เพื่อนกัน..ฉันรักเธอ

(tomo part's)

 

หลังจากที่ผมกับยัยแบ๊วเนี่ย มาที่บ้านฟาง

 

พอเปิดประตูเข้ามา อย่างผมก้อช็อคแปปเดียวแหละ

 

แต่ยัยแบ๊ว จะอึ้งอะไรกันนักกันหนาว่ะ ระวังเหอะ อ้าปากมากๆ แมลงวันจะบินเข้าปาก

 

ฟั่บ! ยัยนี่อ้าอยุ่ได้ จนผมต้องดันคางยัยนี่เพื่อปิดปากให้

 

เหมือนยัยแบ๊วจะได้สติแล้วว่ะ

 

พอปิดปากเสร็จมันก้อวิ่งเข้าไป แล้วไปกระชากคอเสื้อ ไอ้ป๊อป เพื่อนผมทันที

 

ไม่รุ้ยัยนี่ จะโกรธอะไรนักหนาว่ะ ก้อแค่เพื่อนตัวเองโดนเจ้าพ่อคาสโนว่า นั่งกุมมืออยุ่บนเตียง

 

ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย ยัยนี่หึงเพื่อนเกินเหตุว่ะ

 

"มีอะไรว่ะ ไอ้แก้ว แกเป็นไรเล่า" ไอ้ป๊อป ถามยัยแบ๊วอย่างไม่สบอารมณ์

 

อย่างว่า มันเป็นคาสโนว่านี่นา ไม่ชอบให้ใครมาขวางเวลาที่มันจะทำอะไร

 

ถ้าให้ผมใช้สัญชาติญาณความเป็นเพื่อนมองไอ้ป๊อปนะ ถึงมันจะเป็นคาสโนว่าก้อจริง

 

แต่ไอ้เนี่ย มันชอบยัยฟาง!! ใช่มันชอบยัยฟางจริงๆ

 

"แล้วนี่แกทำอะไร ยัยฟางเล่า" ยัยแบ๊วถามไอ้ป๊อป

 

"แล้ว แกเห็นว่าฉันทำไรยัยฟาง เพื่อนรักแกเล่า" ไอ้ป๊อปพูดพลางดึงมือยัยแบ๊วออกจากเสื้อมัน

 

"ก้อ.." ยัยแบ๊วต้องหยุดการสนทนาเพราะ..

 

~นี่เรื่องของเรา ไม่ใช่ของใคร บอกเขาทำ~

 

..โทรศัพท์เข้า - -"

 

ติ๊ด

 

พิมมี่โทรมานี่หว่า

 

"ฮัลโหล ว่าไงครับที่รัก"

 

(โมะหรอค่ะ ตอนนี้โมะอยุ่ไหนอ่ะค่ะ) เสียงพิมมี่สุดที่รักยังหวานเหมือนเดิ๊มมม

 

"ผมอยุ่บ้านฟางครับ พิมมีไรหรือปล่าวครับ"

 

(แล้วป๊อปอยุ่ด้วยหรือเปล่าค่ะ) ทำไมคุยกันทีไร พิมมี่ต้องถามถึงไอ้ป๊อปตลอดเลยนะ

 

"อยุ่ครับ ทำไมหรอครับพิม" ผมถามด้วยความสงสัย

 

(มารับพิมหน่อยซิค่ะ) ตลอดอ่ะ ตลอด แต่เพื่อสุดที่รัก ผมทำได้ๆๆๆๆๆๆ

 

"ครับๆ ครึ่งชั่วโมงเจอกันครับ" ติ๊ด

 

"เฮ้ย ไอ้ป๊อป เดี๋ยวชั้นไปรับพิมมี่ก่อนนะโว๊ย"

 

"เออ จะไปไหนก้อไป ไป๊!" ไอ้ป๊อป ไล่ผม ถ้าไล่ผมอ่ะ ง่าย! ถ้าจะไล่ยัยแบ๊วอะ อยากกกกก!

 

(end tomo part's)

 

(kaew part's)

 

ก่อนที่ชั้นจะได้เคลียกะไอ้ป๊อป โทรศํพท์ก้อเข้าเสียก่อนนะ

 

~it's time free to play / baby baby baby boy boy~

 

"ฮัลโหลว่าไงพี่ซี / ฮัลโหลว่าไงน้องป๊อปปี้"

 

(เฮ้ย ป๊อปว่างป่าว ไปหาสาวกันป่าว / พี่แก้วค่ะ พี่เห็นพี่โมะมั้ยค่ะ พี่เขื่อนเค้าบอกว่าพี่โมะ ออกไปรับพี่อ่ะ)

 

"ตอนนี้หรอพี่ ก้อไม่ว่างอ่ะ / อืม ใช่นายโคโด..เอ้ยนายโมะมารับพี่แหละ"

 

(เอ้า งานนี้สวยๆเยอะนะว๊อย ไม่ว่างไม่เป็นไรว่ะ / หรอค่ะ แล้วตอนนี้พี่โมะอยุ่มั้ยค่ะ)

 

"เห้ยพี่ เดี๋ยวๆ ถ้ามันสำคัญมาก เดี๋ยวผมไปครับ / อ๋อ ไม่อยุ่จ้ะ ออกไปรับพิมมั้ง"

 

(เห้ย ไม่สำคัญขนาดนั้นหรอก ไม่ว่างไม่ต้องมาก้อได้ / ห๊า!!! ว่าไงนะ ไปรับยัยพิม)

 

"อะไรนะพี่ สำคัญมากหรอ ถ้าไม่มาประเทศชาติจะล่มสลายหรอ! / ใจเย็นๆน้องป๊อปปี้"

 

(เว่อและๆ อะไรของแกเนี่ย / พี่แก้วค่ะ มารับป๊อปปี้หน่อยซิค่ะ)

 

"โอเคๆ พี่ เดี๋ยวผมไป / หา! เอ่อ.. อือๆ เดี๋ยวไปรับ"

 

ติ๊ด / ติ๊ด

 

"ไอ้แก้ว/ไอ้ป๊อป"

 

อะไรของมันว่ะ "เดี๋ยวชั้นมานะ มีธุระด่วนมาก" ชั้นชิ่งบอกมัน

 

"อือ เหมือนกัน นี่ฟางครับ เดี๋ยวผมไปหาพี่ซีก่อนนะครับ พี่เค้าบอกว่า ถ้าไม่ไป ประเทศจะล่มสลาย"

 

หา!! สตรอเบอแหล เก่งมากนะ ไอ้ป๊อป

 

~เวลาผ่านไป ไวเหมือนโกหก~

 

พอชั้นไปรับน้องป๊อปปี้ เสร็จ ชั้นก้อมาที่บ้านยัยฟางทันที

 

ตอนนี้ บ้านยัยฟางจะกลายเป็นหอประชุมไปแล้วมั้ง คนเยอะจัดดดด

 

เปิดเข้าไป ก้อเจอ นายโคโดโมะ พิม ยัยฟาง ไม่รวมชั้นกะน้องป๊อปปี้นะ

 

"โมะค่ะ แล้วป๊อป ไปไหนล่ะค่ะ" ยัยนี่เริ่มเปิดสนทนาทันทีที่ชั้นนั่ง (เรื่องไอ้ป๊อปซะด้วย)

 

"พี่โมะ!! นี่พี่ยังไม่เลิกกะ ยัยผู้หญิงน่าหนาฉาบปูนซีเมนตราช้าง วิ่งตามผู้ชายอีกหรอ" น้องป๊อปปี้ โวยวายทันที

 

"อ้าว ยัยป๊อปปี้ มาได้ไงเนี่ย" นายนี่ตวัดตามาทางชั้น "เสร็จงานนี้เทอตายแน่ ยัยแบ๊ว"

 

"ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะพี่ ป๊อปปี้ บอกให้เลิกยุ่งกะยัยนี่ไง!!!" โอว้ๆๆๆ นี่ป๊อปปี้หรือนี่ ว้าววว

 

"พี่ เลิกแล้วจริงๆนะ" นายนี่โกหกหน้าตาย มากกกก

 

"เลิกยุ่งอะไร หวานกันปานจะกลืนกินขนาดนี้ พี่เรียกว่าเลิกยุ่งหรอ ถ้าหากเป็นแฟนกัน

ไม่หลอมรวมเป็นร่างเดียวกันเลยรึ" ว้าวววว น้องป๊อปปี้ กระแทกแดกดันได้สุดยอดมากกก ยกนิ้วให้เลย

 

"เฮ้โทโมะ นี่อะไรค่ะ เลิกยุ่งกะพิมแล้วหรอ นี่โมะจงใจจะบอกเลิกทางอ้อมใช่มั้ยค่ะ" ยัยพิมกระฟัดกระเฟียด

 

"นี่พิมครับ ดูสถานการณ์บ้างซิ!!" ช่ายๆๆๆๆๆ ^^

 "แหม มีค่ะ มีครับ หวานเข้าไป พี่โมะ กลับไปเคลียที่บ้านด่วน" ช่ายๆๆๆๆๆๆๆๆ ^^ 

 

"ให้เกิยรติพี่บ้างซิป๊อปปี้ พี่เป็นพี่นะ" ช่ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ^^

 

"แล้วพี่ล่ะค่ะ เคยเชื่อป๊อปปี้บ้างมั้ย ทำไมพี่ไม่เอาพี่แก้วเป็นแฟนล่ะค่ะ " ช่ายๆๆๆๆๆๆๆ ^^

 

เหอ.. O_o เอิ้วววว อันนี้ ไม่ใช่ซะล่ะ คุณน้องป๊อปปี้ขา

 

"ป๊อปปี้ พี่โตล่ะนะ อย่ามาจับคู่ให้พี่อย่างนี้ซิ พี่ไม่ชอบนะ" นายนี่ อ้างเหตุผลร้อยแปดเลยนะ

 

พอสองคนนี้ลงไป (ชั้นเดินลงมาฟังสองคนนี้พูด ไม่ยักรุ้ว่านายนี่กลัวน้อง ^^)

 

ชั้นก้อเดินขึ้นมาที่ห้องยัยฟาง แต่ก่อนที่ชั้นจะเข้าไป ชั้นแอบได้ยิน (ย้ำว่ามันได้ยินเองนะ) 

 

ยัยพิม คุยกะยัยฟาง

 

"นี่ ฟาง เธอรู้ใช่มั้ย ว่าป๊อปรุ้สึกยังไงกะเธอ" ยัยพิมพูดแกมข่มขู่เพื่อนชั้น

 

"เอ่อ..อ รุ..รุ้จ้ะ" ยัยฟางกลัวด้วยหรอเนี่ย

 

"รุ้ใช่มั้ยว่าชั้นรุ้สึกไงกะป๊อป" คำถามเดิม แต่เปลี่ยนตัวละคร

 

"....." เงียบ ยัยฟางเงียบ

 

"ถึงชั้นจะเป็นแฟนโทโมะก้อจริง แต่ชั้นไม่ได้รักเขาเลย" ว้ากกกกกก จริงอ่ะ ไม่น่าเชื่อ เห็นหวานกันมากเลยนะ

 

"...."

 

"แต่ชั้นรักป๊อป ได้ยินมั้ย ชั้นรักป๊อป!!" เฮ้ มันมากไปแล้วนะ เพื่อนชั้นนะว๊อย ไม่ใช่หมูใช่หมา

 

"แล้วไงเล่า ชั้นไม่ได้ชอบป๊อปซักหน่อย " เอ้า คิดว่าชอบซะอีก แล้วยัยฟางชอบใครว่ะ

 

"ไม่จริง ชั้นไม่เชื่อ ถ้าไม่ได้ชอบ แล้วเทอชอบใครล่ะ" ใช่ คำถามนี้แหละ ที่รอมานาน

 

"ชั้น ชอบพี่..ซี" ห๊ะ..หา ชั้นหูฝาดหรอ??? เทอชอบพี่ชายชั้นงั้นเหรอ

 

"ถึงชั้นไม่ค่อยเชื่อก้อเถอะนะ แล้วทำไมเทอต้องทำเป็นสนิทกะป๊อป ขนาดนั้นด้วย" เออ นั่นซิ

 

"ก้อ มีป๊อป คนเดียวที่สนิทกะพี่ซีมากที่สุดนี่นา" ชั้นด้วยนะ อย่าลืมชั้นซิ ชั้นเป็นน้องพี่ซีนะ!!!

 

"แล้วยัยทอมอะไรนั่นหล่ะ" ช่ายๆๆๆๆ แต่ เดี๋ยวนะ ชั้นไม่ใช่ทอมว๊อย

 

"แก้วหรอ รายนั้นคงผ่านไปอยากน่าดู" เออ ก้อจริง ถ้าเป็นชั้นคงไม่ยอมอ่ะนะ ไม่ใช่หวงพี่ แต่ห่วงเพื่อน

 

"หรอ แต่รายนั้นเป็นคาสโนว่าเลยนะ" อือ ช่ายๆๆๆ ชั้นเลยไม่ยอมให้เทอคบกับพี่ชายคาสโนว่าของชั้นไง

 

"ป๊อปก้อคาสโนว่านะ ต่างกันตรงไหน" อืม ช่ายๆๆๆ

 

"ก้อ อือ ช่างเหอะ ชั้นไปก่อนนะ" ยัยนี่บอกปัดเอาดื้อๆ

 

ว้ากกกก แล้วชั้นจะซ่อนตรงไหนเนี่ย ถ้ายัยนี่รุ้ว่าชั้นแอบฟัง ต้องด่าชั้นยันโคตรเง้าเหล่ากอแน่เลย

 

"แล้วโทโมะล่ะ" จู่ๆ ฟางก้อพูดขึ้น ทำเอาชั้นที่กำลังหาที่ซ่อนชะงักกะทันหัน

 

ได้ผลว่ะยัยพิม หันกลับไปคุยต่อ ที่รุ้เพราะ ยัยพิมเปิดประตูแล้วนิดนึง แต่ไม่ออกมา เลยปิดประตูไม่สนิท

 

"ชั้นใช้เค้าเป็นสะพาน เหมือนเธอไง" เพื่อนชั้นไม่ได้เลวอย่างเทอนะ ยัยบ้า

 

"ชั้นไม่ได้เป็นไรกะป๊อปนะ ไม่ได้บอกว่ารักนายนั่นซักคำ หลอกใช้ตรงไหน" อืม เห็นด้วย

 

"เหมือนๆกันแหละน่า"

 

"เทอ..ไม่รุ้สึกผิดบ้างหรอ" อืมๆๆ ช่ายๆๆ

 

"นิดหน่อย นิดเดียวจริงๆนะ พออะไรๆเริ่มลงล็อค ชั้นคงจะบอกเลิกนายนั่นก้อได้

 

เลวมากเพื่อนชั้นรักเทอจะตายนะ ยัยบ๊อง แล้วนี่ มันผลประโยชน์ส่วนตัวเทอทั้งนั้นนะ

 

"ไม่มีไรแล้ว กลับก่อนนะ"

 

หาที่งซ่อนด่วนๆๆๆๆ

 

ปึก!

 

ว้ากกกก ใครมายืนขวางวะ ไอ้บ้าเอ้ยยย ยิ่งรีบๆอยุ่

 

พอชั้นเงยหน้าขึ้นไปแทบจะไม่มีเวลามาตกใจด้วยซ้ำ

 

ประตูก้อเปิดออก เผยให้เห็น ผู้หญิงผมยาวๆ ดัดเป็นรอนๆ หน้าขาวๆ หุ่นดีๆ ใส่ชุดเดรสสีชมพูยาวเลยเข่าเล็กน้อย

 

มายืนตรงหน้า เป็นใครไม่ได้นอกจาก..ยัยพิม

 

O[]o<< หน้ายัยพิม

 

ตอนนี้ ชั้นก้อตกใจไม่แพ้กัน ทั้งคนข้างหน้า ทั้งคนข้างหลัง เอาแล้วไง

 

ช่วยด้วยๆๆๆๆๆ  ทำไงดีๆๆๆๆ

 

----------------------------

 

ง่วงและ ไปนอนก่อนนะ เดี๋ยวมาอัพต่อ ^^