wonderland ดินแดนแห่งมนตรา

"ก็...ทีเจไง" หวายบอก ทำเอาทั้งสามคนถึงกับอึ้งยกกำลังสามเลยทีเดียว "ทีเจหรอ" ป็อปปี้ถามอีกรอบ "ก็ใช่น่ะสิ" หวายตอบอายๆ "ไปได้กันยังไง เอ๊ย ไปได้เข้าพิธีกันยังไงล่ะ" เขื่อนถามอย่างไม่คอ่ยอยากจะเชื่อ "นี่ๆๆๆ ภัทรดนัยให้มันน้อยๆหน่อย" หวายหันมาแว๊ดใส่ "เอ้าแล้วสรุปพวกเจ้าไปเข้าพิธีกันได้ยังไงล่ะ" โทโมะเริ่มถามต่อ
"ก็.....วันนั้นน่ะที่ข้ามาอาละวาดอ่ะทีเจพาข้ากลับ แล้วจากนั้น" "ก็ได้กัน" เขื่อนสรุป หวายตีเขื่อนแรงๆสองที "เฮ้ยข้าเจ็บนะ แค่ถามดีๆ ก็หรือไม่จริง" "ก็ไม่น่ะสิยะ ก็ตอนแรกๆข้าจะมาอาละวาดทีเดียวเลยแหละ ไปๆมาๆ ทีเจก็ไม่ทิ้งข้ากลับดูแลข้าอย่างดี ก็เลย" "เข้าพิธี" โทโมะต่อให้ "ยัง" "เจ้าก็พูดรวดเดียวให้มันจบๆซะทีสิ" ป็อปปี้เริ่มเสียงดัง "อยากรู้หรอ ฮ่ะๆ  ก็ได้ๆๆๆ ทีเจพาข้าไปทะเลแล้วขอข้าเข้าพิธีด้วยทีเจบอกว่าอยากดูแลข้าไปทั้งชีวิต ข้าก็เลยตกลง" หวาบพูดต่อจนจบ
"ว่าแต่พวกเจ้าเนี่ยสนใจเรื่องข้ามากกว่าเรื่องของภรรยาตัวเองอีกนะ" หวายแหย่ทั้งสามคน "เออ นี่แล้วแก้วอยู่ไหน" โทโมะรีบถามขึ้นมาทันที "ฟางล่ะ" ป็อปปี้ถามบ้าง "แล้วเฟย์" "ก็ข้าบอกว่าอยู่ที่ปราสาทข้าเจ้าก็ไปถูกกันนี่ตอนเด็กๆออกจะไปกันบ่อย" หวายบ่นอีกชุด แล้วกำลังเดินออกไป
"แล้วเจ้าจะไปไหนน่ะ" ป็อปปี้ถาม หวายหันมายิ้มหวานแต่มีความร้ายแฝงอยู่ในนั้น.....
"ข้าหรอ...อืมไปจัดการกับคนที่ทำให้นายหญิงเฟราเข้าใจท่านชายภัทรดนัยผิดน่ะสิ...แต่จะทำยังไงข้าต้องคิดดูก่อน พวกเจ้ารีบๆไปหาพวกนางเถอะ" หวายยิ้มอีกทีก่อนจะเดินเชิดออกไป "มาอีกแล้วนางมารร้าย" โทโมะพูดเสียงหวาดๆ "จินนี่จะโดนอะไรบ้างเนี่ย" เขื่อนมองตาม "ไปหาเฟย์ ฟาง แก้วกันก่อนเถอะเดี๋ยวจะหนีไปอีก" ป็อปปี้พูดแล้วเดินนำออกไป โทโมะกับเขื่อนมองหน้ากันก่อนจะเดินตามไป
"นายหญิงปัญญริสาเจ้าคะท่านชายทีเจเทลมาเจ้าค่ะ" สาวใช้บอก ตอนนี้หวายอยู่บนรถม้าของเธอก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบเทลสีส้มมา
"ว่าไงคะ" หวายพูดกับรูปคนบนเทล (อยู่ไหนแล้วหวาย) ทีเจถาม "อ๋อข้ากำลังจะไปทำธุระบางอย่างน่ะไม่ต้องห่วงหรอกนะอยู่ที่นั่นข้าฝากดูด้วยนะไว้ข้าเสร็จธุระแล้วจะรีบกลับนะ" หวายพูดเสียงหวาน (อืมๆ อย่าใจร้อนนะเอ่อ ... ข้าเป็นห่วงเจ้านะ) ทีเจพูด "ไม่ต้องห่วงข้าหรกน่า ข้าดูแลตัวเองได้ แล้วเจอกันนะ ข้ารักเจ้า" หวายยิ้มให้ (ข้าก็รักเจ้า แล้วเจอกัน" ทีเจยิ้มให้ก่อนที่เทลจะดับและย่อขนาดลง
"นายหญิงเจ้าคะตกลงว่าจะไป..." สาวใช้หันมาถาม "ปราสาทเขริกา" หวายพูดเสียงมั่นก่อนที่สาวใช้จะบังคับม้าไปตามทาง
แก้วกำลังเดินอยู่ในสวนเบส์ทก็เดินมาอีกทาง "นายหญิงเจ้าคะมีครมาหาเจ้าค่ะ" "จ้ะ" แก้วตอบแต่ยังไม่หันไป
"นายหญิงจริญญา" เสียงใสๆดังขึ้นแก้วหันไปมองก็เจอกับคิตตี้ยืนยิ้มกว้างอยู่ "คิตตี้" แก้ววิ่งเข้าไปกอดคิตตี้ "นะ..นายหญิงคะ คิตหายใจไม่ออก" "ขอโทดทีจ้ะชั้นดีใจน่ะ เป็นไงบ้างแล้วคิตรู้ได้ไงว่าแก้วอยู่ที่นี่" แก้วถาม "ท่านเอ๊ย นายหญิงปัญญริสาไปเรียกข้ามาจากปราสาทน่ะเจ้าค่ะคิตก็เลยรีบมาที่นี่ อ้อๆๆๆนายหญิงเจ้าคะไปกับคิตหนอยสิ" คิตตี้ไม่ยองให้แก้วตอบลากแก้วออกมาด้านนอกสวน
"อะไรคิตตี้" แก้วถามแล้วเงยหน้าขึ้นมอง "นาย" แก้วมองคนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง "โทโมะ นายมาได้ยังไงอ่ะ" โทโมะไม่ตอบแต่เดินมากอดแก้วแทน "ทำไมถึงได้หนีข้ามาแบบนี้ล่ะ" โทโมะพูดน้อยใจ "คิตตี้ขอตัวนะคะ" พูดจบแล้วเดินออกไป "ข้าคิดถึงเจ้ามากนะ" "นี่นายแค่กี่วันเอง" แก้วตีแขนเบาๆ "ก็เหมือนกับมันผ่านไปนานน่ะแหละ" โทโมะกับแก้วยิ้มให้กัน ก่อนที่จะ....จุ๊บ~
"ฟาง" ฟางหันไปตามเสียงเรียก "ป็อป" ฟางยิ้มกว้างอย่างดีใจ  ป็อปปี้วิ่งเข้ามากอดฟาง "ป็อป...ฟางหายใจไม่ออก" ฟางตีหลังเบาๆป็อปปี้คลายกอดหลวมๆแต่ก็ยังกอดอยู่ "ข้าคิดถึงเจ้ามากๆๆๆๆ" "ชั้นก็คิดถึงนายคิดถึงมาก" "แล้วหนีมาทำไมล่ะ" "ฟาง...ฟางสงสารน้อง" ป็อปปี้กอดแน่นกว่าที่กอดตอนแรก "โอ๊ย ป็อปหายใจไม่ออก" "ข้าจะทำให้เจ้าหายใจไม่ออกบ่อยๆถ้าเจ้าหนีมาอีก" ฟางยิ้มแต่ก็ไม่อยากขัดใจเพราะเป็นแบบนี้บ่อยๆมีหวังเธอช้ำแน่
เขื่อนเดินวนไปวนมาอยู่หลายรอบแล้วก็เจอคนที่อยากเจอเดินอยู่ที่น้ำพุ "เขื่อน ฮึก" เขื่อนที่กำลังจะเดินเข้าไปหยุดฟังในสิ่งที่เธอจะพูด
"ชั้นไม่อยากหนีนายมาเลย ฮือ ชั้นคิดถึงนายนะ นายเป็นยังไงบ้างเขื่อน ฮึก นายสบายดีใช่มั๊ย นายคิดถึงชั้นมั๊ย กาก้าเป็นไงบ้างนายไม่ได้แกล้งมันใช่มั๊ย ฮือเขื่อน ทำไมนายไม่ตามหาชั้น" เฟย์นั่งร้องไห้ออกมา
เขื่อนเดินเข้าไปช้าๆเพราะกลัวว่าเฟย์จะรู้ตัว แล้วกอดเฟย์จากด้านหลัง "ข้าสบายดี คิดถึงเจ้ามากๆ ข้ามาพาเจ้ากลับบ้านแล้วไง" เขื่อนกอดแน่นกว่าเดิม "นาย...ทำไมนายเพิ่งมา ฮือ นายรู้มั๊ยชั้นอยากให้นายตามหาชั้นมั่งอ่ะ ฮือ" เฟย์ร้องไห้เหมือนเด็กๆ เขื่อนเช็ดน้ำตาให้อย่างแผ่วเบา "ก็เขื่อนมาแล้วไงครับ" เขื่อนยิ้มให้ ก่อนจะจูบซับน้ำตา "ฮึก นาย ชั้นรักนาย ชั้นรักนาย" เฟย์กอดเขื่อนแน่นเหมือนกับกลัวว่าเขาจะหายไปไหน เขื่อนค่อยๆก้มหน้าลงมาจูบเฟย์อย่างแผ่วเบาและเป็นจูบที่เต็บไปด้วยความรัก...
หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาในปราสาทด้วยมาดนางพญาเอ่ยทักคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"ไงจินนี่....นั่งคิดแผนชั่วๆอยู่หรือไงคิดออกหรือยังล่ะเอ๊ะแต่ข้าว่าคงไมนานหรอกมั๊งก็เจ้าน่ะมันชั่วเอ๊ะหรือเลว ไม่ๆๆเลวดีกว่านะ อะฮื้ม ก็เจ้าน่ะมันเลวเข้าเส้นเลือดอยู่แล้วนี่" หญิงสาวพูดเหยียดหยัน
"มันก็ไม่น้อยไปกว่าเจ้านักหรอก ไงได้ข่าวว่ากลับตัวจะกลับไปได้ซักกี่น้ำเชียว ปัญญริสา"
"อย่างน้อยมันก็ยังดีกว่าเลวแล้วไม่รู้สึกรู้สาว่าเค้าจะเข้าใจผิดกันยังไง"
"เฮอะ อย่ามาสอนข้าหน่อยเลยแม่คนดีฮึเมื่อก่อนน่ะเจ้ามันก็เลวไม่น้อยไปกว่าข้านักหรอก" ทั้งสองจ้องกันอย่างไม่ยอมใคร...........
____________________________________________________________
ป๊ะกันแล้วๆๆๆ เมื่อนางร้ายกับนาง(เคย)ร้ายมาเจอกัน มาดูกันว่าใครจะเป็นนางฟ้าเอ๊ยไม่ใช่ๆๆๆ มาดูกันซิว่าสองคนนี้จะมีอะไรมาเฉือนกันอีก มันดูแรงๆยังไงก็ไม่รู้เอาเป็นว่ามันจะแรงกว่านี้อีก 5555
รีดเดอร์จ๋า...เค้าอยากอ่านเม้นต์อ่า จุ๊บๆฝันดีน๊า ><