เพื่อนรัก...รักเพื่อน

ระหว่างที่ทุกคนเงียบไปกับความเศร้าบีแบล์ก็พูดทำลายความเงียบขึ้นมา
บีแบล์:แบล์ว่าเรามาหาต้นตอความเศร้าที่อยู่เบื้องลึก
ก้นหัวใจของยัยเมนูดีกว่าจะได้รู้ว่าอะไรคือปัจจัยที่
ทำให้ยัยเมไม่ตื่นคืออะไรกันแน่
ดรีมแลนด์:นี่ๆดรีมเจอในกระเป๋ายัยเม
เมนูยื่นสมุดโน้ตสีม่วงอ่อนลายหัวใจออกมาแล้ว
โซดาก็ดึงขึ้นไปอ่าน
โซดา:ความรักของฉันคือเพื่อนคนหนึ่งคนที่ทำให้
ฉันมีรอยยิ้มทุกเวลามานานแสนนานตั้งแต่ฉันยังจำ
ความไม่ได้ด้วยซ้ำเพราะบ้านเราอยู่ข้างๆกันแม่ของ
เราสองบ้านสนิทกันอีกต่างหากความสนิททำให้มีน
เปลี่ยนเป็นความรักฉันชอบเขามานานมากจน
ตอนนี้แต่เขาก็มีแฟนแล้วนี่นาแถมแฟนเขายังดีแสน
ดีฉันคงต้องทนๆๆๆเฮ้อ  ยิ่งตอนนี้เราไม่คุยกันอีกฉัน
เครียดจริงๆเลย ฉันจะลองถามเขาว่ารำคาญฉันมั๊ย
ฉันไม่ว่าหรอกถ้าเค้าจะรไคาญฉันมีความคิดเห็นแก่
ตัวอยู่อย่างนึงแหละน๊า หึๆ แต่ก็แค่ฝันลมๆแล้งๆ
ฉันอยากให้พวกเขาเลิกกันเป็นไงล่ะคุณสมุดโน้ต
ติ๊งต๊องเนอะเค้าออกจะรักกันและแสนดีกับขนาดนั้น
ฉันนี่มันชั่วจริงๆเลยเค้าดีขนาดนี้ยังกล้าคิดอย่างงั้ย
อีกตอนนี้น๊ะฉันว่าให้เค้ารักกันแหละดีแล้ว  ฉันแค่
อยากกลับไปเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเดิมแค่นั้น
แหละ  หวังว่าคราวนี้คงไม่มากเกินไปน๊ะ  เอาล่ะๆ
พรุ่งนี้ฉันจะถามเค้า
พออ่านหน้านี้จบเขาก็พลิกไปเปิดด้านหลังพบรูปของ
เขาในท่าทางต่างๆพบบันทึกวัน-เวลาต่างๆ
โซดา:วันที่13 กุมภาพันธ์(ตอนป.4) จับมือกับครั้งแรก
        วันที่29 มิถุนายน(ตอนป.6) กอดกันครั้งแรกในงานวันเด็กโรงเรียนเพราะแสดงละครเวลาคู่กัน
        วันที่30 มิถุนายน(ตอนป.6) เขาโอบไหล่ฉันตอนเดินด้วยกัน>///<
        วันที่25 กรกฎาคม วันเกิดโซดา
        วันที่28 กรกฎาคม   โซดาซื้อตุ๊กตาหมีน้อยที่ฉันอยากได้มากที่สุดให้วันเกิดฉันปีล่าสุด(ม.1ก่อนที่เราจะเมินกัน)
        รายชื่อของขวัญวันเกิดที่ฉันได้จากเขา
ป.2 ชิ้นแรกคือพวงกุญแจกระต่ายสีฟ้า
ป.3 เซ็ตตุ๊กตาบาร์บี้3ตัว พร้อมอุปกรณ์ครบ
ป.4 กุหลาบสีเหลืองแทนความเป็นเพื่อน99ดอก
ป.5 ช็อคโกแลตที่เขาทำเอง
ป.6 หมาพันธ์ปอมปอม
ม.1 ตุ๊กตาหมี
ม.2 เขาไม่ได้ให้อะไรเพราะโกรธฉัน
ส่วนปีอื่นก็คงรอลุ้นต่อไป
พออ่านจบเขาก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่าง
มากรีดกลางหัวใจของเขาน้ำตาของเขาไหลออกมา
ไวไวรีบเดินมาปลอบน้องชาย
ไวไว:ร้องไมเนี่ยไอ้โซ
เอ็มที:นี่บีแบล์ไปกับฉันหน่อยดิ
บีแบล์:ไปไหน
เอ็มที:บ้านเมนู
บีแบล์:ไปทำไม
เอ็มที:เอาของที่เมนูเขียนไว้มาไว้ที่ห้องนี้ไง
บีแบล์:อื้มๆ
แล้วทั้งคู่ก็เดินออกไป
เบต้า:ง้ันดรีมมานั่งนี่เร็วเอากระดาษมาด้วย
ดรีมแลนด์:ทำไมอ่ะ
เบต้า:พับนกหนึ่งพันตัวไง
โซดา:เดี๋ยวช่วย
แฟนต้า:ขอช่วยด้วยคนน๊ะ
โซดา:ได้สิต้า
ไวไว:เธอช่วยแล้วยัยเมจะยอมฟื้นมั๊ยเนี่ยทางที่ดีเธอ
กลับดีกว่าฉันจะไปส่งฉันห่วงสุขภาพจิตยัยเมนู
ไวไวที่กำลังจัดเจกันดอกไม้อยู่พูดขึ้นแล้วเดินนำ
หน้าแฟนต้าออกมาเพืื่อพากลับไปส่งบ้านส่วนเอ็มที
กับบีบล์ก็เอาของมาจัดวางไว้ภายในห้องเสร็จก็กลับ
ออกไปกับดรีมแลนด์กับเบต้าพอพับนกได้300ตัวก็
ขอกลับก่อนเพราะนี่ดึกมากเเล้วโซดาอาสาอยู่เฝ้า
เมนู
-----เอ็มที+บีแบล์-----(บีแบล์บรรยาย)
เอ็มที:นี่ยัยหน้าลิงปกติเธอก็หน้าเหมือนลิงอยู่แล้วยัง
จะมาทำหน้าบูดเป็นตูดลิงอีก
เขาเเขวะขึ้นขณะนั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่
บีแบล์:ก็ฉันเครียดนี่นายัยเมนี่เพื่อนฉันน๊ะ ป้าขา
เล็กต้มยำอีก1ค่ะ
เอ็มที:ฉันคิดถูกมั๊ยเนี่ยที่พาเธอมาเลี้ยงเนี่ยผู้หญิง
อะไรยิ้่งเครียดยิ่งกินนี่มันชามที่7แล้วน๊ะ
บีแบล์:แล้วไง
เอ็มที:ไม่แล้วไงอ่ะก็หมดชามนี้แล้วกลับกันเลยเพราะ
นี่มันก็เย็นมากแล้วฝนก็ทำท่าจะตก
บีแบล์:โอเคๆกลับก็กลับ
พอเรากำลังจะกลับฝนก็เทลงมาเราทั้งสองเลยไปยืน
หลบฝนอยู่ในหลังคาร้านก๋วยเตี๋ยว
บีแบล์:ทำไงล่ะทีนี้
เอ็มทีไม่ตอบเอาเสื้อนักเรียนถอดออกเหลือแต่เสื้อกล้ามแล้วบังฝน
เอ็มที:พร้อมยัง
บีแบล์:ยะ..ยัง
เอ็มที:ยังก็ต้องไปเขยือบมาใกล้ๆดิ
บีแบล์:ไม่ๆๆปกติก็ไม่แล้วนี่นายใส่เสื้อกล้ามตัวเดียว
อย่าหวังเลย
เอ็มที:ทำไมกลัวหวั่นไหวหรอ
บีแบล์:ปะ...เปล่าย่ะ
เอ็มที:งั้นก็มาใกล้ๆ
บีแบล์:กะ...ก็ได้
เสียงฉันสั่นได้ไงเนี่ยเพราะหนาวเพราะหนาวแน่ๆฉัน
ไม่ได้หวั่นไหวน๊ะไม่ได้ร้อนตัวด้วยโอ๊ยในที่สุดฉัน
เลยเขยือบเข้าไปในอ้อมกอดเฮ้ยฉันพูดไรเนี่ยใน
อ้อมแขนต่างหาก  ตึกตัก  ตึกตัก ไม่ใช่เสียงหัวใจ
ฉันน๊ะม่ายช่าย เราวิ่งมาจนถึงรถ ฉันก็พูดขึ้นขณะเขาขับรถอยู่
บีแบล์:วันนี้บ้านฉันไม่มีใครอยู่
เอ็มที:แล้วไง
บีแบล์:ก็แบบว่าฝนมันตกฟ้าก็ร้องใช่มั๊ย
เอ็มที:แล้วไง
บีแบล์:ก็แบบถ้าไฟดับไรงี้ฉันก็เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ
เอ็มที:นี่!เธอจะอ้อมให้ไกลเพื่ออะไรเนี่ยจะเอาไงว่า
มาเลยดีกว่า
บีแบล์:ฉันขอไปหอพักนายด้วยสิ
เอ็มที:เธอเป็นผู้หญิงน๊ะเว้ยยัยลิง
บีแบล์:ก็เออไงเห็นฉันเป็นมนุษย์เพศผู้หรือไงไอ้กรูปี
เอ็มที:เธอว่าฉันเป็นกรูปีหรอ
บีแบล์:ก็ใช่ไง...แล้วตกลงว่าวันนี้ฉันไปกับนายน๊ะ
ฉันสรุปเสร็จก็แกล้งหลับเขาจะหันมาปฏิเสธแต่สาย
ไปแล้วจ้า  พอถึงฉันก็รีบก้าวลงทันทีพอเข้าไปถึงใน
บีแบล์:นี่หอพักนายมีห้องนอนเดียวหรอ
เอ็มที:อือ...ไปอาบน้ำไปเดี๋ยวฉันไปขอชุดพี่อ้ำ
ห้องข้างๆมาให้  ส่วนชุดชั้นในพี่เมวห้องตรงข้าม
เขาขายเดี๋ยวไปซื้อมาให้
บีแบล์:อื้อ
ฉันเดินนุ่งผ้าเช็ดตัวเขาออกมาเอาเสื้อผ้า
เอ็มที:เธอนี่มันยังไงเนี่ยเดินออกมาอย่างงี้อาย
บ้างมั๊ย
บีแบล์:ก็ไม่มีเสื้อผ้านี่...เอามา
ฉันเดินไปดึงมาจากมือเขาและรีบวิ่งไปใส่ในห้องน้ำ
แล้วก็เดินมานั่งเช็ดผมที่โซฟาส่วนหมอนั่นอาบน้ำอยู่
ก็ออกมานั่งที่พื้นข้างล่างฉันเขาใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียว
อ๊ากเลือดกำเดาจะไหลฉันรีบปิดตา
เอ็มที:เป็นไรทำเหมือนไม่เคยเห็น
บีแบล์:ก็ไม่เคยเห็นไง
เอ็มทีเอื้อมมือมาแกะมือฉันออกจากตาแล้วก็แกล้งเอา
มือมาป้ายใต้จมูกฉัน
เอ็มที:555เลือดกำเดาออกแล้วยัยลิง ฉันก็ใส่
นอนอย่างนี้แหละ
หา..เลือดกำเดาไหลหรอฉันรีบเอามือป้ายจมูกอ๊าก
จริงด้วยง่ะทำไงล่ะเนี่ยเลือดๆๆเอ็มทีดึงลงฉันมานั่ง
ตักแล้วอมยิ้มพร้อมกับเอาผ้าเช็ดหน้าบนโต๊ะมาเช็ด
จมูกให้เบาๆ
เอ็มที:เสร็จแล้วยัยลิงอ่ะนี่ผ้าเช็ดผมฉันเช็ดให้หน่อย
ถือว่าทดแทนบุญคุณที่ฉันนั่งซับเลือดกำเดาให้เธอ
ฉันเลยจำใจนั่งเช็ดให้เขาขยี้ๆให้ยุ่งเหยิงไปเลยแบร่
******************************
คู่นี้ยังไม่จบไว้อ่านต่อตอนหน้าพร้อมอีก2คู่ด้วยน๊ะค่ะ
กิ๊กกลับมาอัพต่อแล้วหลังจากไม่ได้เข้ามานาน
จนอาจมีคนลืมแล้วน๊ะเนี่ย  ยังไงก็ไม่ดองทิ้งไว้แน่
นอนจะอัพเรื่องที่ยังไม่จบให้จบค่ะ  ที่ไม่ได้เข้าเพราะ
ต้องปรับตัวด้วยไงค่ะคือขึ้นมัธยมปีแรกก็เลยการบ้าน
เยอะไม่ได้เข้านานก็ต้องขอโทษด้วยน๊ะค๊า รักนัก
อ่านและพี่ๆน้องๆเว็บขีดเขียนทุกคนเหมือนเดิมค่ะ
บะบาย^3^