เรื่องรักเรา...........^_^

ตอนที่ 37
“กูจะให้มึงเลือกข่าวก่อนเอาอะไร”ป๊อปถามโทโมะ
“เอ่อ.....ข่าวดี”โทโมะตอบ
“นี่นาย เมื่อคืนหนักหรอ แก้วเดินไม่ไหวเลย”ฟางที่พยุงแก้วมาถึงก็แซวทันที
“บ้าฟางพูดอะไร”แก้วทำเป็นโกรธแต่จริงๆแล้วอายมากๆ
“หรอ ไม่ต้องอายเรา 2 คนเห็นแล้วเมื่อเช้าเปิดห้องไปหาโทโมะก็เจอใครก็ไม่รู้นอนกอดกันอยู่หิๆ”ฟางพูดหลังจากที่เอาแก้วนั่งกับโซฟา
“เอ่อ   ชั้นว่าเรามาเข้าเรื่องที่เรามาที่บ้านไอโมะเถอะ”ป๊อปพูด
“อืมๆ”ฟางตอบ
“ข่าวดีก็คือ   อีก 3 เดือนเรียนจบก็ก็ได้แต่งงานกับฟางเลยและข่าวดีอีกอย่างก็คือมึงพ้นคดีฆ่าแล้วและก็จะด้เรียนจบ”ป๊อปพูดแล้วยิ้มแต่โทโมะไม่ยิ้มเพราะกังวลอยู่กับข่าวร้าย
“แล้วข่าวร้ายละ”เสียงโทโมะเย็นชาและน่ากลัว
“เอ่อ...............”ป๊อปที่ยิ้มหน้าระรื่นอยู่ก็ต้องหุบยิ้มและหันไปมองฟาง ฟางก็หน้าหงอยไปนิดๆ และแก้วก็ทำหน้างง
“เอ่อ......................คือเรา 2 คนไปที่โรงพยาบาลไปตรวจสุขภาพแล้วเจอทีเจอยู่ เรา 2 คนเลยเข้าไปถามทีเจว่ามาทำไมอะไร ทีเจก็ตอบว่าเฝ้าป๊อปปี้ ป๊อปปี้ต้องผ่าตักสมองเพราะเป็นโรคเครียดอาการหนักมากๆตอนนี้ก็ยังไม่ฝื้นเลย”ฟางพูดแล้วก้มหน้า
“ป๊อปปี้”แก้วพูดเบาๆ แต่ตอนนี้โทโมะหน้าแดงน้ำตาเอ่อล้นพยายามไม่ให้มันไหลออกมา พยายามคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องจิงเลย
“โทโมะ นายโอเคมั๊ย”แก้วถามโทโมะ
“ป๊อป ยัยป๊อป แกทิ้งพี่ไปไม่ได้นะ”โทโมะตะโกนลั่นบ้านก่อนที่จะหยิบกุญแจรถและขับออกไปอย่างเร็ว
“เอ่อ แก้วเดี๋ยวเราพาไปที่โรงพยาบาลก็ได้ เพราะเราก็ยังไม่ได้ไปเยี่ยมเลย”ป๊อปพูด
“อืมๆ”แก้วพูด
“งั้นปะ”ฟางพูด แล้วทั้ง 3 ก็เดินออกบ้านและขึ้นรถไปที่โรงพยาบาล
ณ ห้องพักคนป่วยพิเศษ
พลั๊ก!!!!!!!!
เสียงพลักประตูของร่างสูงคนหนึ่งที่เข้ามาหาร่าที่ไร้สติอยู่ ร่างสูงเข้าไปนั่งข้างๆเตียงและกุมมือร่างไร้สติและร้องไห้อย่างฟูมฟาย
“ยัยป๊อป  ตื่นซิ มาหาพี่ซิ แกตื่นมาบ่นพี่ซิ”ร่างสูงยังพูดกับร่างที่ไร้สติอยู่
พลั๊ก
เสียงประตูถูกเปิดอีกครั้งแต่คราวนี้เป้การเปิดที่เบามากๆ
“เห้ย  ไอโมะ”ทีเจเดินเข้ามาก็ต้องตกใจเมื่อโทโมะมา
“มึงทำไมไม่บอกกูหะ ไอเหี้_”  โทโมะเดินเข้าไปหาทีเจและกระชากคอเสื้อทีเจอย่างแรง
“เอ่อ......กุแค่ไม่อยากให้มึงกังวล”ททีเจตอบเสียงเรียบ
“แต่นี่น้องกุ“โทโมะพูด
พั๊ว!!!!!!
เสียงโทโมะต่อยเข้าที่หน้าของทีเจ และโทโฒะก็นั่งลงคร่อมตัวและจะต่อยซ้ำแต่ป๊อป ฟาง แก้วก็มาก่อนเลยช่วยห้ามเอาไว้
“นี่พวกมึงทะเลาะกันไปก็เท่านั้นป๊อปก็ไม่ได้ฝื้นขึ้นมาหรอก มึงนั่งสงบสติก่อน”ป๊อปพูดแล้วดันตัวโทโมะให้นั่งที่โซฟา
“แล้วอาการของป๊อปปี้เป็นไงบ้าง”แก้วหันไปถามทีเจ
“เอ่อ ป๊อปฝื้นตั้งนานแล้ว แต่ป๊อปหลับอยาแค่นั่น”ทีเจป๊อ
“ใช่ ป๊อปได้ยินพี่โมะร้องไห้ด้วยหิๆ”ป๊อปปี้อยู่ดีๆก็เด้งตัวขึ้นมาแล้วพูด
“เอ่อ อ้าว ฌธ่ เสียฟอมเลยกุ”โทโมะพูดกับตัวเอง
“พี่โมะพรุ่งนี้ป๊อปก็ออกจากโรงพยาบาลแลเวนะ พรุ่งนี้ป๊อปก็จะกลับบ้านแล้วนะ มากอดที”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นมือออกไปเพื่อรับกอด
“ได้ซิ”โทโมะพูดแล้วลุกขึ้นไปกอดน้องสาวของตน
“เดี๋ยวกุกับฟางไปก่อนนะเพราะ.................ต้องไปลองชุดแต่งงาน55555”ป๊อปแล้วหัวเราะ
“บ้ายังเรียนไม่จบ”ฟางพูดแล้วตีป๊อป 1 ที
“ไปละบาย”ฟางพูดแล้วทั้งคู่ก็เดินออกไป
“เห้ยไอโมะกุมีเรื่องจะคุยกับมึง”ทีเจหันไปพูดกับโทโมะ
“อืม เรื่องอะไรละ?”โทโฒะถาม
“ไม่เอา ไปคุยกันข้างนอก”ทีเจพูด
“เออๆ”โทโมะพูดแล้วเดินนำออกไป
ณ ระเบียง
“เอ่อ อโมะกุกะว่าเรียนกุจะ..................ขอป๊อปอ๊ะ”ทีเจพูโตรงๆ
“ได้แต่ห้ามทำน้องกุเสียใจ  ห้ามร้องไห้ ต้องมีแต่ความสุข”โทโมะพูด
“ได้”ทีเจตอบสั้นแล้วเดินไปเลย
อัพแค่นี้ก่อนนะ เพราะเราแอบอัพ แม่ไม่ให้เล่นคอมหิๆ
เรื่องต่อไปเราจะแต่งเป็น NC เอามะ
แต่ตอนนี้ขอเม้นก่อน