เลวก็รัก

 
 
CHAPTER 1
 
ตอน เรื่องที่ปิดบังพี่ชายมาแสนนาน
 
สวัสดีค่ะ พิมพ์กลับมาแล้วค่ะ เพื่อน ๆ นักอ่านชาวขีดเขียนทุกท่าน
 
ฝากนิยายเรื่องเลวก็รัก ไว้ในอ้อมแขนของทุกคนด้วยน่ะค่ะ 
 
ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่านนิยายเรื่องนี้ค่ะ อย่าลืมเม้น โหวตให้หน่อยน่ะค่ะ 
 
~ ณ โรงพยาบาลพญาไท  3 ~
 
   หญิงสาวคนหนึ่งกำลังชักอย่างหนักอยู่บนเปล่ที่หามคนไข้ เขื่อนผู้เป็นพี่ชายร้องตะโกนลั่นว่า
 
เขื่อน // : แก้ว อย่าเป็นอะไรไปน่ะ 
 
   พยาบาลเข็นเตียงของคนไข้เข้าสู่ห้องไอซียูไปได้ 1 ชั่วดมงกว่าแล้วคุณหมอก็ออกมาพร้อมกับบอกเขื่อนว่า
 
คุณหมอ // : คุณเขื่อนครับ คือ ว่าหมอมีเรื่องอยากปรึกษาน่ะครับ
 
เขื่อน // : อาการน้องผมแย่ลงใช่ไหมครับ
 
คุณหมอ // : ใช่ครับ คนไข้ต้องให้ครีโมด่วนที่สุด แล้วก็ต้องเอาเด็กในท้องออกให้เร็วที่สุดด้วยครับ
 
เขื่อน // : น้องผมท้องหรอครับ
 
คุณหมอ // : ใช่ครับ อายุครรถ์ตอนนี้ก็ 4 เดือนกว่าแล้วครับ 
 
เขื่อน // : ผมขอเข้าไปหาน้องหน่อยน่ะครับ
 
คุณหมอ // :  เชิญครับ 
 
~ เขื่อนเข้ามาหาน้องสาวที่ห้องไอซียู ~
 
แก้ว // : ละ ลูก จ้า
 
เขื่อน // : ยัยแก้ว
 
แก้ว // : พี่เขื่อนแก้วเป็นอะไร
 
เขื่อน // : อาการแกกำเริบต้องให้ครีโมด่วน ที่สำคัญแกจะเอาลูกไว้ไหม
 
แก้ว // : เอาสิ เขามาเกิดแล้ว แก้วไม่อยากเอาเขาออก 
 
เขื่อน // : พ่อของเด็กเป็นใคร พี่จะไปลากคอมันมาดูแก้วกับลูก
 
แก้ว // : ขะ เขา 
 
เขื่อน // : อ้ำอึ้งแบบนี้มีอยู่คนเดียวและ ไอ้โมะ เดี๋ยวพี่มาน่ะ 
 
   เขื่อนขับรถมาถึงหน้าคฤหาสนืตระกูลไทยานนท์ พร้อมสังเกตว่ารถของโทโมะอยุ่ที่บ้านด้วยชายหนุ่มขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านก็ได้ยินเสียงครางเสนาะหูของชายหญิงคู่หนึ่งเขาพังประตูเปิดออกก่อนจะลากคอชายหนุ่มที่โชว์ซิกแพ๊ตด้านบนและด้านล่างใส่กางเกงยีนต์ขายาวอยู่ขึ้นไปบนรถ 
 
โทโมะ // : ไอ้เขื่อนแกพาแันมาที่โรงพยาบาลทำไมว่ะ 
 
เขื่อน // : มาดูฝีมือของแกที่ทำไว้กับน้องฉัน
 
  ชายหนุ่มพูดจบก็ลากคอโทโมะไปดูน้องสาวที่กำลังร้องโอดโอ๊ยจากการทำครีโมอยู่ โทโมะจ้องดูอย่างเฉยชาก่อนจะถามว่า
 
โทโมะ // : ก็แค่แก้วมาทำครีโมปกติ แกต้องลากฉันมาดูทำไมฟร๊ะ
 
เขื่อน // : ครีโมปกติหรอ แก้วท้องลูกแกได้  4 เดือนแล้ว
 
โทโมะ // : อะไรน่ะ น้องสาวแกท้องหรอ
 
เขื่อน // : แกจะรับผิดชอบน้องสาวฉันยังไง
 
โทโมะ // : น้องสาวแกฉันไม่ขอรับผิดชอบฉันเอาเพราะความสนุก ส่วนลุก ถ้าคลอดออกมาแล้ว ฉันจะให้เบลล์รับเป็นบุตรบุญธรรมก็แล้วกัน 
 
~ หมับ ~
 
เขื่อน // : นี่ก็ลูกของแก้วเหมือนกัน แกจะไม่เปิดดอกาสให้แม้แท้ ๆ เขาพบลูกบ้างเลยหรอฟร๊ะ
 
โทโมะ // : ถ้าแก้วคิดถึงลูก ก็ให้เขามาหาช่วงวันแม่แล้วห้ามบอกลูกฉันล่ะ ว่าแก้วเป็นแม่ 
 
   ชายหนุ่มพูดจบก็เรียกแท็กซี่กลับคฤหาสน์ไทยานนท์ไปโดยไม่สนใจแก้วกับลูกเลยสักนิด เขื่อนบอกเรื่องที่ถ้าแก้วคลอดลูกเมื่อไหร่ โทโมะจะให้แก้วยกลูกให้กับเบลล์แล้วให้ไปหาแค่วันแม่เท่านั้น พร้อมห้ามบอกว่าเธอคือแม่แท้ ๆ จนอาการของแก้วทรุดหนักลงจนต้องหาผู้บริจาคไขกระดูกด่วนทำให้แก้วหายจากโรคมะเร็งไขกระดูกที่เป็นอยู่
 
.............................................................................................
 
  END CHAPTER 1  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
~