LoVe Or LeAvE ถ้าฉันร้าย แล้วเธอจะรักมั้ย
DRAMABEBEEM
6) หึง...ใช่ไม๊
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“เฮ้อ....” เฟย์เดินถอนหายใจหลังจากกลับจากมหาลัยมาสู่บ้านได้ไม่นาน
“ไปต่อกันที่ไหนล่ะถึงได้กลับมาดึกดื่นขนาดนี้!”
เขื่อนตวาด ก่อนจะบีบข้อมือเล็กจนแดง ใบหน้าหวานนิ่วลงด้วยความเจ็บ
“ได้กันมากี่รอบแล้วล่ะ!?”
“...คุณเขื่อน...”
“แล้วไปทำอย่างว่ากันที่ไหนล่ะ!!” เฟย์รู้ดีว่าคงหมายถึงป็อปปี้แน่
ตึก!
เขื่อนตวาดก่อนจะผลักคนตัวเล็กลงเตียง แสงจากโคมไฟทำให้เฟย์เห็นรอยแผลบนหน้าหล่อเหลาของเขื่อนได้ชัดเจนแม้จะรางๆ ก็ตามที ถ้าไม่มีคำพูดของเขาเมื่อสักครู่ เธอก็คงจะทำแผลให้อยู่หรอก....
“อย่าเอาตัวเองไปเปรียบกับคนอื่นได้มั้ย! ปล่อย!!”
“กล้าด่าฉันสินะ....คงไปทำอะไรมาจริงๆ ด้วยใช่มั้ย!!” คำพูดของคนอวดดีถูกกลืนหายไปในลำคอเพราะจูบที่รุนแรง การต่อต้านทั้งหมดอ่อนหยวบหยาบเมื่อไฟรักได้ก่อขึ้นอีก....ทั่วทั้งคืนมีแต่เสียงสั่นและครางของทั้งสอง....
เช้าต่อมา....
“อึก...ฮือ...” ร่างบางตื่นขึ้นมาอย่างทรมานจากการกระทำอันป่าเถื่อนของเมื่อคืน ริมฝีปากสั่นระริกเม้มปากสะอื้นเพราะกลัวคนข้างๆ จะตื่นเสียก่อน เท้าเรียวยังไม่ได้ไปไหนก็ถูกดึงกลับเข้าเตียงอีก
“พะ พอเถอะนะคะ?...” เฟย์ขอร้องเมื่อเขื่อนเริ่มที่จะไซร้ซอกคออีกครั้งหนึ่ง....
“ฉันจำได้ว่าฉันไม่ใช้ของร่วมกับใคร”
“พี่ป็อปปี้....เป็นแค่เพื่อนที่คณะ ฮึก...”
“คิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ!!”
“เฟย์ไม่ได้ขอให้คุณเชื่อ แต่เฟย์ขอให้คุณหยุดทำแบบนี้สักที เฟย์เจ็บ เฟย์ทรมานทุกครั้งที่คุณสัมผัสร่างกายเฟย์ เฟย์นอนไม่หลับทุกคืนเพราะกลัว...กลัวว่าคุณภัทรดนัยจะมาทำแบบนี้ เฟย์กลัวจนกลายเป็นคนระแวง กลัวจนกลัวความมืดเปิดไฟนอนทุกคืน...ระแวง....ระแวงว่าคุณจะ....จะ....ฮือ...”
เฟย์สะอื้นก่อนที่จะสัมผัสถึงรอมฝีปากร้อนที่จูบบริเวณพวงแก้ม เขื่อนซับน้ำตาให้เฟย์ ทำไมนะ ทำไมกัน?
“ทำไมล่ะ ทำไมต้องทำร้ายเฟย์ด้วย...ฮือ...”
ความเงียบปกคลุมทั้งคู่ ก่อนที่เขื่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทำคนตัวเล็กใจเต้นมิใช่น้อย
“อย่าให้ใครมาแตะต้องตัวเธอนอกจากฉัน......ได้มั้ย?” คำพูดที่เหมือนสั่งตอนแรกแต่ลงท้ายด้วยขอร้องของซาตานร่างสูง...
“ทำไม..”
“เพราะฉันเกลียดเธอ” คำพูดที่ดูตรงข้ามกับการกระทำเมื่อใบหน้าหล่อใสได้ไปประทับกลีบปากเรียวด้วยความอ่อนโยนผิดกับทุกครั้งที่ผ่านมา...
“นั่น?” เฟย์ถามเมื่อเขื่อนได้ถอนจูบลง
“ไม่มีอะไรน่า แค่อุบัติเหตุก่อนทำงานนิดหน่อย”
“ห้ะ! ก่อนไปทำงาน แปลว่าทิ้งไว้นานแล้วสิเนี่ย!” เฟย์โพล่งก่อนจะลุกลี้ลุกลนไปหยิบกระป๋องยาที่ไว้ใช้เรียน (เรื่องนี้เฟย์เป็นหมอค่ะ ^^ คุณหมอเฟย์ 555+)
“คุณใช้ผ้าชุบแผลไว้นะ แล้วใช้...”
“แล้วทำให้ฉันไม่ได้รึไงห้ะ??”
“ก็เฟย์กลัวคุณจะรังเกียจนี่นะ”
“งั้นเธอคิดถูกเผงเลย!” เขื่อนว่าก่อนจะทำแผลเอง (ประชด -O-;;) ฮึ่ยยยย ทั้งที่กะจะดีด้วยตอนแรกแท้ๆ แต่ความอ่อนแอนั่นทำให้ความอ่อนโยนหายไปได้ทุกทีสิน่า!
“เฟย์ทำอะไรก็ผิดหมดสินะ..”
“อะ....อะ....เออ!”
“คุณภัทรดนัยคงโมโหที่เฟย์เป็นแบบนี้ เฟย์ก็ไม่ชอบตัวเองเหมือนกันนะ..”
“...” เขื่่อนเงียบไปก่อนจะโยนกระปุกยาไปให้เฟย์ เฟย์รับไว้อย่าง งงๆ ก่อนที่เขื่อนจะพูดขึ้น
“ทำแผลให้ผัวตัวเองไม่เป็นรึไง!”
“เป็นค่ะ! เห้ย! เฟย์ไม่ใช่..”
“อย่าเถียง!! ทำแผลเบาๆ อย่าแรง! มันแสบบบ”
“ค่ะๆ” ร่างเล็กยิ้มเบาๆ ก่อนจะทำแผลให้อย่างเบามือและถนอมที่สุด...”
เช้าต่อมา
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” เฟย์ว่าพลางยิ้มให้ ไม่ทันที่จะเปิดประตูรถ ก็ถูกดึงไปประกบจูบเสียก่อน ดีที่เป็นฟิล์มทึบ คนข้างนอกจึงไม่เห็นอะไรได้เลย
“พะ...พอก่อน...คุณภัทรดนัย..”
“อยู่นิ่งๆ ห้ามพูดอะไรนอกจากครางอย่างเดียว” เขื่่อนพูดก่อนจะบดขยี้จูบซ้ำๆ แต่ก่อนเหตุการ์ณจะถลำลึก สายตาของเฟย์ก็ไปเห็นรุ่นพี่หนุ่มที่ตรงมาทางรถ!
ผลั่ก!
“เฟย์ไปเรียนแล้วนะ!” เฟย์ถือโอกาสผลักคนข้างหน้าอย่างจงใจ แล้ววิ่งออกจากรถทันทีที่เห็นว่าป็อปปี้เริ่มมองดูว่าใครที่บังอาจมาส่งเฟย์ตัดหน้าหนุ่มสุดฮ็อตอย่างเขากัน -_-+ (ชิ้ง) แต่พอเฟย์ลงมาอยู่ตรงหน้า เขาก็ลืมเรื่องนั้นไปเลย~♥ *O*
“หวัดดีค่ะพี่ป็อป!”
“แล้วใครมาส่ง” เขานึกขึ้นได้อีก
“คนขับรถที่บ้านค่ะ!” เฟย์รีบตอบเสียงสูงก่อนจะดึงแขนอันแข็งแรง “วันนี้มีเทสนะคะ! ไปเถอะ”
“เฮ้อ! รีบไปไหนน่ะเรา” ป็อปปี้ยิ้มก่อนจะขยี้ผมยาวเป็นลอนด์สวยด้วยความหมั่นเขี้ยวในความน่ารัก
“แหะๆ”
“เฮ้ย! เฟย์ระวัง!!”
ป็อปปี้ตะโกนเมื่อสังเกตเห็นรถที่ฟางนั่งมามหาลัยได้พุ่งมาเพื่อที่จะมาชนเขาให้ได้ แต่ป็อปปี้เองก็แข็งแรงใช่ย่อยได้หลบเหวี่ยงตัวไปทัน นั่นทำให้คนขับรถไม่พอใจบีบแตรดังลั่นจนคนหันมามองเป็นตาเดียว ๐_O
“ไอ้บ้า! ไอ้เวร! ไอ้เส็งเคร็ง! อย่านึกว่าฉันจะไม่เอาเรื่องนะโว้ยยยยยยย” ป็อปปี้ตะโกนด่ากราดก่อนจะถามเฟย์ “เป็นอะไรมั้ยเฟย์!!?”
“ไม่เป็นไรค่ะ” เฟย์ว่าและสะบัดฝุ่นที่เกาะเสื้อ
“ดีล้ะ....เป็นแค่คนขับรถทำไมนิสัยแบบนี้วะ หล่อเซ็ง -_-+++”
“พี่ป็อปค่ะใจเย็น”
เฟย์ว่าแล้วยิ้มให้ก่อนที่จะจับมือกันเข้าไปในตึก แต่พออยู่หน้าตึกเฟย์ก็ได้หันไปหารถคันนั้น สายตาของเฟย์และเขื่อนประสากันอย่างไม่ตั้งใจ ใบหน้าขาวซีดของเขื่อนได้แดงจัดก่อนจะชี้ไปที่มือเรียว....
“อ้ะ!” เฟย์ชักมือกลับจากการเกาะกุมของรุ่นพี่
“เป็นอะไรเฟย์”
“ไม่มีอะไรค่ะ
” ใบหน้าหวานพูดอย่างสบายใจขึ้นเมื่อรถคันนั้นได้ขับออกไปแล้ว...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
