เลวก็รัก

CHAPTER 4

ตอน ขอร้องสักวันหล่ะเพื่อลูก 2

ตอน ขอร้องสักวันหล่ะเพื่อลูก 2 

เป็นตอนที่แก้วร้องไห้ตัดพ้อ

โทโมะว่าเธอเป็นแม่ที่ทำให้เด็ก ๆ

คือ เนยกับแจมใเกิดมาบนโลกใบนี้

เพียงเท่านั้น ไม่เคยแม้แต่จะได้ดูแลเลย โทโมะจะใจอ่อนบ้างหรือไม่ ติดตาม

     ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวที่น้ำตาไหลพราก เรื่องนี้เขาเองที่ผิดเต็ม ๆ วันนั้นเขาไม่ต้องการเธอแต่ต้องการเพียงแค่ลูก พอลองย้อนมองในสิ่งที่เนpกับแจมได้รับก็ดูเหมือนจะโหยหาแม่มากเป็นพิเศษเมื่อการแสดงจบลงคุณครูต่างเรียกคุณแม่ขึ้นบนเวที แก้วขึ้นไปบนเวทีพร้อมสองมือน้อย ๆ บรรจงกราบที่ตักของแก้ว แก้วร้องไห้น้ำตาไหลออกมาปริ้มจะขาดใจตรงนั้น  ก่อนจะเดินลงจากเวทีพร้อมโอบกอดเนยกับแจมไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

โทโมะ // : เธอกลับไปได้แล้ว

แก้ว // : ไม่ฉันไม่ไป ฉันจะอยู่กับน้องเนยน้องแจม ฮึก ฮือ

โทโมะ // : ปล่อยลูกฉันเดี๋ยวนี้น่ะ 

  โทโมะดึงลูกมาไว้ในอ้อมแขนแก้วร้องไห้ปริ้มจะขาดใจล้มลงที่พื้นจนโทโมะตกใจรีบอุ้มหญิงสาวพร้อมน้องเนยน้องแจมขึ้นรถกลับไปที่บ้าน โทโมะเอายาดมมาให้หญิงสาวดม หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้น พร้อมกอดเนยกับแจมแน่น

โทโมะ // : ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะพรากเธจากน้องเนย น้องแจมหรอก 

แก้ว // : คุณหมายความว่ายังไง

โทโมะ // : ก็หมายความว่าวันนี้ เธอนอนกับน้องเนยน้องแจมได้

แก้ว // : จริง ๆ น่ะ คุณขอบคุณมาก

โทโมะ // : ฝากอาบน้ำน้องเนย น้องแจมด้วย

      แก้วพาน้องเนยน้องแจมไปอาบน้ำแต่งตัวทาแป้งซะหอมฉุ่ยก่อนที่จะเล่านิทานให้ลูกทั้งสองนอนหลับไป โทโมะมองดูก็ยิ้มไปด้วยที่เห็นลูกทั้งสองของเขามีรอยยิ้มเมื่อพบเจออ้อมกอดของแก้วที่โหยหามาแสนนาน แก้วออกมาจะทานน้ำตอนช่วงดึก โทโมะค่อย ๆ ดึงเอวของแก้วไปดอบไว้ ก่อนจะกระซิบข้าง ๆ หูว่า

โทโมะ // : อยู่ดูแลฉันกับลูกตลอดไปได้ไหม

แก้ว // : แต่ว่าฉัน

โทโมะ // : ไม่มีแต่ เด็ก ๆ ต้องการแม่ ส่วนฉันต้องการเธอกลับมา

แก้ว // : แต่ฉันรักพี่ป๊อปไม่ใช่คุณ 

โทโมะ // : ฉันมีวิธีพิสูจน์ว่าเธอรักฉันหรือมันกันแน่

   ชายหนุ่มพูดจบก็อุ้มหญิงสาวขึ้นพาดบ่าพร้อมเปิดประตูห้องของเขาก่อนจะโยนหญิงสาวลงไปบนเตียงแล้วคร่อมทับเรือนร่างของหญิงสาวก่อนจะประกบริมฝีปากหนาลงบนริมฝีปากบางแล้วจูบอย่างดูดดื่ม โดยที่หญิงสาวไม่เต็มใจและขัดขืนเขา

...........................................................................................

 END CHAPTER 4