เลวก็รัก

 
 
CHAPTER 4
 
ตอน ขอร้องสักวันหล่ะเพื่อลูก 2
 
ตอน ขอร้องสักวันหล่ะเพื่อลูก 2 
 
เป็นตอนที่แก้วร้องไห้ตัดพ้อ
 
โทโมะว่าเธอเป็นแม่ที่ทำให้เด็ก ๆ
 
คือ เนยกับแจมใเกิดมาบนโลกใบนี้
 
เพียงเท่านั้น ไม่เคยแม้แต่จะได้ดูแลเลย โทโมะจะใจอ่อนบ้างหรือไม่ ติดตาม
 
     ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวที่น้ำตาไหลพราก เรื่องนี้เขาเองที่ผิดเต็ม ๆ วันนั้นเขาไม่ต้องการเธอแต่ต้องการเพียงแค่ลูก พอลองย้อนมองในสิ่งที่เนpกับแจมได้รับก็ดูเหมือนจะโหยหาแม่มากเป็นพิเศษเมื่อการแสดงจบลงคุณครูต่างเรียกคุณแม่ขึ้นบนเวที แก้วขึ้นไปบนเวทีพร้อมสองมือน้อย ๆ บรรจงกราบที่ตักของแก้ว แก้วร้องไห้น้ำตาไหลออกมาปริ้มจะขาดใจตรงนั้น  ก่อนจะเดินลงจากเวทีพร้อมโอบกอดเนยกับแจมไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
 
โทโมะ // : เธอกลับไปได้แล้ว
 
แก้ว // : ไม่ฉันไม่ไป ฉันจะอยู่กับน้องเนยน้องแจม ฮึก ฮือ
 
โทโมะ // : ปล่อยลูกฉันเดี๋ยวนี้น่ะ 
 
  โทโมะดึงลูกมาไว้ในอ้อมแขนแก้วร้องไห้ปริ้มจะขาดใจล้มลงที่พื้นจนโทโมะตกใจรีบอุ้มหญิงสาวพร้อมน้องเนยน้องแจมขึ้นรถกลับไปที่บ้าน โทโมะเอายาดมมาให้หญิงสาวดม หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้น พร้อมกอดเนยกับแจมแน่น
 
โทโมะ // : ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะพรากเธจากน้องเนย น้องแจมหรอก 
 
แก้ว // : คุณหมายความว่ายังไง
 
โทโมะ // : ก็หมายความว่าวันนี้ เธอนอนกับน้องเนยน้องแจมได้
 
แก้ว // : จริง ๆ น่ะ คุณขอบคุณมาก
 
โทโมะ // : ฝากอาบน้ำน้องเนย น้องแจมด้วย
 
      แก้วพาน้องเนยน้องแจมไปอาบน้ำแต่งตัวทาแป้งซะหอมฉุ่ยก่อนที่จะเล่านิทานให้ลูกทั้งสองนอนหลับไป โทโมะมองดูก็ยิ้มไปด้วยที่เห็นลูกทั้งสองของเขามีรอยยิ้มเมื่อพบเจออ้อมกอดของแก้วที่โหยหามาแสนนาน แก้วออกมาจะทานน้ำตอนช่วงดึก โทโมะค่อย ๆ ดึงเอวของแก้วไปดอบไว้ ก่อนจะกระซิบข้าง ๆ หูว่า
 
โทโมะ // : อยู่ดูแลฉันกับลูกตลอดไปได้ไหม
 
แก้ว // : แต่ว่าฉัน
 
โทโมะ // : ไม่มีแต่ เด็ก ๆ ต้องการแม่ ส่วนฉันต้องการเธอกลับมา
 
แก้ว // : แต่ฉันรักพี่ป๊อปไม่ใช่คุณ 
 
โทโมะ // : ฉันมีวิธีพิสูจน์ว่าเธอรักฉันหรือมันกันแน่
 
   ชายหนุ่มพูดจบก็อุ้มหญิงสาวขึ้นพาดบ่าพร้อมเปิดประตูห้องของเขาก่อนจะโยนหญิงสาวลงไปบนเตียงแล้วคร่อมทับเรือนร่างของหญิงสาวก่อนจะประกบริมฝีปากหนาลงบนริมฝีปากบางแล้วจูบอย่างดูดดื่ม โดยที่หญิงสาวไม่เต็มใจและขัดขืนเขา
 
...........................................................................................
 
 END CHAPTER 4