เพื่อนรัก...รักเพื่อน

ระหว่างที่ทุกคนเงียบไปกับความเศร้าบีแบล์ก็พูดทำลายความเงียบขึ้นมา

บีแบล์:แบล์ว่าเรามาหาต้นตอความเศร้าที่อยู่เบื้องลึก

ก้นหัวใจของยัยเมนูดีกว่าจะได้รู้ว่าอะไรคือปัจจัยที่

ทำให้ยัยเมไม่ตื่นคืออะไรกันแน่

ดรีมแลนด์:นี่ๆดรีมเจอในกระเป๋ายัยเม

เมนูยื่นสมุดโน้ตสีม่วงอ่อนลายหัวใจออกมาแล้ว

โซดาก็ดึงขึ้นไปอ่าน

โซดา:ความรักของฉันคือเพื่อนคนหนึ่งคนที่ทำให้

ฉันมีรอยยิ้มทุกเวลามานานแสนนานตั้งแต่ฉันยังจำ

ความไม่ได้ด้วยซ้ำเพราะบ้านเราอยู่ข้างๆกันแม่ของ

เราสองบ้านสนิทกันอีกต่างหากความสนิททำให้มีน

เปลี่ยนเป็นความรักฉันชอบเขามานานมากจน

ตอนนี้แต่เขาก็มีแฟนแล้วนี่นาแถมแฟนเขายังดีแสน

ดีฉันคงต้องทนๆๆๆเฮ้อ  ยิ่งตอนนี้เราไม่คุยกันอีกฉัน

เครียดจริงๆเลย ฉันจะลองถามเขาว่ารำคาญฉันมั๊ย

ฉันไม่ว่าหรอกถ้าเค้าจะรไคาญฉันมีความคิดเห็นแก่

ตัวอยู่อย่างนึงแหละน๊า หึๆ แต่ก็แค่ฝันลมๆแล้งๆ

ฉันอยากให้พวกเขาเลิกกันเป็นไงล่ะคุณสมุดโน้ต

ติ๊งต๊องเนอะเค้าออกจะรักกันและแสนดีกับขนาดนั้น

ฉันนี่มันชั่วจริงๆเลยเค้าดีขนาดนี้ยังกล้าคิดอย่างงั้ย

อีกตอนนี้น๊ะฉันว่าให้เค้ารักกันแหละดีแล้ว  ฉันแค่

อยากกลับไปเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเดิมแค่นั้น

แหละ  หวังว่าคราวนี้คงไม่มากเกินไปน๊ะ  เอาล่ะๆ

พรุ่งนี้ฉันจะถามเค้า

พออ่านหน้านี้จบเขาก็พลิกไปเปิดด้านหลังพบรูปของ

เขาในท่าทางต่างๆพบบันทึกวัน-เวลาต่างๆ

โซดา:วันที่13 กุมภาพันธ์(ตอนป.4) จับมือกับครั้งแรก

        วันที่29 มิถุนายน(ตอนป.6) กอดกันครั้งแรกในงานวันเด็กโรงเรียนเพราะแสดงละครเวลาคู่กัน

        วันที่30 มิถุนายน(ตอนป.6) เขาโอบไหล่ฉันตอนเดินด้วยกัน>///<

        วันที่25 กรกฎาคม วันเกิดโซดา

        วันที่28 กรกฎาคม   โซดาซื้อตุ๊กตาหมีน้อยที่ฉันอยากได้มากที่สุดให้วันเกิดฉันปีล่าสุด(ม.1ก่อนที่เราจะเมินกัน)

        รายชื่อของขวัญวันเกิดที่ฉันได้จากเขา

ป.2 ชิ้นแรกคือพวงกุญแจกระต่ายสีฟ้า

ป.3 เซ็ตตุ๊กตาบาร์บี้3ตัว พร้อมอุปกรณ์ครบ

ป.4 กุหลาบสีเหลืองแทนความเป็นเพื่อน99ดอก

ป.5 ช็อคโกแลตที่เขาทำเอง

ป.6 หมาพันธ์ปอมปอม

ม.1 ตุ๊กตาหมี

ม.2 เขาไม่ได้ให้อะไรเพราะโกรธฉัน

ส่วนปีอื่นก็คงรอลุ้นต่อไป

พออ่านจบเขาก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่าง

มากรีดกลางหัวใจของเขาน้ำตาของเขาไหลออกมา

ไวไวรีบเดินมาปลอบน้องชาย

ไวไว:ร้องไมเนี่ยไอ้โซ

เอ็มที:นี่บีแบล์ไปกับฉันหน่อยดิ

บีแบล์:ไปไหน

เอ็มที:บ้านเมนู

บีแบล์:ไปทำไม

เอ็มที:เอาของที่เมนูเขียนไว้มาไว้ที่ห้องนี้ไง

บีแบล์:อื้มๆ

แล้วทั้งคู่ก็เดินออกไป

เบต้า:ง้ันดรีมมานั่งนี่เร็วเอากระดาษมาด้วย

ดรีมแลนด์:ทำไมอ่ะ

เบต้า:พับนกหนึ่งพันตัวไง

โซดา:เดี๋ยวช่วย

แฟนต้า:ขอช่วยด้วยคนน๊ะ

โซดา:ได้สิต้า

ไวไว:เธอช่วยแล้วยัยเมจะยอมฟื้นมั๊ยเนี่ยทางที่ดีเธอ

กลับดีกว่าฉันจะไปส่งฉันห่วงสุขภาพจิตยัยเมนู

ไวไวที่กำลังจัดเจกันดอกไม้อยู่พูดขึ้นแล้วเดินนำ

หน้าแฟนต้าออกมาเพืื่อพากลับไปส่งบ้านส่วนเอ็มที

กับบีบล์ก็เอาของมาจัดวางไว้ภายในห้องเสร็จก็กลับ

ออกไปกับดรีมแลนด์กับเบต้าพอพับนกได้300ตัวก็

ขอกลับก่อนเพราะนี่ดึกมากเเล้วโซดาอาสาอยู่เฝ้า

เมนู

-----เอ็มที+บีแบล์-----(บีแบล์บรรยาย)

เอ็มที:นี่ยัยหน้าลิงปกติเธอก็หน้าเหมือนลิงอยู่แล้วยัง

จะมาทำหน้าบูดเป็นตูดลิงอีก

เขาเเขวะขึ้นขณะนั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่

บีแบล์:ก็ฉันเครียดนี่นายัยเมนี่เพื่อนฉันน๊ะ ป้าขา

เล็กต้มยำอีก1ค่ะ

เอ็มที:ฉันคิดถูกมั๊ยเนี่ยที่พาเธอมาเลี้ยงเนี่ยผู้หญิง

อะไรยิ้่งเครียดยิ่งกินนี่มันชามที่7แล้วน๊ะ

บีแบล์:แล้วไง

เอ็มที:ไม่แล้วไงอ่ะก็หมดชามนี้แล้วกลับกันเลยเพราะ

นี่มันก็เย็นมากแล้วฝนก็ทำท่าจะตก

บีแบล์:โอเคๆกลับก็กลับ

พอเรากำลังจะกลับฝนก็เทลงมาเราทั้งสองเลยไปยืน

หลบฝนอยู่ในหลังคาร้านก๋วยเตี๋ยว

บีแบล์:ทำไงล่ะทีนี้

เอ็มทีไม่ตอบเอาเสื้อนักเรียนถอดออกเหลือแต่เสื้อกล้ามแล้วบังฝน

เอ็มที:พร้อมยัง

บีแบล์:ยะ..ยัง

เอ็มที:ยังก็ต้องไปเขยือบมาใกล้ๆดิ

บีแบล์:ไม่ๆๆปกติก็ไม่แล้วนี่นายใส่เสื้อกล้ามตัวเดียว

อย่าหวังเลย

เอ็มที:ทำไมกลัวหวั่นไหวหรอ

บีแบล์:ปะ...เปล่าย่ะ

เอ็มที:งั้นก็มาใกล้ๆ

บีแบล์:กะ...ก็ได้

เสียงฉันสั่นได้ไงเนี่ยเพราะหนาวเพราะหนาวแน่ๆฉัน

ไม่ได้หวั่นไหวน๊ะไม่ได้ร้อนตัวด้วยโอ๊ยในที่สุดฉัน

เลยเขยือบเข้าไปในอ้อมกอดเฮ้ยฉันพูดไรเนี่ยใน

อ้อมแขนต่างหาก  ตึกตัก  ตึกตัก ไม่ใช่เสียงหัวใจ

ฉันน๊ะม่ายช่าย เราวิ่งมาจนถึงรถ ฉันก็พูดขึ้นขณะเขาขับรถอยู่

บีแบล์:วันนี้บ้านฉันไม่มีใครอยู่

เอ็มที:แล้วไง

บีแบล์:ก็แบบว่าฝนมันตกฟ้าก็ร้องใช่มั๊ย

เอ็มที:แล้วไง

บีแบล์:ก็แบบถ้าไฟดับไรงี้ฉันก็เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ

เอ็มที:นี่!เธอจะอ้อมให้ไกลเพื่ออะไรเนี่ยจะเอาไงว่า

มาเลยดีกว่า

บีแบล์:ฉันขอไปหอพักนายด้วยสิ

เอ็มที:เธอเป็นผู้หญิงน๊ะเว้ยยัยลิง

บีแบล์:ก็เออไงเห็นฉันเป็นมนุษย์เพศผู้หรือไงไอ้กรูปี

เอ็มที:เธอว่าฉันเป็นกรูปีหรอ

บีแบล์:ก็ใช่ไง...แล้วตกลงว่าวันนี้ฉันไปกับนายน๊ะ

ฉันสรุปเสร็จก็แกล้งหลับเขาจะหันมาปฏิเสธแต่สาย

ไปแล้วจ้า  พอถึงฉันก็รีบก้าวลงทันทีพอเข้าไปถึงใน

บีแบล์:นี่หอพักนายมีห้องนอนเดียวหรอ

เอ็มที:อือ...ไปอาบน้ำไปเดี๋ยวฉันไปขอชุดพี่อ้ำ

ห้องข้างๆมาให้  ส่วนชุดชั้นในพี่เมวห้องตรงข้าม

เขาขายเดี๋ยวไปซื้อมาให้

บีแบล์:อื้อ

ฉันเดินนุ่งผ้าเช็ดตัวเขาออกมาเอาเสื้อผ้า

เอ็มที:เธอนี่มันยังไงเนี่ยเดินออกมาอย่างงี้อาย

บ้างมั๊ย

บีแบล์:ก็ไม่มีเสื้อผ้านี่...เอามา

ฉันเดินไปดึงมาจากมือเขาและรีบวิ่งไปใส่ในห้องน้ำ

แล้วก็เดินมานั่งเช็ดผมที่โซฟาส่วนหมอนั่นอาบน้ำอยู่

ก็ออกมานั่งที่พื้นข้างล่างฉันเขาใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียว

อ๊ากเลือดกำเดาจะไหลฉันรีบปิดตา

เอ็มที:เป็นไรทำเหมือนไม่เคยเห็น

บีแบล์:ก็ไม่เคยเห็นไง

เอ็มทีเอื้อมมือมาแกะมือฉันออกจากตาแล้วก็แกล้งเอา

มือมาป้ายใต้จมูกฉัน

เอ็มที:555เลือดกำเดาออกแล้วยัยลิง ฉันก็ใส่

นอนอย่างนี้แหละ

หา..เลือดกำเดาไหลหรอฉันรีบเอามือป้ายจมูกอ๊าก

จริงด้วยง่ะทำไงล่ะเนี่ยเลือดๆๆเอ็มทีดึงลงฉันมานั่ง

ตักแล้วอมยิ้มพร้อมกับเอาผ้าเช็ดหน้าบนโต๊ะมาเช็ด

จมูกให้เบาๆ

เอ็มที:เสร็จแล้วยัยลิงอ่ะนี่ผ้าเช็ดผมฉันเช็ดให้หน่อย

ถือว่าทดแทนบุญคุณที่ฉันนั่งซับเลือดกำเดาให้เธอ

ฉันเลยจำใจนั่งเช็ดให้เขาขยี้ๆให้ยุ่งเหยิงไปเลยแบร่

******************************

คู่นี้ยังไม่จบไว้อ่านต่อตอนหน้าพร้อมอีก2คู่ด้วยน๊ะค่ะ

กิ๊กกลับมาอัพต่อแล้วหลังจากไม่ได้เข้ามานาน

จนอาจมีคนลืมแล้วน๊ะเนี่ย  ยังไงก็ไม่ดองทิ้งไว้แน่

นอนจะอัพเรื่องที่ยังไม่จบให้จบค่ะ  ที่ไม่ได้เข้าเพราะ

ต้องปรับตัวด้วยไงค่ะคือขึ้นมัธยมปีแรกก็เลยการบ้าน

เยอะไม่ได้เข้านานก็ต้องขอโทษด้วยน๊ะค๊า รักนัก

อ่านและพี่ๆน้องๆเว็บขีดเขียนทุกคนเหมือนเดิมค่ะ

บะบาย^3^