wonderland ดินแดนแห่งมนตรา

"เห็นแล้วยังไงในเมื่อพวกท่านอาวุโสจะจับให้พวกเราเข้าพิธีเลือกคู่ด้วยกัน" ป็อปปี้พูดแล้วหอมแก้มหญิงสาว "แต่ป็อปฟางไม่ใช่คนที่นี่นะ ฟาง" "ฟาง...ไม่รู้สึกอย่างเดียวกับข้าหรอ" ป็อปปี้ถามด้วยน้ำเสียงน้อยใจ "ป็อปรู้สึกยังไงกับฟางป็อปยังไม่เคยบอกฟางเลยนะ" ฟางถามป็อปปี้ "ก็เจ้าไม่รู้จริงๆหรอว่าข้ารักเจ้านะ ฟาเนีย" ฟางอึ้งไปกับคำตอบที่ได้รับ "ฟาง คือป็อป ฟางว่ามันเร็วไปมั๊ยที่ป็อปจะบอกว่ารักอ่ะ" ฟางถามป็อปปี้อีกรอบ "เจ้าพูดแบบนี้หมายความว่าไงฟาง เจ้าไม่ได้รักข้า..ใช่มั๊ย" ป็อปปี้ถามเสียงเขาเริ่มสั่น ขอให้ฟางอย่าตอบว่าไม่เลยนะ ป็อปปี้พูดกับตัวเองภายในใจ

"ไม่..." ป็อปปี้คลายกอดแล้วกำลังเดินคอตกออกไป "แต่ป็อป" ฟางเรียกไว้ป็อปปี้จึงหันมามอง "ที่บ้านฟางนะถ้าแบบนี้เขายังไม่เรียกว่ารักหรอก เค้าเรียกกันว่าชอบ" ฟางพูดพร้อมกับค่อยๆเดินเข้าไปหาป็อปปี้ "แล้วชั้นก็ชอบนายไงป็อป แต่ชั้นยังไม่มั่นใจนาย ชั้นเลยยังไม่กล้าเรียกมันว่า...รัก" "ฟางเจ้า เจ้าหมายความว่า..."

"ใช่ชั้นชอบนายป็อปปี้" ป็อปปี้เดินเข้ามากอดหญิงสาวตรงหน้าทันที "ฟางตั้งแต่นี้ไปข้าจะดูแลเจ้าเองนะ" "อืม"

"เขื่อนนายพาชั้นมาที่ไหนเนี่ย" เฟย์ถามเขื่อน "ทะเลไง" เขื่อนตอบแล้วกระชับกอดเฟย์ให้แน่นกว่าเดิมก่อนจะบอกมังกรรู้ใจ "กาก้าไปลงที่หาดทราย" ไม่นานกาก้าก็ลงมาที่ทรายชายทะเลเขื่อนลงมาจากหลังมังกรแล้วอุ้มเฟย์ลงมาด้วย "สวยมั๊ย" เขื่อนถาม "สวย สวยมากๆ ขอบใจนะเขื่อน" เฟย์กระโดดหอมแก้มเขื่อนอย่างลืมตัวก่อนจะวิ่งลงทะเลไป เขื่อนหัวเราะเบาๆกับอาการที่เหมือนเด็กของคนข้างหน้า แล้วเดินตามไป

"ว๊าวทะเลๆๆๆ ชั้นคิดถึงทะเล เฮ้ย" สาวน้อยก้มมองทะเลเบื้องหน้าแล้วพบว่ามันเป็นสีชมพูอ่อนๆ "มีอะไรหรือปล่าว" ชายหนุ่มที่ตามมาถาม "ทำไมมันเป็นสีนั้อ่ะนายไ "อ้าวแล้วที่บ้านเจ้าเป็นสีอะไร" "สี สีฟ้าอ่ะ" "ไม่แปลกหรอกก็ข้าพาเจ้ามาที่ทะเลรอยต่อของดินแดนความรักไงล่ะสีของความรักมันเป็นสีอะไรล่ะเฟย์" "สีชมพู" "อืมทะเลของที่นี่ก็เป็นสีชมพูไง มีอีกนะทะเลที่ติดกับดินแดนเวทย์มนตร์ก็จะเปลี่ยนสีไปตามอารมณ์ของผู้คนที่ไปที่นั่น" "เขื่อน เฟย์อยากไปอ่ะ" เฟย์หันมายิ้มกว้างให้เขื่อน "คงไม่ได้นะถ้าเจ้าจะไปที่นั่น มันอันตรายนิดหน่อยถ้าจะไปโดยพละการน่ะ" เฟย์หน้างอทำงอนเหมือนเด็กๆ

"เอาเป็นว่าหลังจากที่เข้าพิธีเลือกคู่ด้วยกันแล้วข้าจะพาไปนะ" เขื่อนตอบ "อืมๆ เอ๊ะเดี๋ยวหมายความว่าแต่งงาน เอ่อเป็นเหมือนเคนตะกับมีนน่ะหรอ" เฟย์ถามเขื่อนหน้าบึ้งทันทีที่พูดถึงเคนตะมีน "อย่าพูดถึงพวกเขาเลยเฟย์"

"เขื่อนนายเป็นอะไรอ่ะชั้นไม่เข้าใจนายเลยครั้งนั้นก็เหมือนกันที่เจอมีนครั้งแรก นายเป็นอะไร" "ข้าเคยรักนางไง" "นายว่าไงนะนายเคย   รัก" 

"ใช่ข้าเคยรักมีนาพร รักมากๆเลยก็ว่าได้จนมาวันนึง เคนตะกับท่านพี่จงเบเข้ามาในปราสาท ข้ากับเคนตะเป็นเพื่อนสนิทกันมากๆ จนวันนึงเคตะได้เจอกับมีน เขาสองคนเกิดรักกันขึ้นมาแล้ววันนั้นวันที่รับเลือกให้เป็นท่านชาย ข้าจะไปขอมีนเข้าพิธีเลือกคู่ด้วยกัน แต่.... พอข้ากำลังจะไปหามีน เขาสองคนก็เดินเข้ามาบอกว่าจะเข้าพธีเลือกคู่ด้วยกัน เคนตะพูดกับข้าว่าขอบใจมากที่ทำให้ได้เจอกับมีน ฮึเป็นไงล่ะนี่แหละสาเหตุของเรื่องวันนั้นที่ทำให้ข้าอารมณ์เสีย"

"แล้วตอนนี้นาย  ยังรักมีนอยู่มั๊ย" เฟย์ถามด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เขื่อนหันหน้ามาหาเฟย์แล้วยิ้ม "ไม่แล้วแหละอดีตมันก็คืออดีต ในเมื่อตอนนี้มีนก็มีเคนตะแล้ว และข้าก็มีแค่เจ้าคนเดียว"

"จริงหรอไ "จริงๆเจ้าเป็นคนเดียวที่ข้าจะรักเอ...เดี๋ยวนะพิธีเลือคู่ของที่นี่จะมีอีก3วันท่านชายจะต้องเข้าพิธีก่อนชายใดในดินแดน ที่บ้านเจ้าเรียกว่าอะไรนะ" "แต่งงาน" เขื่อนเดินลงไปอีกนิดแล้วผลักเฟย์ลงไปนั่งกับน้ำก่อนที่จะช้อนตัวอุ้มขึ้นมา "เป็นไงล่ะ" "อี๋ เค็มอ่ะ" "เฟย์" เขื่อนเรียก "แต่งงาน...กับข้านะ" เขื่อนเลือกที่จะใช้คำพูดที่บ้านของหญิงสาวตรงหน้า "แต่งงานกับข้า" "เขื่อน  .... ไวไปมั๊ยอ่ะ"  "ไม่หรอกเจ้าอยากเห็นชายในดินแดนข้าไม่ได้เข้าพิธีงั้นหรอ"  "ก็ได้ๆ แต่งก็แต่ง"  "เย้ๆๆๆ" เขื่อนหมุนเฟย์ไปมาในน้ำจนทั้งคู่ล้มลงไปด้วยกัน  "กาก้า...ปิดตาลูก" มังกรน้อยเอาหูยาวๆมาพันตาไว้อย่างว่าง่าย  "ทำอะไรน่ะเขื่อน" "ก็แบบนี้ไง" เขื่อนบรรจงจูปที่ริมฝีปากเฟย์อย่างนุ่มนวล และเนิ่นนาน...

ตอนนี้เป็นเวลาอาหารเย็น ที่ห้องอาหารดูจะอบอวลไปด้วยความรักของทั้งสี่คู่ยกเว้น แก้วกับโทโมะ "ท่านอาวุโสมาแล้วๆๆ" เขื่อนที่ดูตื่นเต้นเป็นพิเศษบอกทุกคน

"เอาหล่ะๆๆๆ ท่านมีอะไรกันหรือท่านชาย" "ข้าๆๆๆๆ" เขื่อนยกมือ "ข้าจะเข้าพิธีกับเฟย์  เอ่อ เฟรา มาเนีย" "ฮ้าจริงหรือท่านภัทรดนัย" ชายแก่ถาม "ใช่แล้ว" เขื่อนประกาศออกไปทำเอาที่เหลือนั่งค้างกันเป็นแถว "ข้าด้วยๆ" ผู้เป็นพี่ชายไม่ยอมน้อยหน้าน้อง "ข้าก็จะเข้าพิธีกับฟาเนีย เนราเหมือนกัน"  หลังจากที่อึ้งไปรอบแรกตอนนี้ทุกคนหันมาที่แก้วกับโทโมะแทน

"เอ่อ ..แก้วขอตัวค่ะ" แก้วลุกออกไป "ตามไปสิวิศว" มีนบอกเพื่อนชายก่อนที่โทโมะจะเดินตามออกไป

หน้าประตูชายหนุ่มยกมือขึ้นเป็นเชิงบอกคิตตี้ว่าเดี๋ยวตามไปเองคิตตี้จึงยืนอยู่กับแบมโบว์เหมือนเดิม

"แก้ว" ชายหนุ่มเรียก แต่หญิงสาวกลับเดินเข้าห้องไป ชายหนุ่มจึงรีบเดินตามเข้าไปทันที

แกร๊ก ! "คิตตี้ช่วยออกไปก่อนนะแก้วอยากอยู่คนเดียว" หญิงสาวพูดคิดว่าคนที่ตามเข้ามาเป็นสาวน้อยที่ติดตามอยู่ทุกวัน ชายหนุ่มจึงดึงประตูอีกทีเหมือนกับว่าหญิงสาวอยู่คนเดียว

"เฮ้อ .... ฟางกับเฟย์ก็จะแต่งงานแล้วหรอ นี่เพิ่งผ่านไปแค่ไม่กี่เดือนเองนะ บางทีเค้าอาจจะเป็นเนื้อคู่กันก็ได้ แต่ชั้นล่ะเนื้อคงเนื้อคู่คงจะไม่มีเหมือนกับชาวบ้านเค้าหรอกน่าจะมีก็แค่..เนื้องอกแค่นั้นเอง ฮะๆๆๆ " หญิงสาวนั่งพูดและหัวเราะอยู่คนเดียว ชายหนุ่มอดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นภาพตรงหน้า

"เฮ้อโทโมะ"  ชายหนุ่มตั้งใจฟังทันทีที่ได้ยินชื่อตัวเอง "นายนี่นะไม่รู้จริงๆหรอว่า..." ว่ายังไงแก้ว ว่ายังไง โทโมะแอบลุ้นกับตัวเอง

"ว่าชั้น...รักนาย" ชายหนุ่มยิ้มกว้างเมื่อได้ยินคำนั้นชายหนุ่มค่อยๆเดินเข้าไปหาหญิงสาวที่ยังพูดอยู่

"เฮ้อนายนะนายจะให้ชั้นพูดก่อนได้ไงล่ะชั้นเป็นผู้หญิงนะถ้านายรักชั้นนายก็ควรจะพูดมันออกมานี่ว่า เฮ้ย! " หญิงสาวตกใจเมื่อชายหนุ่มกอดเธอจากด้านหลัง

"ข้ารักเจ้าได้ยินหรือยัง" หญิงสาวถึงกับพูดไม่ออกเมื่อชายหนุ่มพูดออกมา "เอ่อ" ชายหนุ่มพลิกหญิงสาวให้หันหน้ามาหาเขา "แล้วเจ้าล่ะ" "ชั้นเอ่อชั้น" "ว่าไงล่ะ" "อืมๆ  ชั้นก็รัก...นาย"  "ใครกันใครชื่อนาย" ชายหนุ่มยิ้มกวนๆให้หญิงสาว "ชั้นรักโทโมะ" ไม่ใช่นะเจ้าชื่อชั้นหรือไงกัน"

"แก้วรักโทโมะ" หญิงสาวพุดออกไป ตาบ้านี่ชั้นพูดหลายรอบแล้วนะนายพูดแค่รอบเดียวเอง หญิงสาวคิด โยที่ลืมไปว่าจ้องตากันอยู่

ชายหนุ่มค่อยๆเคลื่อนหน้าเข้าไปหาหญิงสาวจนปากติดกัน ชายหนุ่มค่อยๆจูบหญิงสาวอย่างแผ่วเบา แล้วค่อยๆถอนจูบ "ข้ารักเจ้า" ชายหนุ่มปิดปากหญิงสาวอีกครั้ง ก่อนจะถอนจูบอีกรอบ "ข้ารักเจ้า" หลายรอบจนหญิงสาวประท้วง

"พอได้แล้วโทโมะชั้นรู้แล้วชั้นได้ยินแล้ว" "ข้ารักเจ้านะ" ชายหนุ่มย้ำอีกครั้งก่อนที่จะเคลื่อนหน้าเข้าไปไกล้ๆแต่คราวนี้เป้าหมายของเขาไม่ใช่ที่ปากหากแต่ว่าเป็นลำคอขาวของหญิงสาวแทน !! ชายหนุ่มวนเวียนอยู่ตรงนั้นสักพักแล้วดันตัวหญิงสาวให้ราบไปที่เตียงก่อนจะประกบปากอย่างดูดดื่มที่ทั้งสองเต็มใจ

ชายหนุ่มเลื่อนจูบลงมาที่คอขาวจนเป็นรอยแดงๆหลายรอย หญิงสาวตอบสนองความรู้สึกนั้นดีก็ได้เอาแขนมาคล้องคอชายหนุ่มและขยุ้มผมเล่น

ชายหนุ่มกระซิบข้างหูหญิงสาวว่า "แก้วเจ้าต้องเป็นของข้านะ...................

_____________________________________________________

ค้างๆๆๆๆๆๆ ไรเตอร์ยังค้างเลยอยากอัพต่อแต่ไม่ไหวง่วงละ >__< พรุ่งนี้สัญญาเลยว่าจะมาอัพต่อเยอะๆเลยนะรีดเดอร์

อยากให้ชีวิตจริงของม๊ากะป๊า ที่ม๊าบอกรักป๊าจังเลย ฮี่ๆ "แก้วรักโทโมะ" อ๊ากกๆๆๆๆ  แต่งเอง จิ้นเอง บ้าเอง และเพ้อเอง  -[]-' 555

ขอเม้นต์ๆๆๆ พรุ่งนี้ก้ได้นะตอนนี้มันดึกเดี๋ยวพรุ่งนี้รีดเดอร์ไม่ตื่นมาอ่านมาเม้นต์ให้ไรเตอร์ต่อ ><

ฝันดีถึงม๊าถึงป๊านะเจ้าคะรีดเดอร์ทุกคนจุ๊บๆ >3.