นิยาย รักนี้ป่วนหัวเธอแน่!!!

มาอัพแล้วจ้า หวังว่าคงอ่านแล้วเม้นกัน

แก้ว:ไรว้า~ พักแปปเดียวสวยเซ็ง
โมะ:กล้าพูดเนาะ_ _”
แก้ว:=o=!!มาได้งัย
โมะ:ฉันนั่งนี่-*- ยัยปีศาจ
แก้ว:นายว่าฉันเยอะจังToT ฉันว่านายนิดเดียวเองนะ ไอ่ตุ๊ด555+
โมะ:ยัยทอม
แก้ว:นายว่าฉันได้ไงเดี๋ยวกระโดดกัดคอเลย
โมะ:กล้าปะล่ะ ที่พูดมาน่ะ
แก้ว:ไม่กล้ากระโดดกัดคอแต่กล้าต่อยนาย ย้ากกกกกกกกก~!!!
ผัวะ!!!
โมะ:อ๊ากกกก เจ็บนะเฟร้ย~~~(เพื่อความสมจริงขออนุญาตนะคะ)
แก้ว:ช่วยไม่ได้
โมะ:ฝากไว้ก่อนเถอะยัยทอม ทีฉันบ้างเธอโดนดีแน่(ไม่รู้ไม่ชี้:แก้ว)
แก้ว:แล้วอย่าลืมมาเอาคืนสักทีมันหนักสมอง ไปล่ะ
โมะ:เออ อ้าว! แล้วเธอจะไปไหนอ่ะ
แก้ว:ไปเข้าห้องน้ำจะไปรึไง
โมะ:ฉันดีพอที่จะไม่ทำเรื่องแบบนั้น
แก้ว:เหรอ งั้นไปล่ะ

ตอนพักเที่ยง

แก้ว:อ่า…วันนี้ข้าวฟาางหร่อยจังอ่ะ
ฟาง:แน่นอนฝีมือขั้นเทพ
แก้ว:อึก…(พะอืดพะอม)
ฟาง:แก้วเป็นไร จะอ้วกหรอ
แก้ว:ช่ายยย~~~ จะอ้วกเพราะฟางแหละ
ฟาง:ก้อมันเรื่องจิงอ่ะ
เฟย์:แฮม คุยเรื่องไรกันหรอ
ฟาง&แก้ว:อาหารน่ะ
เฟย์:เหรอ
แก้ว: อือ แล้วไอ่เขื่อนแตกมันอยู่ไหนอ่ะ
เขื่อน:มาแล้วคร้าบ
ฟาง:บ่นปึ้บมาปั้บ
แก้ว:เร็วทบทวนกัน
ฟาง:จ้าๆ คุณแม่สุดเก่งของพวกเรา(คือแบบว่าแก้วมันเก่งมากได้เกียรตินิยมมาเยอะพ่อแม่ มันภูมิใจมากอยากให้มันไปเรียนนอก แต่เราบอกว่าถ้าแก้วไม่อยู่พวกเราจะทำไงพ่อแม่มันเลยให้อยู่ต่อ)

มันอาจจะสั้นไปหน่อยนะคะ แต่ช่วยเม้นกันด้วย ไม่งั้นบ้านไม่เหลือซากแน่!!!