เผลอรักยัยแวมไพร์เข้าซะแล้ว!!!

เช้ารุ่งขึ้นบึ้มๆๆๆ(เสียงรถ)“ใครมาอ่ะ”ฟาง“เดี๋ยวไปดูให้ค่ะ”แก้ว“นี่นายมาทำไมกันเนี่ย”แก้ว“ก็มารับพวกเธอไปร.ร.ไง”เขื่อน“จะมารับทำไมพวกฉันไปเองได้”แก้ว“จะไม่เชิญให้เข้าบ้านหน่อยหรอไง”โมะ“ลืมเชิญ”แก้ว“อ่าวมากันทำไมเนี่ย”เฟย์“มารับพวกเธอไปร.ร.”เขื่อน“อืมงั้นรอพวกฉันกินข้าวก่อนแล้วกันนะว่าแต่พวกนายกินข้าวเช้ามารึยัง”ฟาง“ยังจะให้กินด้วยหรอ”ป๊อป“อืมจะกินด้วยกันมั้ยถ้ากินก็ไปตักข้าวมา”ฟาง“เดี๋ยวทำไมวันนี้เธอพูดดีกับฉันจัง”ป๊อป“แล้วทำไมต้องไม่พูดดีด้วยอ่ะรีบๆๆมานั่งกินแล้วไปร.ร.เถอะ”ฟางทุกคนนั่งกินข้าวกันด้วยความเงียบเพราะวันนี้ฟางแปลกมากจึงอึ่งไปตามๆๆกันที่ร.ร.“ตอนเย็นกลับด้วยกันนะ”ป๊อป“ถามฉันหรออืมได้”ฟาง“งั้นเธอกลับกับฉันนะเฟย์”เขื่อน“อืมได้”เฟย์“ก็เหลือเธอคนเดียวคงไม่กลับคนเดียวหรอกนะเดี๋ยวกลับกับฉันนะ”โมะ“รู้แล้วน่า”แก้วพักกลางวัน“โมะฉันถามอะไรแกหน่อยดิตอบความจริงนะ”เขื่อน“เออจะถามไรอ่ะ”โมะ“แกชอบแก้วใช่ป่ะ”เขื่อน“เอ่อ.............แกจะบ้าหรอใครจะไปชอบแวมไพร์แบบนั้นได้”โมะ“แหมะทำไมต้องอำอึ่งด้วยแกยอมรับมาเหอะ”เขื่อน“เออฉันชอบรับว่าฉันเริ่มรู้สึกกับแก้วไม่เหมือนเดิมแล้ว”โมะ“ฉันว่าแล้ว”เขื่อน“แล้วแกอ่ะเขื่อนคิดอย่างไงกับเฟย์”โมะ“ไม่เห็นต้องถามเลยน่ารักๆแบบนั้นไม่ชอบได้ไง”เขื่อน“ยอมรับง่ายจัง”โมะ“คุยไรกันอยู่”ป๊อป“เออพี่ป๊อปถามไรหน่อยดิ”เขื่อน“แต่พี่ป๊อปต้องพูดความจริงนะสัญญา”โมะ“ฉันเคยโกหกอะไรพวกแกหรอไงสัญญาจะถามไรว่ามา”ป๊อป“พี่ป๊อปรู้สึงอย่างไงกับฟาง”เขื่อน“ทำไมต้องถามคำถามนี้ด้วย”ป๊อป“ผม2คนดูพี่ป๊อปออกนะว่าเริ่มรู้สึกกับฟางไม่เหมือนเพื่อนแล้วแต่ไม่แน่นใจก็เลยมาถาม”โมะ“ที่พวกนาย2คนรู้สึกมันก็เรื่องจริงแต่พี่ยังไม่น่นใจเลยว่าฟางจะรู้สึกกับพี่เหมือนที่พี่รู้สึกกับฟางรึป่าว”ป๊อป“งั้นพวกเราก็ตกหลุมรักแวมไพร์เข้าซะแล้ว”เขื่อนตอนเย็น“ไปกลับบ้านเหอะ”ป๊อป“แยกกันนะ”เขื่อน“เดี๋ยวเขื่อนโมะห้ามพาน้องฉันไปไหนนะพากลับบ้านเลยเข้าใจมั้ย”ฟาง“รับทราบ”เขื่อน , โมะที่บ้านสาวๆๆๆ“พี่ฟางเรื่องที่พี่ใช้พลังบังคับป๊อปไม่ได้แล้วอ่ะ”เฟย์“แสดงว่าพี่ฟางก็เริ่มรู้สึกชอบป๊อปแล้วใช่มั้ย”แก้ว“อย่าพูดเรื่องนี้อีก”ฟาง“ขอโทษค่ะ”เฟย์ , แก้ว“พี่ก็ขอโทษที่เผลอดุเรา2คนไป”ฟาง“พี่ฟางอย่าว่าแก้วเลยนะพี่ฟางไม่คิดจะมีความรักแล้วหรอ”แก้ว“พี่ไม่กล้าที่จะมีความรักแล้วพี่กลัวจะเจ็บเหมือนครั้งที่แล้ว”ฟาง“แต่เฟย์ว่าพี่ฟางก็น่าที่จะลองดูนะคะเฟย์ว่าป๊อไม่น่าใช่คนแบบพิชชี่นะคะ”เฟย์“อย่าพูดชื่อพิชชี่ให้พี่ได้ยินอีกนะ”ฟาง“ขอโทษค่ะเผลอหลุดปากไป”เฟย์“แก้วเห็นด้วยกับพี่เฟย์นะพี่ฟาง”แก้ว“พอเถอะอย่างไงแวมไพร์อย่างพวกเราก็มีความรักกับมนุษย์ไม่ได้”ฟาง“จำได้ค่ะแล้วทำไมท่านพ่อเป็นมนุษย์ยังสามารถรักกับท่านแม่ที่เป็นแวมไพร์จนมีพวกเรา3คนได้อ่ะคะ”เฟย์“แล้วเฟย์เคยรู้มั้ยกว่าพวกท่านจะมารักกันจนทุกวันนี้ได้มันยากลำบากขนาดไหน”ฟาง“แก้วกับพี่เฟย์ไม่เคยรู้ทำไมพี่ฟางรู้แสดงว่าท่านแม่กับท่านพ่อก็เล่าให้พี่ฟางฟังอ่ะสิคะ”แก้ว“ใช่พวกท่านเกือบจะโดนเผาเพราะตามกฎของแวมไพร์แล้วแวมไพร์ไม่สามารถรักกับมนุษย์ได้ถ้าถูกจับได้ว่าฝ่าฝืนกฏจะถูกจับเผา”ฟาง“ข้อนั้นทราบค่ะแต่ทำไมท่านทั้ง2ยังมีชีวิตอยู่อ่ะคะ”เฟย์“ก็เพราะว่าพวกท่านได้ยื่นข้อเสนอไว้กับกระทรวงของแวมไพร์ว่าเมื่อท่าน2คนได้มีบุตรบุตรของพวกท่านต้องออกตามหาไซคีกลับไปสู่โลกแวมไพร์ให้ได้”ฟาง“ไซคีคือสิ่งที่พวกเราตามหานี่คะ”แก้ว“ใช่พวกเราถึงต้องมาที่โลกมนุษย์ไง”เฟย์“พี่ว่ารอช้าไม่ได้แล้วนะพี่เป็นห่วงท่านพ่อกับท่านแม่”ฟาง“งั้นต้องเริ่มหาจริงๆๆจังๆๆแล้วแหละค่ะ”แก้ว“เฟย์แก้วถ้าพี่จะย้ายที่อยู่เรา2คนจะว่าไง”ฟาง“ทำไมต้องย้ายคะ”เฟย์“แก้วว่าอยู่ที่นี่ก็ดีแล้วนะคะ”แก้ว“พี่ไม่อยากเจอป๊อปเขื่อนโมะแล้ว”ฟาง“ทำไมต้องไม่อยากเจออ่ะคะพวกนั้นเขาก็ดีนะ”เฟย์“พี่รู้นะว่าเรา2คนคิดอย่างไงกับเขื่อนโมะเรา2คนก็รู้ไม่ใช่หรอว่ามันเป็นไปไม่ได้พี่ต้องตัดไฟตั่งแต่ต้นลม”ฟาง“เฟย์ก็รู้ว่าพี่ฟางคิดอย่างไงกับป๊อปถ้าพี่ฟางไปก็เท่ากับพี่ฟางทำร้ายตัวเองไม่ใช่แค่ตัวเองนะเฟย์กับแก้วด้วย”เฟย์“พี่ฟางพี่เฟย์ใจเย็นๆๆค่ะ”แก้ว“แล้วเฟย์ไม่คิดถึงผลที่มันตามมาหรอไงไม่แหละพี่จะย้ายบ้านถ้าใครไม่เห็นด้วยพี่ไม่สนทุกคนต้องทำตามพี่”ฟางพูดจบก็เดินขึ้นห้องไป“พี่ฟางเอาแต่ใจตัวเองที่สุดไม่รับฟังความคิดของใครเลยถ้าเรื่องทุกอย่างจะเกิดอะไรก็ห้ามไม่ได้ในเมื่อทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้แล้ว”เฟย์“พี่เฟย์ใจเย็นๆๆนะที่พี่ฟางเขาทำเพราะเป็นห่วงพวกเราทั้งหมดพี่เฟย์ลองคิดดูนะถ้าเรารักกับมนุษย์อะไรจะเกิดขึ้นกับครอบครัวเรา”แก้ว“มันก็จริงงั้นพี่ขอขึ้นไปนอนพักดีกว่า”เฟย์“ค่ะ”แก้ว“พวกนี้รักกับมนุษย์หรอหึพวกแกต้องเจอดี”ขอคอมเม้นยอะๆๆหน่อยสิ มันใกล้จบแล้ว
                                 ด้วยความปราถนาดีจาก  FAMIME :D