It's You ใช่นายแน่รักแท้ของฉัน!!

(บันทึกพิเศษ : มิล่า)

หึ!ป๊อปนะป๊อปกล้าทิ้งฉันไปได้ยังไงกัน หักหน้าฉันชัดๆ รักยัยฟางมากสินะ อยากจะรู้จริงๆว่าถ้ายัยฟางตายจะเป็นยัง แต่ฉันไม่ได้จะฆ่าหรอกนะก็แค่อยากเห็นสภาพเจียนตายเท่านั้นแหละ เอาไว้หาโอกาสเหมาะๆก่อนแล้วกัน

“ฟางว่าไง หายป่วยหรือยัง”ฉันแกล้งเดินเข้าไปถามไถ่ยัยฟางที่นั่งอยู่กับป๊อป เขื่อน และเฟย์

“อืม...” ยัยนั่นพยักหน้าเบาๆ

“เรานั่งด้วยนะ”ฉันพูดแล้วนั่งลงทันที

“เฟย์เราขึ้นห้องนะ”ยัยฟางพูดเบา ฉันไม่ปล่อยแกหรอก!!

“เดี๋ยวสิ ยังไม่ได้คุยกันเลย” ฉันเอื้อมมือไปคว้าแขนของยัยนั่นแล้วบีบแรงๆจนยัยนั่นนิ่วหน้า

“มีอะไรล่ะ” หึ! เก็บอาการเก่งนี่

“เธอดุฉันหรอ” ฉันแกล้งทำเสียงสั่น

“ตีโพยตีพายชะมัด” เสียงยัยเฟย์กระซิบกระซาบ

ฮึ่ม~ น่าโมโหชะมัด

“ตกลงว่าไม่มีนะ ฉันไปล่ะ” ยัยฟางพูดแล้วสะบัดข้อมือออก

“ว้า ฟางไปซะแล้ว เราไปบ้างดีกว่า” ฉันพูดแล้วแสร้งยิ้มลุกออกมา

ฝากไว้ก่อนเถอะ!!!

(จบบันทึกพิเศษ)

ฉันเดินออกมาจากโต๊ะแล้วมานั่งตรงชิงช้าไม่ไกลจากตรงนั้น ช่วงนี้เห็นหน้ามิล่าเมื่อไหร่ต้องอารมณ์เสียทุกที -*-

“เฮ้!!ถอยไป!!” เสียงทุ้มๆโวยวายดังมาจากบนต้นไม้

“เฮ้ย!!!”

ตุ้บ!!

ร่างสูงตกลงมาจากต้นไม้ตรงหน้าฉันแล้วชันตัวขึ้นมา กุมหัวตัวเองแล้วบ่นเบาๆ พอเพ่งไปชัดๆนี่มันเคนตะนี่นา เล่นพิเรนทร์ชะมัด = =

“เอ่อ...นายเป็นอะไรหรือเปล่า” ฉันเข้าไปถาม แต่ก็ต้องตกใจจนถอยหลังแทบไม่ทัน

“อย่ามาเข้าใกล้ฉันเกินสิบเซนต์นะ!!”

หนอย! ถ้าไม่ตกมาจากต้นไม้สูงขนาดนี้ ฉันก็คงไม่เจียดตัวเข้าใกล้หรอกย่ะ -^-

“เจ็บชะมัด” เขาพูดแล้วเดินกุมหัวออกไป เออ!ตกจากต้นไม้ไม่เจ็บให้มันรู้ไป!!

“ฟาง!!” เสียงเรียกเบาๆทำให้ฉันหันไปทางต้นเสียง

นายป๊อปปี้!!

“?”

“คือ...เธอหายป่วยแล้วใช่มั้ย เออ....แล้ววันนั้นที่ไปสวนสนุกน่ะ...”

“เอาเนื้อๆพอ= =”

“ไปเที่ยวกันอีกรอบมั้ย (.///.)”

“ฮะ พูดจริง?” ฉันทำหน้างงๆ หมอนนี่เนี่ยนะชวนฉันไปเที่ยว เหลือเชื่อ =o=

“มะ...ไม่จริงหรอ แค่ล้อเล่น ใครจะอยากไปเที่ยวกับยัยขี้แยอย่างเธอ” หมอนั่นพูดแล้วเดินออกไป

อะ...อะไรกัน ทำไมต้องมาดูถูกฉันอย่างนี้ด้วย ฉันไปทำอะไรให้นายนักหนาถึงได้หาเรื่องกันตลอดแบบนี้ ทั้งๆที่ฉันพยายามลืมความน้อยใจแบบนี้ไปแล้วแท้ๆ

“ฮึก...” ฉันสะอื้นเบาๆก่อนจะปาดน้ำตาที่ร่วงมาตอนไหนก็ไม่รู้

ที่ที่ไม่ไกลจากชิงช้าที่ฟางนั่งร้องไห้อยู่ เธอไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนแอบมองเธออยู่ มองด้วยสายตาอยากเข้าไปขอโทษแล้วพูดใหม่ว่า ‘ใช่ ฉันอยากชวนเธอไปเที่ยว’ แต่พอมองเข้าไปนัยน์ตาเธอคนนี้ที่ไร คำพูดที่เตรียมไว้ก็มลายหายไป ทั้งๆที่เขาเป็นเพลย์บอย จีบผู้หญิงเก่ง แต่สำหรับเธอคนนี้ มันไม่ใช่ เขารู้สึกว่าอะไรมันก็ยากไปหมด แต่ถึงจะห้ามใจเท่าไหร่ แต่ยิ่งห้ามก็ยิ่งรัก อยู่ดี...