เพื่อนกัน..ฉันรักเธอ

'อย่า..อย่า..หวาย พี่บอกว่าอย่า' เสียงของฟิล์มระล่ำระลักบอกหวายอย่างท้อใจ

ตอนนี้ หวายกำลังนัวเนียฟิล์มหน้าห้องน้ำในผับ

'ทำไมคะ? พี่ไม่กล้าหรอ' หวายแหงนหน้าขึ้นมามองเจ้าตัว

'ใช่ พี่ไม่กล้า! ที่ไม่กล้าเพราะหวายเป็นแฟนของเพื่อนสนิทพี่' ฟิล์มตะคอกใส่หน้าสาวเจ้าอย่างเหลืออด

'เหอะ! อะไรๆ ก้อแฟนเพื่อนๆ บอกมาตรงๆก้อได้ว่า..' หวายพูดด้วยน้ำเสียงเย้อหยั่น

'อะไร!!'

'พี่มันไม่มีน้ำยา!!!' หวายกอดอกพูดใส่หน้าฟิล์มด้วยน้ำเสียงดูถูกอย่างที่สุด

'หวาย!!' ฟิล์มตาโตด้วยความโกรธ คำว่าลูกผู้ชาย ฆ่าได้หยามไม่ได้! ยิ่งมาโดนด่าอย่างนี้ ฟิล์มยิ่งไม่สบอารมณ์

'ทำไม หรือมันไม่จริง คิดดูซิ มีที่ไหน ผู้หญิงเขาทอดสะพานให้ถึงที่ ยังไม่แคร์'

หวายกอดอกสะบัดหน้าอย่างไม่แคร์สีหน้าของคนตรงข้าม

'หวาย เธอแน่ใจนะว่าเธอยังเหลือความอายอยู่น่ะ' ฟิล์มเปลี่ยนอารมณ์ในทันใด

เพราะเขาถือคติว่า 'น้ำร้อนปลาเป็น น้ำเย็นปลาตาย' ยิ่งเขาเดือดดาล หวายยิ่งได้ใจ

'พี่ฟิล์ม!!!! เหอะ แล้วไง ความอายมันมีอะไรดีนัก'

หวายถือคติว่า 'ด้านได้ อายอด' เธอถึงไม่แคร์ว่าใครจะว่าเธอหน้าไม่อาย หน้าด้าน เพราะเธอโดนด่าจนชินแล้ววว

'เหอะ อธิบายไปก้อเท่านั้น คนอย่างเธอไม่เข้าใจหรอก'

'ดี ไม่ต้องอธิบายน่ะ ใช่ดีแล้ว อธิบายไปก้อไม่มีอะไรดีขึ้นแน่'

'เธอสำนึกบ้างมะ?'

'ฉันทำไรผิด ฮ่ะ? ถึงต้องสำนึก'

'นิ!?! เฮ้อ ช่างเหอะ ก้ออ่านะ ฉันไปและ' ฟิล์มทำท่าจะเดินออกไปจากจุดนั้น

แต่พอหันหลังหวายกลับกระชากแขนฟิล์มให้หันกลับมาโดยที่คนถูกกระทำไม่ได้ตั้งตัว

ฟิล์มหันไปชนหวายอย่างจัง จนหวายเซถลาไปชนกำแพง

ตอนนี้ฟิล์มจึงประชิดตัวหวายอยุ่ หวายกระซิบข้างหูฟิล์มอย่างยั่วยวนว่า

'ถ้านายแน่ใจ งั้นพิสูจน์ให้เห็นซิว่า..นายมีน้ำยาแค่ไหน'

หลังจากนั้น หวายก้อเป็นฝ่ายเริ่มโดยประกบริมฝีปากอมชใพลงบนปากฟิล์ม อย่างอ่อนโยนและเร่าร้อน

-------------------------------------------------------------------

"ไม่อยากเชื่อ" โทโมะเฝ้าพร่ำพรรณาแต่คำนี้ ให้ฟิล์มฟังตั้งแต่ฟิล์มเริ่มเล่าจนจบเรื่อง

"ไม่อยากเชื่อก้อไม่ต้องเชื่อว๊อย ไอ้เพื่อนเวร -*-" ฟิล์มพูดออกมาอย่างรำคาญ

"อะไรๆๆๆ ไม่ได้บอกไม่เชื่อ แค่บอกว่าไม่อยากเชื่อว๊อย"

"ต่างกันมั้ย -3-" ฟิล์มบู้หน้าทันที

-------------------------------------------------------------------

ทันทีที่2หนุ่มเดินกลับมาที่โต๊ะ

ฟางก้อเอ่ยถามทันทีว่า "ยัยแก้วไปโดนอะไรมาอ่ะ"

"เดินชนประตู/หกล้ม" ( -_-) -- (-0- )<<< หน้าฟิล์ม & หน้าโทโมะ

"-_-^" <<< หน้าฟาง

"เอ่อ หมายความว่า.. เออ ใช่! ยัยแก้วอ่ะ หกล้มแล้วหัวฟาดประตู"

ฟิล์มเอ่ยขึ้นอย่างมั่นใจ

(- -)<< โทโมะ

(U_U)<< ฟาง

"เอ่อ.. ขอความจริง"

"ไม่รู๊"

"ฟิล์ม ก้อบอกฟางไปซิ ว่ายัยเนี่ยเดินชนเสาแค่นั้นแหละ"

โทโมะตอบคัดบทอย่างรำคาญ

"หรอ?" ฟางถามอย่างไม่เชื่อซักเท่าไหร่

"อื้อ" โทโมะตอบอย่างมั่นใจอีกที

"ทำไมไม่มีรอยชนเสาเลยล่ะ?" ฟางพูดพร้อมหันไปมองแถวๆหย้าผากแก้ว

"เอ่อออ" โทโมะ หมดความมั่นใจทันที

"ก้อ ยัยนี้ เดินถอยหลังทำไมก้อไม่รู้ เลยชนเสาจากข้างหลังไง๊!" ฟิล์มตอบ

"อื้มมม ช่ายยยย~"

"เอ้อะ เหตุผลนายแต่ละอย่างนี่นะ"

-------------------------------------------------------------------

เช้าของอีกวัน~

= = ฮ้าววววว~ ง่วงนอนว๊อยย

ฉันดีดตัวนั่งบนเตียงนุ่มๆทันที

เอ ฉันกลับมานอนที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ

เดี๋ยวนะ ขอทบทวนความจำสมองก่อน

เมื่อคืนจำได้ว่า ฉันไปงานวันเกิดพี่ซีนี่นา แล้วฉันก้อเดินไปห้องน้ำ

แล้วจู่ๆก้อสลบไป ... หรอ?

เฮ้อออ ช่างๆมันเถอะ อาบน้ำดีกว่า

=.= อ๊าดดดด!! เสียงประตูห้องน้ำฉันมันช่างอุบาทย์สิ้นดี

อ๊ะ ผ้าขนหนูหล่น (หล่นจากบ่านะยะ อย่าคิดลึก) แต่พอเลยหน้าขึ้นไปฉันก้อช็อคจนหัวใจจะออกมาแล้ว

อ้ากกกกกกกกกกกกก 0[]0 ปัง!!!!

ตาฝาดๆๆ ใช่ ฉันตาฝาด

ลองดูใหม่ซิ อ๊าดดดด ฉันก้มหน้างุด และพอเปิดออกมาฉันก้อเห็นเท้า

และไล่ขึ้นไปก้อ..ก้อ อ้ากกกกก อีตาบ้าโทโมะ นายมาทำไรเนี่ยยยย

นายนี่พึ่งอาบน้ำ(ห้องน้ำฉัน -*-)เสร็จ เลยนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวออกมา

โหย นี่เป็นรอบที่ 2 แล้วนะ ที่ทำฉันกำดาวจะพุ่งออกมาเสียให้ได้อ่ะ ตาบ้า >///<

คนอะไร ผิวขาวยิ่งกว่าเผือกซะอีก โหยยยย ซิ๊กแพ็คนี่ ไม่เยอะนะ แต่พอมีให้เห็นอ่ะ เซ็กซี่ว๊อยยย

คนอะไรว่ะ หล่อกระชากโฮกฮากได้ใจมากเลยว่ะ (แล้วทำไมตอนใส่เสื้อผ้าไม่เห็นดูดีอย่างงี้ว่ะ)

อ้ากกกกก ทิชชู่ๆๆๆๆ อยู่หน๊ายยยยย >.,<

"เฮ้ๆๆ เห้ย ยืนมองอะไร หวงนะจะบอกให้" ฮะ..ฮ่ะ อะไรนะ

"ใค..ใครมองนาย ห่ะ มั่วและๆ ฉันไม่ได้มองนะ >///<"

ว้ากกก ตายละหว่า ดันจับได้ว่า ฉันแอบมอง (ไม่แอบล่ะมั้ง มองจะๆเลยหล่ะ)

อ้ากก ตอนนี้ เขาเช็ดหัวอยุ่ด้วยผ้าขนหนู อึ๋ยยยย อย่ามาทำน่ารักตอนนี้นะ ใจจะขาดง่า T^T

"ถ้าไม่ได้มอง แล้วสาเหตุอะไรที่ทำให้เธอน่าแดงยิ่งกว่าตำลึงสุกสุดๆขนาดนี้หละ หา?"

"อ่า..เอ่อ..ก้อ..ก้อ หน้าฉันจะแดงเฉพาะตอนตื่นเท่านั้นแหละ"

ฉันจับแก้มทันที ดันมาแดงอะไรตอนนี้ว่ะเนี่ย

"แน่ใจนะว่า ไม่ใช่เพราะมองฉันอ่ะ" อ้ากกก เอาหน้าออกไปนะยะ ถ้าฉันละลายตรงนี้ นายต้องรับผิดชอบนะ

"แน่ซิ ถอยไปฉันจะอาบน้ำ" ฉันรีบแทรกตัวเข้าไปทันที ขืนอยุ่ต่อ ได้อายมากกว่านี้แน่นอนนนน

ปังง!!! ในที่สุดก้อเข้ามาได้ ฉ่า..ฉ่า!! ฉันควักน้ำลางหน้าทันที อ๊า หยุดเต้นเดี๋ยวนี้นะ หัวใจบ้าเอ้ยยยยย

แต่เอ๊ะ เดี๋ยวนะ -0- นายนั่นมาทำอะไรที่นี่ว่ะ

เฮ้ออออ อาบน้ำก่อนก้อได้ว่ะ ค่อยไปเคลีย

-------------------------------------------------------------------

writer talk

เฮ้ออออ เสร็จแล้วววว เดี๋ยวว่างๆมาอัพต่อ

ตอนนี้ขอตัวไปกินมาม่าก่อนเน่ออออ

ปอลอลิง. ตอนนี้เรายังไม่ได้อาบน้ำเยยง่ะ -.,-

ก้อเอนจอยรีดดิ้งกันนะทุกคนนนนน

เฮ้อออออ!!!~ ขอถอนหายใจอีกสักรอบนะ

คิดเค้าโครงของตอนต่อไปไม่ออกจริงๆเลย T T"

ก้อฝันดีนะ รีดเดอร์ทู๊กกกกกกกกก คน~