เผลอรักยัยแวมไพร์เข้าซะแล้ว!!!

“อะไรอ่ะทำไมต้องหนีไปด้วย”โมะ
“ก็จริงอย่างที่พวกสาวๆๆพูดแหละความรักแบบนี้เป็นไปไม่ได้”ป๊อป
“อย่าพึ่งถอดใจดิไปตามง้อกัน”เขื่อน
ทางด้านเฟย์ฟางแก้ว
“เราจะทำไงกันดีเนี่ย”แก้ว
“มีทางเดียวที่จะหยุดเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้”ฟาง
“วิธีไหนอ่ะ”เฟย์
“ลบความทรงจำของพวกนั้นที่เกี่ยวกับเราให้หมดเรื่องทุกอย่างก็จะจบ”ฟาง
“ลบความทรงจำหรอ”เฟย์ แก้ว
“พวกเรา2คนทำใจกันก่อนก็ได้นะหลังจากลบความทรงจำแล้วพวกเราก็ต้องไม่รู้จักกับพวกนั้นอีก”ฟาง
“เฟย์ ฟาง แก้วที่พวกเราพูดอ่ะเรื่องจริงนะ”เขื่อน
“พวกเธอให้โอกาสพวกเรานะ”โมะ
“พวกเรารักพวกเธอจริงๆๆออกมาคุยกับพวกเราหน่อยสินะ”ป๊อป
“พร้อมรึยัง”ฟาง
“ไปเถอะค่ะ”เฟย์
“ทุกอย่างต้องจบ”แก้ว
“พวกเธอยอมออกมาหรอ”ป๊อป
“ที่พวกเราพูดไปเรื่องจริงนะ”เขื่อน
“พวกเธอให้โอกาสพวกเราเถอะนะ”โมะ
“พวกฉันขอโทษนะฮือๆๆ”เฟย์ ฟาง แก้ว
วิ้วววววววววว(เสียงลมอ่านให้เป็นเสียงลมนะคะ)
“พวกเธอจะ.....”หนุ่มๆๆ
ยังไม่ทันพูดจบสาวๆๆก็ไล่คาถาลบความทรงจำแล้วพาป๊อป เขื่อน โมะกลับไปที่ร.ร.แล้วทุกอย่างก็จบลงความสัมพันธ์ทั้งหมดได้หยุดลงแค่นี้บนความเจ็บปวดของเฟย์ ฟาง แก้ว
3วันต่อมา
ที่ร.ร.
“อ่าวเฟย์ ฟาง แก้วหวัดดีจ้าหวายคิดว่าจะลาออกไปแล้วซะอีกนะเห็นวันนั้นมาถามเรื่องย้ายร.ร.”หวาย
“แต่ไม่ไปอ่ะดีแล้วพวกเราจะได้มีเพื่อนเนอะพิม”จินนี่
“ใช่สรุปไม่ไปแล้วใช่ป่ะดีใจที่สุดเลย”พิม
“ใช่จ้าพวกเราไม่ไปไหนแล้วแหละอยู่ร.ร.นี้ต่อ”ฟาง
“เจอเพื่อนดีๆๆแบบพี่หวายจินนี่พิมจะให้ไปง่ายๆๆได้ไง”เฟย์
“ใช่จ้าจะอยู่ที่นี่จนจบเลย”แก้ว
“หวัดดี”ป๊อป
“ดีมาทำไมไม่ทราบ”หวาย
“ทำไมอ่ะที่นี่ร.ร.นะจะเดินไปไหนก็ได้”เขื่อน
“ปากดีไปไกลๆๆเลยไป”จินนี่
“แล้วนี่พวกเธอ3คนคือใครอ่ะ”โมะ
“โมะแกโง่หรือบ้าวะห๊ะก็พี่ฟาง เฟย์ แก้วไงจำไม่ได้หรอไง”พิม
“เด็กใหม่หรอไง”ป๊อป
“ใหม่บ้าไรก็มาเรียนจะได้เทอมนึงแล้ว”หวาย
“ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนมาเนี่ย”จินนี่
“ไม่เป็นไรหรอก”ฟาง
“ไม่รู้จักอ่ะดีแล้ว”เฟย์
“ทำไมไม่อยากรู้จักหนุ่มฮอตที่สุดในร.ร.อย่างพวกฉันหรอไง”โมะ
“นี่นาวโมะนายยังนิสัยเดิมไม่เปลี่ยนเลย อุ๊บ”แก้ว
“นี่เธอพูดเหมือนรู้จักฉันมานานเลยนะ”โมะ
“น้องฉันไม่รู้จักกับพวกนายหรอก”ฟาง
“ไปเรียนเหอะพี่ฟางยัยแก้ว”เฟย์
“ยัยพวกนี้แปลกๆๆ”เขื่อน
“เพื่อนพวกเธอหรอไง”ป๊อป
“แล้วจะทำไมไม่ทราบ”หวาย
“ถึงว่าทำไมปากดีเหมือนพวกเธอเลย”โมะ
“ไอ้โมะแกปากหมาตลอดเลยนะ”พิม
“ไปเหอะพี่หวายพิมอย่าไปเปลืองน้ำลายกับคนปากหมาแบบนี้เลย”จินนี่
“อ่าวไปกันหมดเลย”เขื่อน
“นี่พวกเราต้องทนกับเรื่องนี้อีกนานแค่ไหนอ่ะ”เฟย์
“ใช่แก้วไม่ไหวนะไม่อยากอยู่โลกมนุษย์แล้ว”แก้ว
“พี่รู้ว่ามันทรมานอต่เราต้องกาไซคีให้พบก่อน”ฟาง
“งั้นกลับบ้านกันเถอะ”เฟย์
ระหว่างทางกลับบ้าน
บิ้บๆๆๆ(เสียงสร้อย)
“เสียงสร้อยแสดงว่าไซคีอยู่แถวนี้”ฟาง
“แยกกันไปหาดีกว่า”เฟย์
2ชั่วโมงผ่านไป
“เจอมั้ย”แก้ว
“ไม่เจอเลยอ่ะ”เฟย์
“หรือว่ามันเป็นแค่ร่องรอยว่าไซคีเคยมาอยู่ที่นี่บ้านป๊อปจริงด้วยจำได้มั้ยตอนที่เราเข้าไปในบ้านป๊อปอ่ะ”ฟาง
“ใช่แสดงว่าบ้างป๊อปต้องเกี่ยวกับไซคีแน่นเลย”เฟย์
“เย็นแล้วอ่ะกลับบ้านเถอะค่ะเดี๋ยวมาหาใหม่ดีกว่านะ”แก้ว
ทางด้านหนุ่มๆๆ
“พี่ว่า3คนนั้นคุ้นๆๆนะว่ามั้ย”ป๊อป
“อืมใช่รู้สึกเหมือนรู้จักกันอ่ะ”เขื่อน
“แต่นึกไม่ออกอ่ะ”โมะ
“คุยอะไรกันอยู่”พ่อป๊อป
“หวัดดีครับลุง”เขื่อน โมะ
“อืม”พ่อป๊อป
“แล้วนี่พ่อเอาไรมาอ่ะ”ป๊อป
“ไซคีไงจำไม่ได้หรอ”พ่อป๊อป
“ไซคีของแวมไพร์”เขื่อน
“แวมไพร์หรอ”โมะ
“แวมไพร์หรอเอิ่ม........ทำไมคุ้นๆๆกับไซคีจังว่ามั้ยไซคีหรอแล้วใครกับใครนะ”ป๊อป
“ใช่ใครนะทำไมมันคิดไม่ออก”เขื่อน
“มันคุ้นมีใครเกี่ยวด้วยนะ”โมะ
“นี่เป็นอะไรกัน”แม่
“มันคุ้นๆๆเรื่องไซคีเหมือนจะเกี่ยวค่องกับใครสักคน”ป๊อป
“ใครอ่ะลูก”พ่อ
“ไม่รู้สิครับจำไม่ได้”ป๊อป
“เขื่อนกลับบ้านเถอะหิวข้าวแล้ว”โมะ
“อืมหวัดดีครับลุงป้า”เขื่อน
“หวัดดีครับลุงป้าบายพี่ป๊อป”โมะ
วันเสาร์
“ไปเที่ยวกัน”โมะ
“จะไปเที่ยวไหนอ่ะ”เขื่อน
“ไปทะเลป่ะ”ป๊อป
“ไปดิไปๆๆ”เขื่อน โมะ
ที่ทะเล
“นอนค้างมั้ย”ป๊อป
“ก็ดีนะพรุ่งนี้ก็หยุดพักผ่อนสมองบ้าง”เขื่อน
“เห็นด้วยๆๆ”โมะ
“คิดไรอยู่พี่ป๊อป”เขื่อน
“กำลังนึกอยู่ว่าเคยพาใครมาที่นี่”ป๊อป
“ก็พวกเราไงเคยมาตั่งหลายรอบ”โมะ
“ไม่ใช่พวกนายแต่เป็นใครสักคนที่พี่รู้สึกดีมากๆด้วยอ่ะ”ป๊อป
“คนรักของพี่ป๊อปหรอไง”เขื่อน
“คนรักหรอไงรู้สึกเหมือนจะเคยมีแต่ทำไมจำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ”ป๊อป
“ผมว่านะมันมีอะไรแปลกๆๆว่ามั้ยทำไมพวกเราถึงจำเรื่องอะไรบางเรื่องไม่ได้”โมะ
“อืมใช่มันคุ้นมากๆๆเลยนะ”เขื่อน
“ฟาง ฟาง ฟาง”ป๊อป(บ่นเบาๆๆ)
“อะไรนะพี่ป๊อป”เขื่อน
“ฟาง”ป๊อป
“ฟางใครคือฟาง”โมะ
“ฟางหรอโอ้ยจำไม่ได้อะไรจำได้แต่ว่าฟางๆๆๆ”ป๊อป
“ฟางคนรักของพี่ป๊อปรึป่าว”เขื่อน
“เอิ่ม........น่าจะใช่นะแล้วใครคือฟางอ่ะ”ป๊อป
ขอกำลังใจหน่อยนะ