The Destiny Life ชีวิตนี้โชคชะตาพาบังเอิญ

           "เธอคงลืมแล้วใช่ไหม หน้าฉันคนแบบนี้ คนที่เคยโอบกอดเธอไว้ จากกันไปยังไม่นาน
    เรื่องราวในวันวาน ลืมหมดแล้วใช่ไหม คนดีช่างใจร้าย ฉันเจ็บแค่ไหน เสียใจกว่าวันที่เราเลิกรา
    จากเป็นคนที่เธอรักแต่ตอนนี้ต้องเป็นคนที่ถูกลืม"
           +เพลง คนที่ถูกลืม Callories Blah Blah+
           ผมเดินฟังเพลงในBBพลางคิดไอเดียสำหรับการเขียนการ์ตูนเรื่องใหม่ด้วยอารมณ์โคตรดี
    ^O^ ก็ผมน่ะเป็นถึงนักเขียนการ์ตูนเชียวนะ ไม่คิดใหม่ก็คงกระไรอยู่ จริงมั้ย!?
           ผม...+โตโน่-ภาคิน คำวิลัยศักดิ์+  นักเขียนการ์ตูนมืออาชีพที่มีคนติดตามผลงานมากมาย
    (อันหลังไม่ได้คิดไปเองคนเดียวนะครับ) ช่วงนี้ บก. ให้ผมไปพักร้อนตั้งแต่เดือนมีนาถึงพฤษภาเลย
    เพราะเรื่องนี้เลยทำให้ผมสามารถมาเดินเล่นสบายๆอย่างนี้ได้ไง
           และในขณะที่ผมกำลังเดินเล่นมองวิวอยู่นั้น ก็ดันเดินไปชนคนๆนึง...'โดยบังเอิญ'
           ปึ้ก!!!
           "ขะ..ขอโทษครับ พี่ชาย >"<"
           ผมล้มลงไปนั่งเอามือยันตัวพลางเงยหน้าขึ้นมามองคนที่ผมเพิ่งเดินชน เพราะเสียงของเขา
    มันดังเข้าหูของผมพอดีไง
           หนุ่มน้อยตัวเล็ก ผมซอยสั้นสีดำเข้ากันกับใบหน้าเรียวแหลมรูปไข่ นัยน์ตาสีดำขลับแฝงแวว
    ทะเล้นน่าหลงใหล ภายนอกดูตาตี่ๆดูน่ารักดีเหลือเกิน จมูกเป็นสันน่าหยิกหยอกเล่นเบาๆ ริมฝีปาก
    สีชมพูอ่อนบางเฉียบเหมือนผู้หญิง ถึงเขายังดัดฟันอยู่แต่สิ่งนี้กลับทำให้ดูน่ารักอย่างบอกไม่ถูกเลย
           "ผมช่วยพยุงนะครับ พี่ชาย....^ ^;;"
           "ไม่ต้องหรอก พี่ลุกเองได้ครับ ขอบใจน้องมากนะ ^^"
           หนุ่มน้อยทำท่าทางเงอะงะและงงๆนิดหน่อยก่อนที่จะพูดต่อกับผม
           "เมื่อกี๊ผมเองก็เดินเหม่อๆไม่มองทางเหมือนกันครับ ขออภัยด้วยนะครับพี่ ^ ^;;;;"