เผลอรักยัยแวมไพร์เข้าซะแล้ว!!!

“อะไรอ่ะทำไมต้องหนีไปด้วย”โมะ“ก็จริงอย่างที่พวกสาวๆๆพูดแหละความรักแบบนี้เป็นไปไม่ได้”ป๊อป“อย่าพึ่งถอดใจดิไปตามง้อกัน”เขื่อนทางด้านเฟย์ฟางแก้ว“เราจะทำไงกันดีเนี่ย”แก้ว“มีทางเดียวที่จะหยุดเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้”ฟาง“วิธีไหนอ่ะ”เฟย์“ลบความทรงจำของพวกนั้นที่เกี่ยวกับเราให้หมดเรื่องทุกอย่างก็จะจบ”ฟาง“ลบความทรงจำหรอ”เฟย์ แก้ว“พวกเรา2คนทำใจกันก่อนก็ได้นะหลังจากลบความทรงจำแล้วพวกเราก็ต้องไม่รู้จักกับพวกนั้นอีก”ฟาง“เฟย์ ฟาง แก้วที่พวกเราพูดอ่ะเรื่องจริงนะ”เขื่อน“พวกเธอให้โอกาสพวกเรานะ”โมะ“พวกเรารักพวกเธอจริงๆๆออกมาคุยกับพวกเราหน่อยสินะ”ป๊อป“พร้อมรึยัง”ฟาง“ไปเถอะค่ะ”เฟย์“ทุกอย่างต้องจบ”แก้ว“พวกเธอยอมออกมาหรอ”ป๊อป“ที่พวกเราพูดไปเรื่องจริงนะ”เขื่อน“พวกเธอให้โอกาสพวกเราเถอะนะ”โมะ“พวกฉันขอโทษนะฮือๆๆ”เฟย์ ฟาง แก้ววิ้วววววววววว(เสียงลมอ่านให้เป็นเสียงลมนะคะ)“พวกเธอจะ.....”หนุ่มๆๆยังไม่ทันพูดจบสาวๆๆก็ไล่คาถาลบความทรงจำแล้วพาป๊อป เขื่อน โมะกลับไปที่ร.ร.แล้วทุกอย่างก็จบลงความสัมพันธ์ทั้งหมดได้หยุดลงแค่นี้บนความเจ็บปวดของเฟย์ ฟาง แก้ว3วันต่อมาที่ร.ร.“อ่าวเฟย์ ฟาง แก้วหวัดดีจ้าหวายคิดว่าจะลาออกไปแล้วซะอีกนะเห็นวันนั้นมาถามเรื่องย้ายร.ร.”หวาย“แต่ไม่ไปอ่ะดีแล้วพวกเราจะได้มีเพื่อนเนอะพิม”จินนี่“ใช่สรุปไม่ไปแล้วใช่ป่ะดีใจที่สุดเลย”พิม“ใช่จ้าพวกเราไม่ไปไหนแล้วแหละอยู่ร.ร.นี้ต่อ”ฟาง“เจอเพื่อนดีๆๆแบบพี่หวายจินนี่พิมจะให้ไปง่ายๆๆได้ไง”เฟย์“ใช่จ้าจะอยู่ที่นี่จนจบเลย”แก้ว“หวัดดี”ป๊อป“ดีมาทำไมไม่ทราบ”หวาย“ทำไมอ่ะที่นี่ร.ร.นะจะเดินไปไหนก็ได้”เขื่อน“ปากดีไปไกลๆๆเลยไป”จินนี่“แล้วนี่พวกเธอ3คนคือใครอ่ะ”โมะ“โมะแกโง่หรือบ้าวะห๊ะก็พี่ฟาง เฟย์ แก้วไงจำไม่ได้หรอไง”พิม“เด็กใหม่หรอไง”ป๊อป“ใหม่บ้าไรก็มาเรียนจะได้เทอมนึงแล้ว”หวาย“ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนมาเนี่ย”จินนี่“ไม่เป็นไรหรอก”ฟาง“ไม่รู้จักอ่ะดีแล้ว”เฟย์“ทำไมไม่อยากรู้จักหนุ่มฮอตที่สุดในร.ร.อย่างพวกฉันหรอไง”โมะ“นี่นาวโมะนายยังนิสัยเดิมไม่เปลี่ยนเลย อุ๊บ”แก้ว“นี่เธอพูดเหมือนรู้จักฉันมานานเลยนะ”โมะ“น้องฉันไม่รู้จักกับพวกนายหรอก”ฟาง“ไปเรียนเหอะพี่ฟางยัยแก้ว”เฟย์“ยัยพวกนี้แปลกๆๆ”เขื่อน“เพื่อนพวกเธอหรอไง”ป๊อป“แล้วจะทำไมไม่ทราบ”หวาย“ถึงว่าทำไมปากดีเหมือนพวกเธอเลย”โมะ“ไอ้โมะแกปากหมาตลอดเลยนะ”พิม“ไปเหอะพี่หวายพิมอย่าไปเปลืองน้ำลายกับคนปากหมาแบบนี้เลย”จินนี่“อ่าวไปกันหมดเลย”เขื่อน“นี่พวกเราต้องทนกับเรื่องนี้อีกนานแค่ไหนอ่ะ”เฟย์“ใช่แก้วไม่ไหวนะไม่อยากอยู่โลกมนุษย์แล้ว”แก้ว“พี่รู้ว่ามันทรมานอต่เราต้องกาไซคีให้พบก่อน”ฟาง“งั้นกลับบ้านกันเถอะ”เฟย์ระหว่างทางกลับบ้านบิ้บๆๆๆ(เสียงสร้อย)“เสียงสร้อยแสดงว่าไซคีอยู่แถวนี้”ฟาง“แยกกันไปหาดีกว่า”เฟย์2ชั่วโมงผ่านไป“เจอมั้ย”แก้ว“ไม่เจอเลยอ่ะ”เฟย์“หรือว่ามันเป็นแค่ร่องรอยว่าไซคีเคยมาอยู่ที่นี่บ้านป๊อปจริงด้วยจำได้มั้ยตอนที่เราเข้าไปในบ้านป๊อปอ่ะ”ฟาง“ใช่แสดงว่าบ้างป๊อปต้องเกี่ยวกับไซคีแน่นเลย”เฟย์“เย็นแล้วอ่ะกลับบ้านเถอะค่ะเดี๋ยวมาหาใหม่ดีกว่านะ”แก้วทางด้านหนุ่มๆๆ“พี่ว่า3คนนั้นคุ้นๆๆนะว่ามั้ย”ป๊อป“อืมใช่รู้สึกเหมือนรู้จักกันอ่ะ”เขื่อน“แต่นึกไม่ออกอ่ะ”โมะ“คุยอะไรกันอยู่”พ่อป๊อป“หวัดดีครับลุง”เขื่อน โมะ“อืม”พ่อป๊อป“แล้วนี่พ่อเอาไรมาอ่ะ”ป๊อป“ไซคีไงจำไม่ได้หรอ”พ่อป๊อป“ไซคีของแวมไพร์”เขื่อน“แวมไพร์หรอ”โมะ“แวมไพร์หรอเอิ่ม........ทำไมคุ้นๆๆกับไซคีจังว่ามั้ยไซคีหรอแล้วใครกับใครนะ”ป๊อป“ใช่ใครนะทำไมมันคิดไม่ออก”เขื่อน“มันคุ้นมีใครเกี่ยวด้วยนะ”โมะ“นี่เป็นอะไรกัน”แม่“มันคุ้นๆๆเรื่องไซคีเหมือนจะเกี่ยวค่องกับใครสักคน”ป๊อป“ใครอ่ะลูก”พ่อ“ไม่รู้สิครับจำไม่ได้”ป๊อป“เขื่อนกลับบ้านเถอะหิวข้าวแล้ว”โมะ“อืมหวัดดีครับลุงป้า”เขื่อน“หวัดดีครับลุงป้าบายพี่ป๊อป”โมะวันเสาร์“ไปเที่ยวกัน”โมะ“จะไปเที่ยวไหนอ่ะ”เขื่อน“ไปทะเลป่ะ”ป๊อป“ไปดิไปๆๆ”เขื่อน โมะที่ทะเล“นอนค้างมั้ย”ป๊อป“ก็ดีนะพรุ่งนี้ก็หยุดพักผ่อนสมองบ้าง”เขื่อน“เห็นด้วยๆๆ”โมะ“คิดไรอยู่พี่ป๊อป”เขื่อน“กำลังนึกอยู่ว่าเคยพาใครมาที่นี่”ป๊อป“ก็พวกเราไงเคยมาตั่งหลายรอบ”โมะ“ไม่ใช่พวกนายแต่เป็นใครสักคนที่พี่รู้สึกดีมากๆด้วยอ่ะ”ป๊อป“คนรักของพี่ป๊อปหรอไง”เขื่อน“คนรักหรอไงรู้สึกเหมือนจะเคยมีแต่ทำไมจำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ”ป๊อป“ผมว่านะมันมีอะไรแปลกๆๆว่ามั้ยทำไมพวกเราถึงจำเรื่องอะไรบางเรื่องไม่ได้”โมะ“อืมใช่มันคุ้นมากๆๆเลยนะ”เขื่อน“ฟาง ฟาง ฟาง”ป๊อป(บ่นเบาๆๆ)“อะไรนะพี่ป๊อป”เขื่อน“ฟาง”ป๊อป“ฟางใครคือฟาง”โมะ“ฟางหรอโอ้ยจำไม่ได้อะไรจำได้แต่ว่าฟางๆๆๆ”ป๊อป“ฟางคนรักของพี่ป๊อปรึป่าว”เขื่อน“เอิ่ม........น่าจะใช่นะแล้วใครคือฟางอ่ะ”ป๊อปขอกำลังใจหน่อยนะ