Love Hypnotize สะกดจุดร้ายสะกิดจุดรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
ชายผู้อัธยาศัย...ดี(?) กับ แสนดีผู้เลวร้าย 
 
 
 
 
 
 
 
 
เสาร์-อาทิตย์ ของชีวิตเด็กม.ปลายเขาทำอะไรกัน?           
 
 
 
                 ไปดูหนัง สังสรรค์ หรือ อ่านหนังสือ...
 
 

            ไอ้สามอย่างด้านบนน่ะ ตัดมันทิ้งไปเถอะนะสำหรับกิจกรรมของวันสุดสัปดาห์ครั้งนี้ เพราะ
 
 
อะไรน่ะเหรอ อืม...คงจะเป็นเพราะ...
 
 
 
 
แม่ วันจันทร์หน้าเพื่อนมันจะมานอนบ้านเรานะ 
 
 
 
 
นี่แหละมั้งเหตุผลที่สุดสัปดาห์ครั้งนี้ฉันจะต้องอยู่ติดบ้าน ไม่ได้ออกไปเที่ยวหรือทำอะไรเลยนอกจาก...
 
 
 
โละห้องเก็บของ = =^
 
 
 
 
ฉันล่ะเชื่อเขาเลย พี่ชายฉันรู้สึกจะเอาแต่ใจมากไปไหม นึกจะเอาใครมาค้างที่บ้านก็เอามันมาเฉยเลย ไม่
 
 
เคยมีหรอกไอ้คำว่าขออนุญาตอ่ะ พี่ฉันมันไม่เคยทำเป็นหรอก นึกจะทำอะไรก็ทำ พูดอะไรก็พูด แบบนี้ไง
 
 
พ่อกับแม่ถึงขัดใจพี่ชายฉันไม่ได้ซักคน
 
 
 
 
 
 
"แม่ เสร็จยังอ่ะ แสนดีจะได้ออกไปกินติมหน้าปากซอยซะที!" ฉันแหวทันที ให้ตายเถอะ เมื่อวานฉันนั่ง
 
 
ขลุกอยู่บ้านทั้งวัน ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้ออกไปไหน ฉันเป็นบ้าตายแน่ๆ T^T
 
 
 
 
 
 
"จะรีบไปไหน ทำความสะอาดเสร็จแต่เรายังไม่ย้ายของเลยนะแสนดี"
 
 
 
 
 
 
ย้าย?...ย้ายอะไรอีกว้า ห้องนี้มันก็เรียบร้อยแล้วนะ เหลือแค่ให้ไอ้คุณเพื่อนของซีเนียร์มันเอาสำมะโนครัว
 
 
ของมันมาใส่ๆเติมๆเข้าไปแค่นั้นเองอ่ะ!
 
 
 
 
 
 
"ย้ายไรอีกอ่ะแม่ แสนดีเหนื่อยแล้วนะ อยากกินติมอ้ะ"
 
 
 
 
 
 
"อ้าว ก็ย้ายของเธอมาไว้ในห้องนี้น่ะสิคุณหนูแสนดี ไปๆไม่ต้องอู้ ไปขนของลูกมาเร็ว" แม่พูดพร้อมกับ
 
 
ดันแผ่นหลังฉันให้ไปขนของ...ขนของ? กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
 
 
 
 
 
"แม่! แม่อย่าบอกนะว่าจะยกห้องนั้นให้เพื่อนซีเนียร์ แล้วให้เค้ามานอนในห้องเก็บของน่ะ!!!"
 
 
ไม่นะ ขอล่ะ แสนดีไม่เอานะแม่ T^T
 
 
 
 
 
 
"ก็ใช่ไง ตกใจอะไร นี่ยังไม่รู้อีกเหรอ"
 
 
 
 
 
 
"(T T )( T T)(T T )( T T)(T T )" ส่ายหน้าพรืดอย่างรวดเร็ว หน็อย ไอ้พี่ซีเนียร์ มันต้องตั้งใจไม่
 
 
บอกฉันแน่ๆเลยเพราะมันคงรู้อ่ะว่ายังไงๆฉันก็ต้องไม่ยอม
 
 
 
 
 
 
"ก็รู้แล้วนี่ไง ไปเก็บของมาเดี๋ยวนี้ ซีเนียร์บอกว่าอีกสิบห้านาทีจะมาถึงแล้วเนี่ย" แม่ด่าไล่อีก เฮ้ย จะบ้าไป
 
 
แล้ว บ้าไปแล้วววววววววว
 
 
"แต่แม่ แล้วเสื้อผ้าในตู้ล่ะสิบห้านาทีมันย้ายมาไม่ทันหรอกนะ!" ฉันพูดอย่างยอมแพ้ ใช่ เถียงไปคงไร้ประโยชน์อ่ะ เพราะรอบนี้หัวขาดตีนเด็ดยังไงแม่ก็ต้องให้ฉันย้ายมานอนที่นี่อยู่ดี สุดท้ายก็ต้องยอมให้ไอ้พี่บ้านั่นอีกแล้วอ่ะ T^T
"อ๋อ เสื้อผ้าเราก็ค่อยขอพี่เค้าไปหยิบเวลาอาบน้ำ"
ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดด แม่ขา ได้ข่าวว่าเพื่อนซีเนียร์อ่ะ มันเป็นเพศผู้นะคะ แม่เข้าใจคำว่าเพศผู้มั้ยคะ เพศผู้คือเพศที่ตรงข้ามกับหนูอย่างสิ้นเชิงนะแม่ จะให้ลูกสาวแม่บากหน้าไปขอเปลี่ยนเสื้อผ้าห้องนั้นในขณะที่มีผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้อยู่งั้นเรอะ!
แม่จะไม่คิดหน่อยเหรอก่อนจะตอบฉันออกมากเนี่ย!!!
"อ้าว ยื่นบื้ออยู่ทำไมล่ะยัยแสนดี ไปไปรีบๆไปเก็บของได้แล้ว เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก"
สิบห้านาที ต่อให้หนูเป็นแชมป์กรีฑาหนึ่งกิโลเมตรในหนึ่งวินาที ก็ขนของอันมหึมามหาศาลของแสนดีไม่หมดหรอกนะคะแม่! บ่นไปก็เดินไปห้องของตัวเอง(ที่กำลังจะตกไปเป็นของหมาที่ไหนก็ไม่รู้!) อย่าหาว่างั้นว่างี้เลยนะ แต่ คือ...ฉันไม่พอใจอ่ะ ทั้งๆที่เป็นแค่ผู้อาศัยแท้ๆแต่ทำไมมีอภิสิทธิ์เหนือกว่าลูกสาวเจ้าบ้านได้อ่ะ พี่ชายฉันเองก็ไม่ได้คิดหน้าคิดหลังเลยใช่ไหมเนี่ยว่าฉันเป็นผู้หญิง สงสารกันบ้างมั้ยพ่อคุณ!
อืม...บอกตามตรงนะว่าในขณะที่ฉันย้ายของไปอยู่เนี่ย ฉันภาวนาเลย เรียกว่าสาปแช่งเลยเอ้าว่าขอให้ทั้งพี่ฉันแล้วก็ไอ้เพื่อนบ้าบอของมันรถคว่ำ! จะว่าเลวก็เลวเหอะ แต่มาแย่งห้องกันอย่างนี้ไม่ไหวจะทนเหมือนกัน หงุดหงิดมากกกก
"โอ๊ยยยยยย เมื่อไหร่มันจะหมดเนี่ย!" ฉันร้องลั่นบ้านในขณะที่กำลังขนย้ายตุ๊กตากิ้งก่าคาเมเลี่ยนสีเขียวตัวยักษ์กับลูกๆมันอีกหลายตัว ฉันเพิ่งรู้วันนี้นี่เองว่าการที่ห้องตัวเองมีตุ๊กตาเยอะเนี่ยมันลำบากยากเย็นขนาดไหน นี่ยังไม่รวมตุ๊กตาสติ๊ช ลีโล่ แล้วก็ตุ๊กตา The lion king ตัวโปรดอีกครบเซ็ต (เซ็ตหนึ่งนี่มีเป็นสิบ) แล้วไหนจะข้าวของเครื่องใช้ หนังสือมากมายก่ายกองที่ฉันต้องใช้อ่านอีก บอกแล้วไงแม่ว่าสิบห้านาทีหัวเด็ดตีนขาดหัวขาดตีนเด็ดยังไงฉันก็ขนมันไปไม่หมด
ออดดดดดดดดดดดดดดด!~~