สืบคดีคว้าใจยัยเย็นชา ( ♥ )

สวัสดีฮับ ทุกคนนิยายมันไม่น่าอ่านรู้ดีแต่พอดีเราหน้าด้านจึงลง . ต้องขอโทษคนที่เข้ามาอ่านแล้วอารมณ์เสียเพราะมันไม่หนุกด้วยนะฮับบบบ : ) ไม่ว่ากันใช่ม้าาา ? ยังไงก็แวะเวียนเข้ามาอ่านได้น้ะ ไม่เม้นท์ก็ได้น้ะจิ้บิ้

แต่มาอ่านให้ชื่นอกชื่นใจจจจจ  ไปอ่านกันเลยดีกว่าจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา 

ความบกพร่องบนใบหน้าของฉัน การที่ฉันมีร่องรอยในหัวใจ การที่ฉันได้รับสิทธิพิเศษที่ไม่คาดคิด มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ ! 

"คุณหนูคะ อาหารเย็นที่โต๊ะค่ะ ไปกินกันเถอะ" หญิงชราเอ่ยปากชวนพร้อมน้ำเสียงแสดงความเป็นห่วง

"ค่ะค่ะ กำลังจะลงไปค่าาา"

"โหวว วันนี้อาหารน่าทานมากค่ะ เบาท้องดี"

"ใช่ค่ะ ป้าเป็นห่วงสุขภาพและรูปร่างของคุณหนู ป้าเลยจัด สลัดทูน่า มาให้เบาเบา กับน้ำสมูทตี้ชื่นใจ"

"thank youuuuuu <3 I lovee youuu ~"หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงน่ารัก

"คุณหนูคะ วันนี้มีคนโทรมาหาป้าน่ะค่ะ บอกให้นัดคุณหนูที่ร้าน coffee time "

"อ่าวว whoo ? คะป้าาาาาาาา"

"เขามิให้บอกจ้ะ คุณหนูคนดีแต่เค้าจะช่วยหนูให้พบแม่ของคุณหนูหนาาาาค้ะะะะ คนดี"

"ค่ะค่ะ โอเคร้ ๆ หนูจะไปขอเวลาด้วยค่ะป้าอลิซ"

"ตอนบ่ายโมงค่ะ"

"วันพรุ่งนี้  ? ชิ้อ่ะ ? "

"ชิ้แล้วค่ะ คุณหนู"

รอยยิ้มกลับมาอีกครั้งบนใบหน้าของหญิงสาวที่แม้จะเป็นอมยิ้มน้อยๆแต่เป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจของใครได้หลายๆคน

กริ๊งงง กริ๊งงงง~ 

"เดี๋ยวป้าไปดูเองค่ะ"

"นี่อลิซ หนูขนมปังอยู่มั้ย ? "

"อยู่ค่ะ คุณ พิณริมลย์"

"โอเค ขอบใจ"

"อ่าววว หนูปังปัง ป้าดีใจมากที่ได้พบหนูอีกครั้งหลังจากที่ป้ากลับมาจากนิวยอร์ก ป้ามีของฝากน้ะจ๊ะ แสดงความเสีนใจด้วยจ้ะ ปังปังไม่ต้องกลัวยังเหลือป้าอยู่นะ ป้าก็กังวลเมื่อรู้ข่าวว่าพี่สาวหายไปเหมือนกันแต่ยังไง เราต้องเจอแม่จ้ะ ปัง"

"ขอบคุณค่ะป้า พิณ "

"คือ ป้าอยากจะถามว่าตอนนี้เงินที่คุณแม่เก็บไว้มีเท่าไหร่จ๊ะ ? เอาจริงจริงป้ายืมหน่อย ป้ากำลังจะล้มละลาย"

"คุณป้าาาา " หญิงสาวเรียกผู้เป็นป้าด้วยเสียงสั่นเครือ

"คุณป้าไปทำยังไงคะ !"

"ป้าก็แค่เล่นหุ้นแล้วติดหนี้เรื่องบ้านไม่เยอะหรอกจ้ะ แค่ สามสิบกว่าล้าน แม่หนูมีเงินถึงมั้ยป้ายืมหน่อยย ๆ "

" ไม่ได้หรอกค่ะป้า ไม่ได้จริงจริง"

"ขอเหตุผลจ้ะ ปัง"

"ไร้เหตุผลและบอกไม่ได้ค่ะ"

เพี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

"จำไว้นะ ปังตอนนี้เธอไม่เหลือใครนอกจากฉัน ถ้าเธอฉลาดแล้วช่วยนึกถึงฉันและโทรเรียกฉันด้วย"

"มันคงเป็นไปได้ยากค่ะ"

มันจบแล้ว ฉันไม่สามารถทำอะไรได้ ฉันกำลังทรมานและยากที่จะหาย

"คุณหนู " หญิงชราปลอบหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง

"ปังไม่เป็นไร แค่น้ำตามันไหลซักพักก็คงจางหายและหายไปในที่สุด"หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มแห้ง ๆ

"พอผ่านไปอีกวันเรื่องนี้คืออดีตคุณหนูยังมีป้าน้ะค้ะ ให้ป้าเรียกว่าลูกได้มั้ย ? "

" ป้าอลิซ ป้าอลิซตอนนี้หนูไม่เหลือใครหนูอยากมีแม่มีพ่อมีครอบครัวอบอุ่นเหมือนเดิม หนูรักป้าอลิซมากนะคะ ป้าไม่เคยผิดสัญญากับหนูสัญญาของป้าเป็นเรื่องจริงทุกอย่าง ไม่เหมือนกับสัญญาของพวกเขาทั้งสอง ที่จะกลับมาแต่ไม่กลับมา"หญิงสาวพูดพลางน้ำตาไหลอีกครั้ง

"พรุ่งนี้เรื่องนี้จะเป็นอดีต กินสลัดหมดแล้วอาบน้ำนอนเถอะค่ะป้าจะขอนอนด้วย"

"ค่ะ ได้ค่ะป้าอลิซ"

คืนนี้จะต้องเจ็บปวดคืนหน้าจะไร้ความรู้สึกทุกอย่างคืออดีตและไม่มีวันรื้อฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง

"คุณหนูบ่ายโมงแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"

"ค่ะค่ะ กำลังแต่งตัว ๆ "

"บร๊ะ บร๊ะ สวยงามจริงค่ะคุณปัง "

"แน่นอนค่ะ ปังสวยยยย ฮ่าา ๆ "

"จ้ะจ้ะ ไปได้แล้ว ให้เจ้าสงิมและเสงี่ยมไปด้วยนะคะ ป้าเป็นห่วง"

"ได้ค่ะ ขอกุญแจรถด้วยค่ะป้า"

"นี่ค่ะ "

"ไปแล้วนะคะ รักป้าอลิซค่ะ"

หญิงสาวหยิบกุญแจรถแล้วเดินมาที่โรงรถทันทีเพราะกลัวจะไม่ทันการ

"หงิมเอ้ยยเหงี่ยมเอ้ยย ป่ะ ๆ "

"ได้ครับคุณหนู"

"ไปที่ไหนครับบบบ ? " สงิมถามหญิงสาว

"ร้าน coffeetime จ้ะ"

"ไอ่เหงี่ยมไปเร็ววว ๆ"

"เอ้ออ"

ถึงแล้วครับคุณหนูกระผมสองคนขอได้เดินช็อปพิ่งลิ้นแลบหลั่นล้าในมอลล์ก่อนน้ะครับ

"เชิญจ้ะ"

หญิงสาวพูดพลางโบกมือลา ชายหนุ่มทั้งสอง แล้วเดินเข้าร้านกาแฟทั้นที

"อ่าว คุณขนมปังมาแล้วหรอครับ"

"นายนัดฉันเรอะ ? "

"แน่นอน ผมนัดคุณกับป้าอลิซเอง"

"งั้นเหรออ ? "

"มีอะไรจะคุยกับฉันก็ว่ามา เวลามีไม่มากนะ"

"ผมต้องการให้คุณไปที่ไหนที่หนึ่งกับผม รับรองว่าปลอดภัย"

"ฉันเชื่อใจคุณได้ ? " หญิงสาวตอบเชิงคำถาม

"แน่นอนครับ"

"งั้น" หญิงสาวไม่พูดแต่ปากพลางหยิบโทรศัพท์โทรหาสงิมและเสงี่ยมแล้วก็ป้าอลิซทันทีเพื่อบอกว่าจะไปกับไรเฟอร์

"โอเครรรร ฉันไปกับคุณได้"

"งั้นเชิญขึ้นรถครับคุณผู้หญิงงงงงงง"

สวนเล็กเล็กดูดี มองแล้วชื่นใจ สุขสบาย ที่นี่สวยจังเลย ฉันอยากให้พ่อและแม่มาเห็นจัง

"เชิญครับ"

"ขอบใจ"

"ฉลิม พาคุณขนมปังไปพบแม่ด้วย"

"ค่ะ" หญิงสาวแก่ๆคนหนึ่งกำลังพาหญิงสาวไปพบสิ่งที่มีชีวิตที่เรียกว่าคนอีกคนหนึ่ง

"สวัสดีจ้ะ ให้ตายเถอะเธอน่่าเหมือแม่เธอมากน้ะ มิส แองเจอร์เชียร์ "

"สวัสดีค่ะ ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใคร ? " หญิงสาวถามด้วยความสงสัย

"ฉันชื่อ รีอาร์เนียร์ เฟียร์เชีย เพื่อนสนิทสมัยมัธยมจนเค้าหายตัวไป และเป็นแม่ของ ไรเฟอร์ เฟียร์เชีย คนที่มาเธอมาจ้ะ คนสวย ฉันมีเรื่องต้องบอกเธอเกี่ยวกับจดหมายที่แม่เธอให้กับฉันไว้ในก่อนที่แม่เธอจะไปเชียงใหม่"

"ค่ะ ขอความกรุณาเอาจดหมายมาให้หนูได้มั้ยค้ะ ?"

"จ้ะ ได้ แต่สักครู่นะ"

"ฉลิม ไปตามนายตัวดีมาจ้ะ"

"ค่ะ"

"อ่ะมากันพร้อมหน้าแล้ว นั่งลงได้จ้ะ"

"วันนี้แม่มีเรื่องจะบอกลูกทั้งสอง ต้นข้าว ได้บอกฉันไว้ว่าเมื่อลูกชายฉันพบกับลูกสาวต้นข้าว ให้บอกเค้าทั้งสองให้หมั้นหมายกันและแต่งงานกัน มันเป็นความต้องการและจะเป็นเฉลยที่จะทำให้ขนมปังรู้ว่าต้นข้าวไปอยู่ที่ไหนและไปเพื่ออะไรโดยเฉลยจะเจอไปเรื่อย ๆ พอหาเฉลยครบต้นข้าวจะปล่อยพวกเธอเป็นอิสระ ซึ่งแม่ก็เห็นว่าไรเฟอร์ควรจะทำ และขนมปังน่าจะยอมรับได้"

"หนูพร้อมทุกครั้งเมื่อจะได้พบแม่"

"ในเมื่อเค้าไม่ขัดข้อง ผมมีสิทธิ์ขัดข้องด้วยเหรอ"

"งั้น พรุ่งนี้มาหาแม่อีกน้ะจ๊ะ"

ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ที่ฉันรู้ตอนนี้ฉันต้องการทุกอย่างกลับมา

ฝากติดตามด้วยนะฮับ รีสตาร์ทจะคอยมองดูยอดวิวและอัพเรื่อยๆตามอารมณ์รีนะเจ้าฮ้ะ ยังไงก็ฝากหัวและปลายเท้าและหัวใจไว้ในอ้อมอกด้วยนะฮับบบบบบบ ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านนะฮับ " รักทุกคน "

รีสตาร์ท