wonderland ดินแดนแห่งมนตรา

"นังจินนี่ แต่ข้าก็ยังดีกว่าเจ้านะ จ้องแต่จับเขาแต่ก็ไม่มีใครเอา" หวายเน้นคำว่าไม่มีใครเอา "อ๊าย นี่เจ้า" จินนี่กรี๊ดแล้วร่ายมนตร์ออกมา "ข้าขอให้เจ้ากลายเป็นคนไม่มีคู่ตลอดชีวิต" จินนี่สั่งแล้วชี้นิ้วไปที่หวายที่ยืนยิ้มรับ "ทำไมๆ มนข้าไม่ได้ผล" จินนี่ตวาดลั่น "อ้อๆๆๆ เจ้าคงลืมกฎมนตรามั๊งว่ามนนี้น่ะใช้ได้กับคนที่ไม่มีคู่รัก แต่ข้า ฮึเสียใจด้วยนะข้าเข้าพิธีเรียบร้อยแล้ว" หวายบอกอย่างสะใจ จินนี่มองหวายตาโตอย่างอึ้งๆ นังนี่ไปเข้าพิธีตอนไหนทำไมข้าไม่รู้เรื่อง จินนี่คิดในใจ "ฮึ อึ้งถึงกับนิ่งเลยหรือไงจินนี่ข้าเรียกสติให้เอามั๊ย" หวายบอกแล้วร่ายมนบางอย่างออกมาใส่จินนี่ "อ๊าย เจ้า มันจะมากไปแล้วนะ" จินนี่ร้องอกมาแล้วเริ่มใส่หวาย ทั้งสองร่ายมนใส่กันเป็นว่าเล่นจนกระทั่ง....
"แพทเดี๋ยวข้าจะไปหาท่านพี่ก่อนนะถ้าเคนตะกลับมาบอกว่าข้าอยู่กับพี่" มีนบอกแพท "กรี๊ดดดดดดดด" ทั้งสองหันไปตามเสียง "ท่านพี่" มีนวิ่งขึ้นไปแต่หันมาสั่งแพทก่อนว่าไม่ต้องตามไป มีนวิ่งขึ้นมาดูพี่สาวแต่ก็เจอหวายยืนคร่อมพี่สาวอยู่ "หยุดนะเจ้าทำอะไรน่ะปัญญริสา" มีนร้องห้ามแล้ววิ่งไปผลักหวายให้พ้นพี่สาว "มีนช่วยพี่ด้วย" "แหมจินนี่เจ้าคนเมื่อกี้หายไปไหนล่ะ ฮึ มีนเจ้านี่ก็ยังเหมือนเดิมนะรักพี่จนไม่รู้อะไรเลย" หวายเช็ดเลือดที่มุมปากแล้วพูดกับทั้งสองพี่น้อง
"เจ้าหมายความว่ายังไงน่ะ" มีนหันไปถาม "ฮะๆเจ้านี่ไร้เดียงสาจังนะยังไม่รู้อีกว่าพี่สาวที่น่ารักของเจ้าทำอะไรลงไปบ้าง" หวายมองไปทางจินนี่ด้วยหางตา "พี่ข้า พี่ข้าทำไม" มีนมองไปทางจินนี่ "มีนมันไม่มีอะไรหรอกน่า อย่าไปฟังมันเลยนะเชื่อพี่" จินนี่เริ่มร้อนตัว "เฮอะ จินนี่เจ้าน่าจะให้น้องรู้ถึงความเป็นจริงบ้างนะว่าเจ้าน่ะมันไม่ใช่พี่สาวที่แสนดีอย่างที่น้องเจ้าคิดมาตลอด" หวายพูดเสียงดัง "มีนอย่าไปฟังนะ" จินนี่กอดน้อง "จินนี่อย่าปิดอีกเลย ฮึข้าจะเล่าให้ฟังเอง" หวายพูด
ย้อนไปเมื่อหลายปีที่แล้วจินนี่และมีนได้เข้ามาในปราสาทท่านชายเป็นครั้งแรก "มีนเจ้าอยู่ข้างๆพี่ไว้นะ" จินนี่ในวัย12ปีพูดกับน้องสาวตัวเล็กวัย10ปี "ค่ะท่านพี่" เด็กน้อยตอบแล้วจับมือพี่สาวไว้แน่นๆ ทั้งสองเดินเข้ามาด้านในก็ได้เจอกับเด็กชายทั้งห้าคนยืนอยู่กับกลุ่มชายอาวุโส "ท่านพี่พวกเขาเป็นใครกันคะ" มีนถาม "พวกท่านชายน่ะอย่าไปจ้องพวกเขา" จินนี่บอกน้องสาว หลังจากที่ได้อยู่ในนั้นสักพักมีนก็แอบมาดูพวกเด็กชายเรียนมนตรากัน "นี่เจ้ามาดูอะไรน่ะ" อยู่ดีๆก็มีเด็กชายคนนึงมาสะกิดที่หลังของเธอ "ท่านชาย" มีนรีบก้มหัวลงทันที "นี่ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้แล้วเจ้าชื่ออะไรน่ะข้าชื่อภัทรดนัย" "เอ่อ มีนาพรค่ะ" มีนตอบไป
ไม่นานนักมีนก็เริ่มสนิทกับทุกคนโดยเฉพาะเขื่อนและเคนตะ เมื่อเวลาผ่านไปหลายปีจากความสนิทกลับก่อตัวเป็นความรัก จินนี่ที่มองอยู่ห่างๆและเริ่มชอบเขื่อนอยู่ไม่น้อยแต่เมื่อรู้ว่าน้องสาวเองก็ชอบเหมือนกันและมีเคนตะพ่วงมาด้วยในวันรับท่านชายจินนี่จึงวางแผนไว้  "ท่านเคนตะๆ คือข้ารู้มาว่าท่านเอ่อมีใจให้น้องสาวข้านี่เป็นโอกาศดีนะที่ท่านจะขอน้องสาวข้าเข้าพิธี" จินนี่บอก "จริงหรอผุสชา" เคนตะพูดอย่างดีใจ "ค่ะ" จินนี่ตอบเสียงเรียบ "รีบไปก่อนที่จะสายไปนะคะ" จินนี่รีบบอกเพราะรู้แล้วว่าเขื่อนจะขอมีนเข้าพิธีในวันนี้เหมือนกันเคนตะจึงรีบออกไปทันที
"ท่านภัทรดนัย" จินนี่เดินมาหา "อ้าวผุสชาว่ายังไง" เขื่อนหันมายิ้มให้ จินนี่แอบเขินก่อนปรับสีหน้าเป็นปกติ "คือข้ามีเรื่องมีนจะมาบอกท่านค่ะ" จินนี่บอก "เรื่องอะไร" เขื่อนถาม "น้องข้ากำลังจะเข้าพิธีกับท่านเคนตะน่ะค่ะ ข้ามาบอกเท่านี้" จินนี่พูดแล้วค่อยเดินออกไป "ไม่จริง" จินนี่หันกลับมา "ถ้าท่านไม่เชื่อก็ลองไปที่สวนสิคะ" จินนี่ถือวิสาสะจับมือเขื่อนเดินไป
ที่สวนเคนตะนั่งลงแล้วขอมีนเข้าพิธีด้วย ส่วนมีนลังเลเล็กน้อยเพราะว่ากำลังรอเขื่อนมาก่อนที่จะตอบตกลงไป "มีน..ข้ามาช้าไปใช่มั๊ย" เขื่อนน้ำตาไหลออกมา ก่อนที่จะหันมากอดจินนี่ จินนี่ยิ้มดีใจแล้วกอดตอบ มีนพี่ขอโทดนะแต่พี่รักเค้าส่วนเจ้าก็อยู่กับเคนตะซะนะเขื่อนน่ะพี่จะดูแลเอง
"ท่านพี่" มีนมองจินนี่อย่างไม่อยากเชื่อ"ไม่มีนไม่ใช่อย่างนั้น" จินนี่รีบบอก "ทำไมท่านทำแบบนี้" มีนมองอย่างผิดหวัง "แล้วที่เฟย์กับเขื่อนทะเลาะกันล่ะท่านพี่ใช่มั๊ยท่านทำใช่มั๊ย" มีนร้องไห้ออกมา "มีน.."จินนี่พูดไม่ออก มีนเดินออกไปทันที "นังหวาย" จินนี่หันมามองหวาย "เจ้า เจ้า" จินนี่พูดไม่ออก "พูดไม่ออกเลยหรือไง ข้ารู้นะมีอีกหลายเรื่องที่เจ้าทำ" หวายบอกเสียงเบา "ไม่ข้าเป็นพี่สาวที่แสนดีของน้องมาตลอดไม่ใช่หรอแล้วทำไม ทำไม" "ความรัก ความอิจฉาไงล่ะ เมื่อก่อนน่ะอาจจะใช่นะเจ้าเป็นพี่สาวที่แสนดีของน้องคอยดูแลน้องตลอด แต่พอเขื่อนเข้ามาเจ้ารักเขา เจ้าก็ทำทุกอย่างที่จะได้คนของน้องมา หรือไม่จริง" หวายบอก "ฮึก มีน" จินนี่ร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ทั้งรู้สึกผิดกับหลายอย่างที่เธอทำไปโดยไม่คิดถึงน้องสาวคนเดียวของเธอว่าจะรู้สึกยังไง
"กลับตัวตอนนี้ก็ไม่สายเกินไปนะจินนี่" หวายพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกไป จินนี่นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวก่อนจะลงมาหาน้องสาวที่นั่งร้องไห้อยู่เหมือนกัน "มีน" จินนี่เรียกเสียงเบา มีนหันมาก่อนที่จะลุกออกไป แต่จินนี่จับแขนไว้ "ฟังพี่ก่อนมีน พี่ขอโทษ ให้อภัยข้าด้วยมีน ฮึก พี่.." จินนี่ยังพูดไม่ทันจบมีนก็หันกลับมากอดพี่สาวไว้ "ท่านพี่ ทำไมข้าต้องโกรธท่านด้วยล่ะมันเป็นอดีตไปแล้วนะปล่อยมันไปเถอะ" มีนบอกพี่สาว
"ฮึคิดได้ซะทีนะจินนี่ ป็อปปี้ เขื่อน โทโมะ โชคดีนะ ข้าก็คงต้องไปบ้างแล้วแหละ" หวายที่มองอยู่ข้างนอกยิ้มออกมาก่อนจะเดินจากไป
__________________________________________________________________
อ๊ากๆๆๆคิดถึงรีดเดอร์ ว่าแต่หายไปไหนกันหมดอ่ะ ? รีดเดอร์จ๋าเม้นต์นิดนึงมันจะจบแล้วแหละอีก3-4ตอนแล้วจะทำเรื่องใหม่
เอาเป็นว่าเจอกันตอนหน้านะรีดเดอร์ เค้าอยากอ่านเม้นต์อ่ะ tt'