เผลอรักยัยแวมไพร์เข้าซะแล้ว!!!

Poppy
พ่อ:นี่คือวัตถุโบราณที่หน่วยงานพ่อไปเจอมา
เขื่อน:แล้วลุงเอามาให้พวกเราดูทำไมอ่ะครับ
พ่อ:ก็ที่มันแปลกก็คือมันไม่ใช่ของมนุษย์อย่างพวกเรา
โมะ:อ่าวไม่ใช่ของมนุษย์หมายความว่าอะไรครับ
พ่อ:มันเป็นของแวมไพร์
ป๊อป:อะไรนะพ่อแวมไพร์หรอนี่มันปี่2553แล้วนะพ่อไม่ใช่เมื่อโบราณ
พ่อ:มันอาจจะดูไม่น่าเชื่อแต่มันคือเรื่องจริง
ป๊อป เขื่อน โมะ:5555+
แม่:คุยอะไรกันอยู่จ๊ะ
เขื่อน โมะ:สวัดดีครับป้า
แม่:จ๊ะสวัดดีจ๊ะ
ป๊อป:ก็พ่อบอกว่าไอ้ของชิ้นนี้เป็นของแวมไพร์
พ่อ:จริงๆๆนะแม่สิ่งนี้เรียกว่าไซคีรู้สึกว่าจะเป็นคัมพีของพวกแวมไพร์
แม่:แล้วพ่อไปหาเจอมาจากไหน
พ่อ:ก็วันนี้ไปขุดหามาได้
ลืมบอกครับพ่อผมเป็นนักโบราณคดีชอบเจอของแปลกๆๆ
+ทางด้ามสามพี่น้อง+
Fang
ตอนนี้กำลังเดินกลับบ้านกันอยู่ไม่รู้จะหลงมั้ยอ่ะไม่คุนทาง
เฟย์:พี่ฟางแก้วจำทางได้ป่ะเฟย์จำไม่ได้
ฟาง:จำไม่ค่อยได้แก้วอ่ะ
แก้ว:จำไม่ได้เหมือนกัน
ฟาง:อ่าวแล้วเดินมาถึงไหนแล้วอ่ะ
เฟย์:ไม่รู้สิ
แก้ว:จากที่ดมดูแล้วทางนี้คือทางกลับบ้านนะพี่
แก้วมีความสามารถทางด้านจมูกนะจ๊ะ
เฟย์:งั้นก็มาถูกทางแล้วไปไหนต่ออ่ะ
เฟย์:เด๋วในบ้านหลังนี้มีพวกนายเขื่ออยู่ด้วยอ่ะ
ฟาง:ไหนอ่ะไม่เห็นเห็นเลย
แก้ว:โถ่พี่ฟางพี่เฟยืเขาสายตาไม่เหมือนใครนนะจำไมได้หรอ
ฟาง:เออใช่ลืมเลย
เฟย์:อยู่กันสามคนเลยอ่ะหรือว่าที่นี่คือบ้านของพวกนั้น
แก้ว:ช่างมันเถอะพี่หาทางกลับบ้านดีกว่า
- - - - - - ปิ๊ป- - - -(เสียงส้รอยที่ทุกคนใส่ใว้)
ฟาง:ทำไมสอยมันร้องอ่ะ
แก้ว:รู้แล้วแสดงว่าไซคีอยู่แถวนี้
เฟย์:จริงอ่ะงั้นหากันเถอะจะได้กลับโลกแวมไพร์ซะที
จากนั้นก็ช่วยกันหารอบๆแต่ไม่เจอ
ฟาง:สร้อยมันร้องดังเวลาหันไปหาบ้านนายพวกนั้น
แก้ว:งั้นก็อยู่ข่างในอ่ะสิ
เฟย์:เข้าไปเลย
- - - - - -ฟิ้ว- - - - - -
ตอนนี้อยู่บนต้นไม้รู้สึกว่าทุกคนในบ้านกำลังกินข้าวกันอยู่สร้อยก็ดังขึ้นแสดงว่าใก้ลแล้วเสียงของสร้อยจะได้ยินเฉพาะแวมไพร์ดูเหมือนจะอยู่ที่นี่นั่งไงเห็นแล้ว
เฟย์:ไซคีอยู่นั้น//กระแสจิต
แก้ว:เข้าไปเอาเลยป่ะ//กระแสจิต
ฟาง:เด๋วอันตราย//กระแสจิต
- - - -เหมียวๆๆ- - - - --
เฟย์ ฟาง แก้ว:กริ๊ดดดดดดดดดดด
เจ็บจังเลยตกต้นไม้พวกแวมไพร์เกลียจแมวที่สุด
ป๊อป:นั่นใครอ่ะ
แก้ว:แย่แล้วเอาไงดีพี่//กระแสจิต