สืบคดีคว้าใจยัยเย็นชา ( ♥ )

สวัสดีฮับ ทุกคนนิยายมันไม่น่าอ่านรู้ดีแต่พอดีเราหน้าด้านจึงลง . ต้องขอโทษคนที่เข้ามาอ่านแล้วอารมณ์เสียเพราะมันไม่หนุกด้วยนะฮับบบบ : ) ไม่ว่ากันใช่ม้าาา ? ยังไงก็แวะเวียนเข้ามาอ่านได้น้ะ ไม่เม้นท์ก็ได้น้ะจิ้บิ้
แต่มาอ่านให้ชื่นอกชื่นใจจจจจ  ไปอ่านกันเลยดีกว่าจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา 
ความบกพร่องบนใบหน้าของฉัน การที่ฉันมีร่องรอยในหัวใจ การที่ฉันได้รับสิทธิพิเศษที่ไม่คาดคิด มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ ! 
"คุณหนูคะ อาหารเย็นที่โต๊ะค่ะ ไปกินกันเถอะ" หญิงชราเอ่ยปากชวนพร้อมน้ำเสียงแสดงความเป็นห่วง
"ค่ะค่ะ กำลังจะลงไปค่าาา"
"โหวว วันนี้อาหารน่าทานมากค่ะ เบาท้องดี"
"ใช่ค่ะ ป้าเป็นห่วงสุขภาพและรูปร่างของคุณหนู ป้าเลยจัด สลัดทูน่า มาให้เบาเบา กับน้ำสมูทตี้ชื่นใจ"
"thank youuuuuu <3 I lovee youuu ~"หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงน่ารัก
"คุณหนูคะ วันนี้มีคนโทรมาหาป้าน่ะค่ะ บอกให้นัดคุณหนูที่ร้าน coffee time "
"อ่าวว whoo ? คะป้าาาาาาาา"
"เขามิให้บอกจ้ะ คุณหนูคนดีแต่เค้าจะช่วยหนูให้พบแม่ของคุณหนูหนาาาาค้ะะะะ คนดี"
"ค่ะค่ะ โอเคร้ ๆ หนูจะไปขอเวลาด้วยค่ะป้าอลิซ"
"ตอนบ่ายโมงค่ะ"
"วันพรุ่งนี้  ? ชิ้อ่ะ ? "
"ชิ้แล้วค่ะ คุณหนู"
รอยยิ้มกลับมาอีกครั้งบนใบหน้าของหญิงสาวที่แม้จะเป็นอมยิ้มน้อยๆแต่เป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจของใครได้หลายๆคน
กริ๊งงง กริ๊งงงง~ 
"เดี๋ยวป้าไปดูเองค่ะ"
"นี่อลิซ หนูขนมปังอยู่มั้ย ? "
"อยู่ค่ะ คุณ พิณริมลย์"
"โอเค ขอบใจ"
"อ่าววว หนูปังปัง ป้าดีใจมากที่ได้พบหนูอีกครั้งหลังจากที่ป้ากลับมาจากนิวยอร์ก ป้ามีของฝากน้ะจ๊ะ แสดงความเสีนใจด้วยจ้ะ ปังปังไม่ต้องกลัวยังเหลือป้าอยู่นะ ป้าก็กังวลเมื่อรู้ข่าวว่าพี่สาวหายไปเหมือนกันแต่ยังไง เราต้องเจอแม่จ้ะ ปัง"
"ขอบคุณค่ะป้า พิณ "
"คือ ป้าอยากจะถามว่าตอนนี้เงินที่คุณแม่เก็บไว้มีเท่าไหร่จ๊ะ ? เอาจริงจริงป้ายืมหน่อย ป้ากำลังจะล้มละลาย"
"คุณป้าาาา " หญิงสาวเรียกผู้เป็นป้าด้วยเสียงสั่นเครือ
"คุณป้าไปทำยังไงคะ !"
"ป้าก็แค่เล่นหุ้นแล้วติดหนี้เรื่องบ้านไม่เยอะหรอกจ้ะ แค่ สามสิบกว่าล้าน แม่หนูมีเงินถึงมั้ยป้ายืมหน่อยย ๆ "
" ไม่ได้หรอกค่ะป้า ไม่ได้จริงจริง"
"ขอเหตุผลจ้ะ ปัง"
"ไร้เหตุผลและบอกไม่ได้ค่ะ"
เพี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
"จำไว้นะ ปังตอนนี้เธอไม่เหลือใครนอกจากฉัน ถ้าเธอฉลาดแล้วช่วยนึกถึงฉันและโทรเรียกฉันด้วย"
"มันคงเป็นไปได้ยากค่ะ"
มันจบแล้ว ฉันไม่สามารถทำอะไรได้ ฉันกำลังทรมานและยากที่จะหาย
"คุณหนู " หญิงชราปลอบหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง
"ปังไม่เป็นไร แค่น้ำตามันไหลซักพักก็คงจางหายและหายไปในที่สุด"หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มแห้ง ๆ
"พอผ่านไปอีกวันเรื่องนี้คืออดีตคุณหนูยังมีป้าน้ะค้ะ ให้ป้าเรียกว่าลูกได้มั้ย ? "
" ป้าอลิซ ป้าอลิซตอนนี้หนูไม่เหลือใครหนูอยากมีแม่มีพ่อมีครอบครัวอบอุ่นเหมือนเดิม หนูรักป้าอลิซมากนะคะ ป้าไม่เคยผิดสัญญากับหนูสัญญาของป้าเป็นเรื่องจริงทุกอย่าง ไม่เหมือนกับสัญญาของพวกเขาทั้งสอง ที่จะกลับมาแต่ไม่กลับมา"หญิงสาวพูดพลางน้ำตาไหลอีกครั้ง
"พรุ่งนี้เรื่องนี้จะเป็นอดีต กินสลัดหมดแล้วอาบน้ำนอนเถอะค่ะป้าจะขอนอนด้วย"
"ค่ะ ได้ค่ะป้าอลิซ"
คืนนี้จะต้องเจ็บปวดคืนหน้าจะไร้ความรู้สึกทุกอย่างคืออดีตและไม่มีวันรื้อฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง
"คุณหนูบ่ายโมงแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
"ค่ะค่ะ กำลังแต่งตัว ๆ "
"บร๊ะ บร๊ะ สวยงามจริงค่ะคุณปัง "
"แน่นอนค่ะ ปังสวยยยย ฮ่าา ๆ "
"จ้ะจ้ะ ไปได้แล้ว ให้เจ้าสงิมและเสงี่ยมไปด้วยนะคะ ป้าเป็นห่วง"
"ได้ค่ะ ขอกุญแจรถด้วยค่ะป้า"
"นี่ค่ะ "
"ไปแล้วนะคะ รักป้าอลิซค่ะ"
หญิงสาวหยิบกุญแจรถแล้วเดินมาที่โรงรถทันทีเพราะกลัวจะไม่ทันการ
"หงิมเอ้ยยเหงี่ยมเอ้ยย ป่ะ ๆ "
"ได้ครับคุณหนู"
"ไปที่ไหนครับบบบ ? " สงิมถามหญิงสาว
"ร้าน coffeetime จ้ะ"
"ไอ่เหงี่ยมไปเร็ววว ๆ"
"เอ้ออ"
ถึงแล้วครับคุณหนูกระผมสองคนขอได้เดินช็อปพิ่งลิ้นแลบหลั่นล้าในมอลล์ก่อนน้ะครับ
"เชิญจ้ะ"
หญิงสาวพูดพลางโบกมือลา ชายหนุ่มทั้งสอง แล้วเดินเข้าร้านกาแฟทั้นที
"อ่าว คุณขนมปังมาแล้วหรอครับ"
"นายนัดฉันเรอะ ? "
"แน่นอน ผมนัดคุณกับป้าอลิซเอง"
"งั้นเหรออ ? "
"มีอะไรจะคุยกับฉันก็ว่ามา เวลามีไม่มากนะ"
"ผมต้องการให้คุณไปที่ไหนที่หนึ่งกับผม รับรองว่าปลอดภัย"
"ฉันเชื่อใจคุณได้ ? " หญิงสาวตอบเชิงคำถาม
"แน่นอนครับ"
"งั้น" หญิงสาวไม่พูดแต่ปากพลางหยิบโทรศัพท์โทรหาสงิมและเสงี่ยมแล้วก็ป้าอลิซทันทีเพื่อบอกว่าจะไปกับไรเฟอร์
"โอเครรรร ฉันไปกับคุณได้"
"งั้นเชิญขึ้นรถครับคุณผู้หญิงงงงงงง"
สวนเล็กเล็กดูดี มองแล้วชื่นใจ สุขสบาย ที่นี่สวยจังเลย ฉันอยากให้พ่อและแม่มาเห็นจัง
"เชิญครับ"
"ขอบใจ"
"ฉลิม พาคุณขนมปังไปพบแม่ด้วย"
"ค่ะ" หญิงสาวแก่ๆคนหนึ่งกำลังพาหญิงสาวไปพบสิ่งที่มีชีวิตที่เรียกว่าคนอีกคนหนึ่ง
"สวัสดีจ้ะ ให้ตายเถอะเธอน่่าเหมือแม่เธอมากน้ะ มิส แองเจอร์เชียร์ "
"สวัสดีค่ะ ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใคร ? " หญิงสาวถามด้วยความสงสัย
"ฉันชื่อ รีอาร์เนียร์ เฟียร์เชีย เพื่อนสนิทสมัยมัธยมจนเค้าหายตัวไป และเป็นแม่ของ ไรเฟอร์ เฟียร์เชีย คนที่มาเธอมาจ้ะ คนสวย ฉันมีเรื่องต้องบอกเธอเกี่ยวกับจดหมายที่แม่เธอให้กับฉันไว้ในก่อนที่แม่เธอจะไปเชียงใหม่"
"ค่ะ ขอความกรุณาเอาจดหมายมาให้หนูได้มั้ยค้ะ ?"
"จ้ะ ได้ แต่สักครู่นะ"
"ฉลิม ไปตามนายตัวดีมาจ้ะ"
"ค่ะ"
"อ่ะมากันพร้อมหน้าแล้ว นั่งลงได้จ้ะ"
"วันนี้แม่มีเรื่องจะบอกลูกทั้งสอง ต้นข้าว ได้บอกฉันไว้ว่าเมื่อลูกชายฉันพบกับลูกสาวต้นข้าว ให้บอกเค้าทั้งสองให้หมั้นหมายกันและแต่งงานกัน มันเป็นความต้องการและจะเป็นเฉลยที่จะทำให้ขนมปังรู้ว่าต้นข้าวไปอยู่ที่ไหนและไปเพื่ออะไรโดยเฉลยจะเจอไปเรื่อย ๆ พอหาเฉลยครบต้นข้าวจะปล่อยพวกเธอเป็นอิสระ ซึ่งแม่ก็เห็นว่าไรเฟอร์ควรจะทำ และขนมปังน่าจะยอมรับได้"
"หนูพร้อมทุกครั้งเมื่อจะได้พบแม่"
"ในเมื่อเค้าไม่ขัดข้อง ผมมีสิทธิ์ขัดข้องด้วยเหรอ"
"งั้น พรุ่งนี้มาหาแม่อีกน้ะจ๊ะ"
ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ที่ฉันรู้ตอนนี้ฉันต้องการทุกอย่างกลับมา
ฝากติดตามด้วยนะฮับ รีสตาร์ทจะคอยมองดูยอดวิวและอัพเรื่อยๆตามอารมณ์รีนะเจ้าฮ้ะ ยังไงก็ฝากหัวและปลายเท้าและหัวใจไว้ในอ้อมอกด้วยนะฮับบบบบบบ ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านนะฮับ " รักทุกคน "
รีสตาร์ท