เรื่องรักเรา...........^_^
8.5
29)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที 29
พบกับหญิงสาวเป็นคน แต่ดูโทรมมากๆเลย
“นี่เธอ เธอเป็นใครอ๊ะ ทำไมมาอยู่ในนี้อ๊ะ”กวังถามแล้วไปสะกิดตัว
“ชั้นอยากตาย”หญิงสาวคนนั้นกับตอบอีกอย่าง
“เอ่อแล้วทำไมอยากตาย”ป๊อปถาม
“ก็คนที่ชั้นรัก กับทรยศชั้น ชั้นไม่อยากจะอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป”หยิงสาวคนนั้นตอบ
“คนหรอ”ฟางที่เดินมาถามอย่างกลัวๆ
“อืมๆคน”ป๊อปจอบ
“แล้วเธอชื่ออะไรหรอ?”ป๊อปปี้ถาม
“พิม”หญิงสาวคนนั้นตอบ
ปัง!!!!!!!!!
“ได้เวลากินข้าวแล้วเร็วๆๆๆ”อยู่ดีๆใครก็ไม่รู้หน้าตาโหดๆเข้ามาแล้วโยนข้าวกล่องให้แล้วเดินออกไป(ไปไวมาไว)
“อ๊ะ เธอกินเถอะชั้นไม่หิว”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นข้าวกล่องให้
“ขอบคุณนะ”หญิงสาวพูดแล้วเงยหน้าขึ้นมา
“เธอเป็นแฟนเก่าพี่โทโมะใช่มั๊ย”ป๊อปปี้ถาม
“อะ....อืม ตอนนี้เค้าคงไม่สนใจชั้นแล้วแหละ ชั้นทิ้งเค้าไป แต่ชั้นมาอยู่กับไอป้องมันก็ใช้ชั้นอย่างกับทาส และเห็นชั้นเป็นแค่ที่ละบายความเท่านั้น ชั้นเลยตัดสินใจจะหนี แต่..............หนีไม่ได้ชั้นเลยต้องอยู่ที่นี่มา 3 ปีแล้ว”พิมเล่าให้ป๊อปปี้ฟัง
“แก้ว น้องโมะดูสนิทกับผู้หญิงคนนั้นมากเลยนะ”แก้วหันไปพูดกับโทโมะเพราะตลอดเวลาที่จะทำอะไรป๊อปปี้ก็จะนั่งคุยกับพิมตลอด
“อืมๆ แต่ผู้หญิงคนนั้นน่าสงสารเนอะ”โทโฒะพูดแล้วกินข้าวต่อ
“พิม เธอรักโทโมะอยู่มั๊ย”ป๊อปปี้ถาม
“ไม่ ”พิมตอบสั้นๆแล้วกินข้าวต่อ
“อืม โทโมะอยู่นี่คนนั้นไง”ป๊ฮปปี้พูดแล้วชี้ไปที่โทโมะที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่กับแก้ว
“หรอ โทโมะเปลี่ยนไปเนอะ เมื่อก่อนไม่เคยพูดแลย แต่เดี๋ยวนี้................”พิมพูดแล้วยิ้มบางๆ
“พี่โทโมะเค้าไม่โกดเธอหรอก เชื่อชั้นนะเธอไปนั่งกับพวกเรามั๊ย”ป๊อปปี้ถามแล้วยิ้ม
“ก็ได้”พิมพูดแล้วค่อยๆลุก
“เดี๋ยวเธอนั้นมันอะรอ๊ะ”ป๊อปปี้ถามเมื่อพิมลุกขึ้น
“อ๋อเป็นเลือดชั้นเองแหละ ช่วงนั้นชั้นคิดจะฆ่าตัวตายเลยกีดแขนตัวเอง นี่ไงแผล”พิมพูดแล้วยื่นอขนให้ดู
“น่ากลัวเนอะไปดีกว่าปะ”ป๊อปปี้พูดเสร็จก็เดินไปวงกินข้าวของเพื่อนๆ
“อ้าวพิมเธอโอเคมั๊ย”กั้งถาม
“โอคะ”พิมตอบแล้วยิ้ม
“พิม”โทโมะพูดเสียงเบา
“โมะรู้จักด้วยหรอ”แก้วถาม
“คนเนี่ยแหละแฟนเก่าโมะ”โทโมะพูดอล้วทำหน้าเศร้า
“นี่โทโมะ ชั้นไม่ได้รักนายแล้ว แต่เราเป็นเพื่อนกัน แต่นายเปลี่ยนไปนะ”พิมพูดแล้วย้มให้โทโมะ
“อืมๆ เธอทำไมเป็นอย่างนี้ละ”แก้วถาม
“ก็........................................”พิมก็เล่าๆๆๆให้ทุกคนฟัง
“ขนาดผู้หญิงมันยังทำได้เลยชั่วมากๆ”ฟางพูด
ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(อีกแล้ว)
“นี่กำลันนินทาอะไรกันอยู่หรอได้ยินแว่วๆๆ”ป้องที่เปิดประตูมาเสียงดังทำให้ทุกคนสะดุ้งแหละหันไปมองกันตาเดียว
“เรื่องของพวกเรา อย่าแส่ ไอชั่ว ไอเลว”ฟางพูด
“นี่แม่สาวน้อยปากดีจัง อย่างนี้ต้องสั้งสอนหน่อยแล้วละมั้ง”ป้องพูดแล้วเข้าไปจับตัวฟางแต่.......
“ถ้ามึงจับตัวฟางกุจะข้ามึง”ป๊อปพูด
“กล้าหรอหึๆงั้นก็ต้องเจอแบบนี้แล้วจะรู้”ป้องพูดแลวหันไปมองหน้าลูกน้องเหมือนรู้กัน ลุก 2 คนเข้ามาจับป๊อป ส่วนฟางก็ถูกป้องจับไป สส่วนเพื่อนๆก็ต้องนั่งนิ่งเพราะทุกคนโดนปืนจ่อหัวอยู่ พอป้องออกจากห้องไปทุกคนก็ออกไปหมดเหลือแต่คนเดิมๆที่นั่งอยุ่นห้อง
“ยัยฟาง แกไม่หน้าเลย”แก้วพูด
“ใช่ๆๆๆ ชั้นกลัวว่าฟางต้องเอ่อ....”พิมพูดแล้วก้มหน้า
“เอ่อไร”โทโฒะถามพิม
“ก็โดนทำเอ่อ..............เรื่องอย่างว่าอ๊ะ”พิมพูดแล้วก้มหน้า
“ไม่จริง”แก้วพูด
“จริงๆนะ ผู้หญิคนไหนที่ทำให้ป้องโกรธต้องโดนอย่างนี้ทุกคนแหละ ชั้นโดนมาแล้ว”พิมพูด
“โธ่ ฟาง”ป๊อปปี้พูด
มาที่ป๊อป ฟางบ้าง
ทั้ง 2 โดนลากที่ห้องอะไรก็ไม่รู้(ไรเตอร์ก็ไม่รู้)ป๊อปถูกมัดไว้ฟางก็นั่งอยู่ข้างๆ ป๊อป
“ป๊อป ฟางกลัว ฮือๆๆๆๆ”ฟางพูดแบ้ร้องไห้อย่างหนัก
“ไม่ต้องกลัวนะฟาง ป๊อปว่าเราต้องรอดฟางต้องปลอดภัย”ป๊อปพูด
“แล้วป๊อปอ๊ะ”ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อป
“เอ่อ.........................ป๊อปต้องรอดซิ ป๊อปต้องอยู่กัฟางไง”ป๊อปอ่ำอึ้งอยู่นิดๆ ก่อนที่จะพูดแล้วยิ้มออกมา
“นี่ล่ำลากันเสร็จยังหะ”ป้องถามป๊อปกับางทานั่งตัวติดกันยิ่งกับปลาท่องโก๋
“มึงไอชั่ว มึงปล่อยฟางไปมึงจะทำอะไรมึงทำกุ มึงเอาฟางออกไป”ป๊อปพูด
“มึงอย่าปากดีไปเลย ตอนนี้กุอยากได้ที่รักมึงมาเป็นเมียจังเลย หึ”ป้องพูดแล้วเดินมาหาฟางแล้วลูบไล้ฟางตามตัว
“กุบอกบอกว่าให้ปล่อยฟางไง ไอเหี้_”ป๊อปด่าป้องจนไม่รู้จะด่ายังไงแล้ว
“ด่ากุไปเถอะ แล้วมึงจะรู้”ป้องพูดเสร็จก็ดึงตัวฟางมาแล้วระดมจูบ และลูบไล้ไปตามตัวฟาง และทำอย่างนี้ต่อหน้าป๊อป
“อ๊ายยยยยยยยยยยย ปล่อยยยยยยยยยยยยย อ๊ายยยยยยยยยยยยย ไอบ้า ฮือๆๆๆๆๆ”ฟางแทบพูดไม่เป็นภาษาทั้งร้องไห้ ด่า สารพัด แต่ป้องก็ยังทำไปเรื่อยๆ
“เห้ย กุบอกให้ปล่อยฟาง ปบล่อยยยยยยยยยยยย”ป๊อปตะโกนบอกแต่ไม่ได้เป็นผลอะไร และน้ำตาลูกผู้ชายก็ค่อยๆไหลลงมา
ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
”เจ้าหน้าทที่คลุมไว้หมดแล้วปล่อยผู้หญิงเดี๋ยวนี้”อยู่ดีๆ ก็มีตำรวจมาป้องถึงกับอึ้ง
“เห้ยมาได้ไงวะ”ป้องพูดแล้ววิ่งหนีและหยิบปืนมายิงตำรวจ(ไอชั่ว)
ปังๆๆๆๆๆ (สุดท้ายตำรวจก็สิ้นชีพ)
“เห้ย ตรงนี้มีคน 2 คน”และตำรวจอีกจำนวนหนึ่งก็วิ่งมาแล้วบอกว่าตรงนี้มีคนคือป๊อป ฟาง
“ฟาง”เสียงแก้วตะโกน
“แก้ว ช่วยฟางด้วย”ฟางเห็นแก้ววิ่งมาเลยเรียกแก้วเพื่อยช่วยตนและป๊อป
“แล้วคนอื่นๆอ๊ะแก้ว”ป๊อปถาม
“เอ่อ........งพวกผู้ชายไปช่วยตำรวจส่วนป๊อปปี้กับพิม..................หายไปไหนก็ไม่รู้”แก้วพุดแล้วททำหน้าเศร้า
“อ้าว แล้วหายไปได้ไง”ฟางถาม
“แก้วไม่รู้ เราหนีก่อน”แก้วพูด พอแก้วช่วยฟางกับป๊อปเสร็จก็วิ่งหนี
จบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วป๊อปปี้กับพิมหายไปไหน โห ทำไมมันชั่งวุ่นวายจริงๆๆ
ขอกำลังใจหน่อยซิ
พบกับหญิงสาวเป็นคน แต่ดูโทรมมากๆเลย
“นี่เธอ เธอเป็นใครอ๊ะ ทำไมมาอยู่ในนี้อ๊ะ”กวังถามแล้วไปสะกิดตัว
“ชั้นอยากตาย”หญิงสาวคนนั้นกับตอบอีกอย่าง
“เอ่อแล้วทำไมอยากตาย”ป๊อปถาม
“ก็คนที่ชั้นรัก กับทรยศชั้น ชั้นไม่อยากจะอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป”หยิงสาวคนนั้นตอบ
“คนหรอ”ฟางที่เดินมาถามอย่างกลัวๆ
“อืมๆคน”ป๊อปจอบ
“แล้วเธอชื่ออะไรหรอ?”ป๊อปปี้ถาม
“พิม”หญิงสาวคนนั้นตอบ
ปัง!!!!!!!!!
“ได้เวลากินข้าวแล้วเร็วๆๆๆ”อยู่ดีๆใครก็ไม่รู้หน้าตาโหดๆเข้ามาแล้วโยนข้าวกล่องให้แล้วเดินออกไป(ไปไวมาไว)
“อ๊ะ เธอกินเถอะชั้นไม่หิว”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นข้าวกล่องให้
“ขอบคุณนะ”หญิงสาวพูดแล้วเงยหน้าขึ้นมา
“เธอเป็นแฟนเก่าพี่โทโมะใช่มั๊ย”ป๊อปปี้ถาม
“อะ....อืม ตอนนี้เค้าคงไม่สนใจชั้นแล้วแหละ ชั้นทิ้งเค้าไป แต่ชั้นมาอยู่กับไอป้องมันก็ใช้ชั้นอย่างกับทาส และเห็นชั้นเป็นแค่ที่ละบายความเท่านั้น ชั้นเลยตัดสินใจจะหนี แต่..............หนีไม่ได้ชั้นเลยต้องอยู่ที่นี่มา 3 ปีแล้ว”พิมเล่าให้ป๊อปปี้ฟัง
“แก้ว น้องโมะดูสนิทกับผู้หญิงคนนั้นมากเลยนะ”แก้วหันไปพูดกับโทโมะเพราะตลอดเวลาที่จะทำอะไรป๊อปปี้ก็จะนั่งคุยกับพิมตลอด
“อืมๆ แต่ผู้หญิงคนนั้นน่าสงสารเนอะ”โทโฒะพูดแล้วกินข้าวต่อ
“พิม เธอรักโทโมะอยู่มั๊ย”ป๊อปปี้ถาม
“ไม่ ”พิมตอบสั้นๆแล้วกินข้าวต่อ
“อืม โทโมะอยู่นี่คนนั้นไง”ป๊ฮปปี้พูดแล้วชี้ไปที่โทโมะที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่กับแก้ว
“หรอ โทโมะเปลี่ยนไปเนอะ เมื่อก่อนไม่เคยพูดแลย แต่เดี๋ยวนี้................”พิมพูดแล้วยิ้มบางๆ
“พี่โทโมะเค้าไม่โกดเธอหรอก เชื่อชั้นนะเธอไปนั่งกับพวกเรามั๊ย”ป๊อปปี้ถามแล้วยิ้ม
“ก็ได้”พิมพูดแล้วค่อยๆลุก
“เดี๋ยวเธอนั้นมันอะรอ๊ะ”ป๊อปปี้ถามเมื่อพิมลุกขึ้น
“อ๋อเป็นเลือดชั้นเองแหละ ช่วงนั้นชั้นคิดจะฆ่าตัวตายเลยกีดแขนตัวเอง นี่ไงแผล”พิมพูดแล้วยื่นอขนให้ดู
“น่ากลัวเนอะไปดีกว่าปะ”ป๊อปปี้พูดเสร็จก็เดินไปวงกินข้าวของเพื่อนๆ
“อ้าวพิมเธอโอเคมั๊ย”กั้งถาม
“โอคะ”พิมตอบแล้วยิ้ม
“พิม”โทโมะพูดเสียงเบา
“โมะรู้จักด้วยหรอ”แก้วถาม
“คนเนี่ยแหละแฟนเก่าโมะ”โทโมะพูดอล้วทำหน้าเศร้า
“นี่โทโมะ ชั้นไม่ได้รักนายแล้ว แต่เราเป็นเพื่อนกัน แต่นายเปลี่ยนไปนะ”พิมพูดแล้วย้มให้โทโมะ
“อืมๆ เธอทำไมเป็นอย่างนี้ละ”แก้วถาม
“ก็........................................”พิมก็เล่าๆๆๆให้ทุกคนฟัง
“ขนาดผู้หญิงมันยังทำได้เลยชั่วมากๆ”ฟางพูด
ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(อีกแล้ว)
“นี่กำลันนินทาอะไรกันอยู่หรอได้ยินแว่วๆๆ”ป้องที่เปิดประตูมาเสียงดังทำให้ทุกคนสะดุ้งแหละหันไปมองกันตาเดียว
“เรื่องของพวกเรา อย่าแส่ ไอชั่ว ไอเลว”ฟางพูด
“นี่แม่สาวน้อยปากดีจัง อย่างนี้ต้องสั้งสอนหน่อยแล้วละมั้ง”ป้องพูดแล้วเข้าไปจับตัวฟางแต่.......
“ถ้ามึงจับตัวฟางกุจะข้ามึง”ป๊อปพูด
“กล้าหรอหึๆงั้นก็ต้องเจอแบบนี้แล้วจะรู้”ป้องพูดแลวหันไปมองหน้าลูกน้องเหมือนรู้กัน ลุก 2 คนเข้ามาจับป๊อป ส่วนฟางก็ถูกป้องจับไป สส่วนเพื่อนๆก็ต้องนั่งนิ่งเพราะทุกคนโดนปืนจ่อหัวอยู่ พอป้องออกจากห้องไปทุกคนก็ออกไปหมดเหลือแต่คนเดิมๆที่นั่งอยุ่นห้อง
“ยัยฟาง แกไม่หน้าเลย”แก้วพูด
“ใช่ๆๆๆ ชั้นกลัวว่าฟางต้องเอ่อ....”พิมพูดแล้วก้มหน้า
“เอ่อไร”โทโฒะถามพิม
“ก็โดนทำเอ่อ..............เรื่องอย่างว่าอ๊ะ”พิมพูดแล้วก้มหน้า
“ไม่จริง”แก้วพูด
“จริงๆนะ ผู้หญิคนไหนที่ทำให้ป้องโกรธต้องโดนอย่างนี้ทุกคนแหละ ชั้นโดนมาแล้ว”พิมพูด
“โธ่ ฟาง”ป๊อปปี้พูด
มาที่ป๊อป ฟางบ้าง
ทั้ง 2 โดนลากที่ห้องอะไรก็ไม่รู้(ไรเตอร์ก็ไม่รู้)ป๊อปถูกมัดไว้ฟางก็นั่งอยู่ข้างๆ ป๊อป
“ป๊อป ฟางกลัว ฮือๆๆๆๆ”ฟางพูดแบ้ร้องไห้อย่างหนัก
“ไม่ต้องกลัวนะฟาง ป๊อปว่าเราต้องรอดฟางต้องปลอดภัย”ป๊อปพูด
“แล้วป๊อปอ๊ะ”ฟางพูดแล้วมองหน้าป๊อป
“เอ่อ.........................ป๊อปต้องรอดซิ ป๊อปต้องอยู่กัฟางไง”ป๊อปอ่ำอึ้งอยู่นิดๆ ก่อนที่จะพูดแล้วยิ้มออกมา
“นี่ล่ำลากันเสร็จยังหะ”ป้องถามป๊อปกับางทานั่งตัวติดกันยิ่งกับปลาท่องโก๋
“มึงไอชั่ว มึงปล่อยฟางไปมึงจะทำอะไรมึงทำกุ มึงเอาฟางออกไป”ป๊อปพูด
“มึงอย่าปากดีไปเลย ตอนนี้กุอยากได้ที่รักมึงมาเป็นเมียจังเลย หึ”ป้องพูดแล้วเดินมาหาฟางแล้วลูบไล้ฟางตามตัว
“กุบอกบอกว่าให้ปล่อยฟางไง ไอเหี้_”ป๊อปด่าป้องจนไม่รู้จะด่ายังไงแล้ว
“ด่ากุไปเถอะ แล้วมึงจะรู้”ป้องพูดเสร็จก็ดึงตัวฟางมาแล้วระดมจูบ และลูบไล้ไปตามตัวฟาง และทำอย่างนี้ต่อหน้าป๊อป
“อ๊ายยยยยยยยยยยย ปล่อยยยยยยยยยยยยย อ๊ายยยยยยยยยยยยย ไอบ้า ฮือๆๆๆๆๆ”ฟางแทบพูดไม่เป็นภาษาทั้งร้องไห้ ด่า สารพัด แต่ป้องก็ยังทำไปเรื่อยๆ
“เห้ย กุบอกให้ปล่อยฟาง ปบล่อยยยยยยยยยยยย”ป๊อปตะโกนบอกแต่ไม่ได้เป็นผลอะไร และน้ำตาลูกผู้ชายก็ค่อยๆไหลลงมา
ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
”เจ้าหน้าทที่คลุมไว้หมดแล้วปล่อยผู้หญิงเดี๋ยวนี้”อยู่ดีๆ ก็มีตำรวจมาป้องถึงกับอึ้ง
“เห้ยมาได้ไงวะ”ป้องพูดแล้ววิ่งหนีและหยิบปืนมายิงตำรวจ(ไอชั่ว)
ปังๆๆๆๆๆ (สุดท้ายตำรวจก็สิ้นชีพ)
“เห้ย ตรงนี้มีคน 2 คน”และตำรวจอีกจำนวนหนึ่งก็วิ่งมาแล้วบอกว่าตรงนี้มีคนคือป๊อป ฟาง
“ฟาง”เสียงแก้วตะโกน
“แก้ว ช่วยฟางด้วย”ฟางเห็นแก้ววิ่งมาเลยเรียกแก้วเพื่อยช่วยตนและป๊อป
“แล้วคนอื่นๆอ๊ะแก้ว”ป๊อปถาม
“เอ่อ........งพวกผู้ชายไปช่วยตำรวจส่วนป๊อปปี้กับพิม..................หายไปไหนก็ไม่รู้”แก้วพุดแล้วททำหน้าเศร้า
“อ้าว แล้วหายไปได้ไง”ฟางถาม
“แก้วไม่รู้ เราหนีก่อน”แก้วพูด พอแก้วช่วยฟางกับป๊อปเสร็จก็วิ่งหนี
จบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วป๊อปปี้กับพิมหายไปไหน โห ทำไมมันชั่งวุ่นวายจริงๆๆ
ขอกำลังใจหน่อยซิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ