทโมะว่าโมโมะซักทีเหอะ” ยัยแก้วหน้ามุ่ย
“ก็ได้ตกลงว่าไง”
“มาสิ นู่น~” ยัยแก้วพูดแล้วบุ่ยปากไปด้านหลังที่มีโทโมะวิ่งลั้นลามากอดคอฉัน
“ว่าไงยัยฟางงง” แปลกๆแฮะสองคนนี้อย่างกับสลับร่างกันอย่างนั้น
“เอ่อ...ปล่อยเราก่อนดีกว่าเนอะ” ฉันพยายามถอยห่าง
“อะไรเพื่อนสนิทกันยังจะมารังเกียจอีก” โทโมะหน้าบึ้ง
“แก้ว” ฉันเดินเข้าไปเกาะแขนแก้วถามเอาความจริง
“โมะมานี่หน่อย”
“โห ไรเนี่ย”
ฉันยืนมองทั้งคู่ด้วยความสงสัย หรือว่าสองคนนั้นจะสลับร่างกัน บ้าน่ะเรื่องเหลือเชื่อขนาดนั้นจัเกิดขึ้นได้ไง บ้าไปแล้วยัยฟาง ><++
“ฟางอยู่นี่เองตามหาตั้งนาน”
“อ้าว ก็ฉันไม่รู้ว่านายมาเรียนคาบเช้านี่” ฉันหันไปคุยกับป๊อป
“ได้ข่าวว่าแก้วกับไอ้โมะกลับมาแล้วนี่” เขาชวนคุยระหว่างเดินไปที่รถ
“อื้ม แต่ฉันว่าสองคนนั้นแปลกๆอย่างกับ...สลับร่าง”
“ไม่หรอก กลับหอดีกว่า เย็นนี้ฉันจะทำข้าวเย็นให้เธอกิน^^” เขาพูดยิ้มแล้วเปิดประตูรถให้ฉันนั่ง ฉันจึงเข้าไปนั่งแล้วจิกกระโปรงตัวเองจนยับ น่ารักอ่ะ>///<!!
ณ ห้องของฟาง
“ทำไมนายไม่ทำห้องนายแล้วเอามาให้ฉันกินล่ะ มันเหม็นห้องนะ” ฉันบ่น
“ครั้งเดียวเองน่า ไปนั่งรอเลย”
“ไม่เป็นไร ฉันขอช่วย”
“งั้นก็มาหั่นผักหน่อย” เขาพูดแล้วยี่นแครอทมาให้ฉัน 2 หัว
“ได้ๆ” ฉันรับผักแล้วลงมือหั่นอย่างทะมัดทะแมง...
และแล้วมันก็เกิดเรื่องจนได้T^T
ฉึก!
“ป๊อปปป” ฉันหันไปเรียกป๊อปปี้ที่วุ่นอยู่กับเตาแก๊ส
“หือ”
“ฉันโดนมีดบาดอะTToTT”
“เอ้า! มาให้ฉันดูสิ เธอนี่จริงๆเลย” เขาบ่นแล้วพาแนไปล้างแผล มานั่งทายา แปะปลาสเตอร์ อา~ ผู้ชายอะไรยิ่งมองยิ่งหน้าเหมือนเท็ดดี้แบร์ แต่มันก็น่ารักอะนะ^^
“มองอะไร ฉันก็เขินเป็นนะ” เขาพูดขึ้นพร้อมกันหู คอ หน้าแดงไปหมด
“ฮะๆ ฉันขอโทษ ก้มันน่ารักนี่นา”
“ฮะ =o=??”
แง~ ฉันหลุดปากไปแล้วTT
“เอ้อ...ขอไปทำอาหารต่อแล้วกัน โอ้ย!” เขาร้องเสียงหลงทันทีที่เดินชนขอบประตูครัว เพราะ มัวแต่เดินก้มหน้า
“คิก~” ฉันหัวเราะเบาๆ
“ซุ่มซ่ามจังแหะๆ” เขาหันมายิ้มน่ารัก
เฮ้อ~ ใครจะไปคิดนะว่าเพลย์บอยที่สาวๆต่างหลงรัก เวลาอายจะเบ๊อะบ๊ะขนาดนี้ ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าเขาเคยแสดงออกอย่างนี้กับใครหรือเปล่า แต่...
ฉันก็ดีใจและรักเขามากขึ้น...
เอาไว้ฉันรวบรวมความกล้าได้ฉันจะต้องบอกนาย!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
