นิยาย รักนี้ป่วนหัวเธอแน่!!!

มาอัพแล้วจ้า หวังว่าคงอ่านแล้วเม้นกัน
แก้ว:ไรว้า~ พักแปปเดียวสวยเซ็ง โมะ:กล้าพูดเนาะ_ _” แก้ว:=o=!!มาได้งัย โมะ:ฉันนั่งนี่-*- ยัยปีศาจ แก้ว:นายว่าฉันเยอะจังToT ฉันว่านายนิดเดียวเองนะ ไอ่ตุ๊ด555+ โมะ:ยัยทอม แก้ว:นายว่าฉันได้ไงเดี๋ยวกระโดดกัดคอเลย โมะ:กล้าปะล่ะ ที่พูดมาน่ะ แก้ว:ไม่กล้ากระโดดกัดคอแต่กล้าต่อยนาย ย้ากกกกกกกกก~!!! ผัวะ!!! โมะ:อ๊ากกกก เจ็บนะเฟร้ย~~~(เพื่อความสมจริงขออนุญาตนะคะ) แก้ว:ช่วยไม่ได้ โมะ:ฝากไว้ก่อนเถอะยัยทอม ทีฉันบ้างเธอโดนดีแน่(ไม่รู้ไม่ชี้:แก้ว) แก้ว:แล้วอย่าลืมมาเอาคืนสักทีมันหนักสมอง ไปล่ะ โมะ:เออ อ้าว! แล้วเธอจะไปไหนอ่ะ แก้ว:ไปเข้าห้องน้ำจะไปรึไง โมะ:ฉันดีพอที่จะไม่ทำเรื่องแบบนั้น แก้ว:เหรอ งั้นไปล่ะ ตอนพักเที่ยง แก้ว:อ่า…วันนี้ข้าวฟาางหร่อยจังอ่ะ ฟาง:แน่นอนฝีมือขั้นเทพ แก้ว:อึก…(พะอืดพะอม) ฟาง:แก้วเป็นไร จะอ้วกหรอ แก้ว:ช่ายยย~~~ จะอ้วกเพราะฟางแหละ ฟาง:ก้อมันเรื่องจิงอ่ะ เฟย์:แฮม คุยเรื่องไรกันหรอ ฟาง&แก้ว:อาหารน่ะ เฟย์:เหรอ แก้ว: อือ แล้วไอ่เขื่อนแตกมันอยู่ไหนอ่ะ เขื่อน:มาแล้วคร้าบ ฟาง:บ่นปึ้บมาปั้บ แก้ว:เร็วทบทวนกัน ฟาง:จ้าๆ คุณแม่สุดเก่งของพวกเรา(คือแบบว่าแก้วมันเก่งมากได้เกียรตินิยมมาเยอะพ่อแม่ มันภูมิใจมากอยากให้มันไปเรียนนอก แต่เราบอกว่าถ้าแก้วไม่อยู่พวกเราจะทำไงพ่อแม่มันเลยให้อยู่ต่อ) มันอาจจะสั้นไปหน่อยนะคะ แต่ช่วยเม้นกันด้วย ไม่งั้นบ้านไม่เหลือซากแน่!!!