เรื่องรักเรา...........^_^

ตอนที่ 10

ณ ห้อง 322

หญิงสาวค่อยๆเปิดประตูเข้าห้องของตนไปอย่างช้าๆ แต่พอเปิดเข้าไปก็เจอแต่ห้องว่างเปล่า

“นี่นายไม่ได้กลับมาหรอเนี่ย สงสัยไปเที่ยวต้องจัดการให้เข็ด”แก้วพูด

“Morning Kiss คร้าบบบบบ”ร่างสูงกระโดดออกมาจากห้องน้ำแล้วจูบร่างบางอย่างกะทันหัน

“อื้อๆๆ”ร่างบางส่งเสียงในคอให้ร่างสูงรู้ว่าตัวเองไม่มีอากาศหายใจ

“นี่เมื่อคืนแก้วไปนอนไหนมาอ๊ะ โมะนอนคนเดียวเหงมากๆเลย”ร่างสูงถาม+อ้นนิด

“อ้าวนายกลับมาด้วยหรอ ชั้นก็นึกว่านายไม่กลับมาซะอีกนะเนี่ยชั้นไปนอนห้องฟางมา”แก้วบอกโทโมะ

“โมะนึกว่าแก้วจะนี่โมะไปซะอีก”โทโมะพูดพร้อมกอดด้านหลังแก้ว

“นี่นายชั้นไม่หนีนายไปหรอก แต่ตอนเนี่ยปล่อยชั้นแล้วไปแต่งตัวเถอะนายยทุเรศมากๆเลย”แก้วพูดพร้อมพลิกตัวหันหน้าเข้าหาโทโมะโดยโทโมะรวบเอวแก้วไว้อยู่และโทโมะมีผ้าพันช่วงล่างไว้อย่างเดียว

“ไม่ทุเรศหรอกแก้วเคยเห็นแล้วไม่ใช่หรอกลัวไร แต่ตอนเนี่นโมะหิวอ๊ะ”โทโมะพูดพร้อมทำหน้าออดอ้อน

“นายก็ไปแต่งตัวซิ จะได้ลงไปหาอะไรดินกัน”แก้วบอกโทโมะ

“อยากกินเต้าหู้อ๊ะ”โทโมะพูดเสร็จก็ซุกไซร้ซอกคอขาวทันที

“นี่นายชั้นไม่เล่นนะปล่อย”แก้วพูดให้โทโมะหยุดแต่ไม่เป็นผล

“เต้าหู้อร่อยมากเลยอ๊ะ”โทโมะพูด

“ไอบ้าโทโมะจะปล่อยไม่ปล่อยหะ!!!”แก้วตะโกนเสีงดังและโทโมะก็รีบดันตัวเองออกจากแก้วทันที

“ขอโทษคร้าบบบบ”โทโมะขอโทษแก้วด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสาร

“ชั้นจะให้นายทำชั้นเอามั๊ย”แก้วพูดเสร็จโทโมะก็หน้ายิ้มทันที”แต่นายต้องเลิกกับชั้น”แก้วบบอกโทโมะ

“โธ่แก้วอ๊ะร้ายโมะงอลแล้ว”แล้วโทโมะก็หยิบบ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้ามมาใส่แล้วเปิดประตูออกไป

“มันงอนจริงป่าววะ”แก้วงงแล้วก็เกาหัวอย่างงง

โทโมะเดินลงมาข้างล่างอย่างอารมดีแต่ก็มาเจิกับแก๊งแฟนคลับกลุ่ม

“กรี๊ดๆๆๆ  พี่โทโมะ”หญิงสาวกลุ่มหนึ่งกรี๊ดโทโมะ

“สวัสดีคร้าบ  อ้าวน้องเกลมาด้วยหรอครับ”โทโมะทักทายอย่างเป็นมิตร

“คะพอดีเกลเรียนตอนเช้าอะคะ  นี่คะช็อกโกแลตเกลให้คะ”หญฺงสาวที่ชื่อเกลยื่นช็อกโกแลตรูปหัวใจให้โทโมะอย่างเขินและบิดตัวไปมา

“ขอบคุณครับ”โทโมะคุณเกลแต่ช่วงที่โทโมะรับเกลก็จับมือโทโมะไว้แน่นและเป็นช่วงเวลาที่แก้วเดินลงมาจากหอพอดีทำให้แก้วคิดอะไรๆสนุกๆทำ “ชั้นไม่ร้องไห้เหมือนในละครน้ำเน่าหรอก”แก้วคิดไว้ในใจและเดินตรงไปที่โทโมะ

“โมะทำไมลงมาก่อนแก้วละ ปล่อยให้แก้วนอนคนเดียวอ๊ะ โมะอ๊ะ”แก้วที่เดินมาเล่นละครทำให้โทโมะอึ้งไปเลยและเกลก็ทำหน้างงๆ

“เอ่อ เกลปล่อยพี่ก่อนนะ นี่แฟนพี่ ชื่อแก้ว”โทโมะแนะนำ

“สวัสดีคะพี่แก้ว หนูเกล”เกลพูดอย่างเป็นมิตร

“อ๋อ เกลปี 2 ใช่มะที่ชอบโทโมะอ๊ะ”แก้วพูดมือแต่มือคล้องแขนโทโมะไว้และหัวพิงไหล่โทโมะ

“เอ่อ....ใช่คะเกลไปก่อนนะคะ”เกลพูดเสร็จก็เดินไปเลย

“แก้วเล่นไรเนี่ย”โทโมะที่หันมาดุแก้ว

“นี่นายแล้วจะทำไมชั้นไม่ชอบให้ผู้หญิงอื่นมกจีบนายทำไมผิดมั๊ยทีนายยังงไม่ชอบให้ชั้นไปยุ่งกับคนอื่นเลย”แก้วเอาคืน

“เออๆขึ้นห้องดีกว่า”โทโมะพูดแล้วเดินพริงปากขึ้นห้องไปเลย

“เป็นไรวะเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เราผิดหรอเราต้องง้อด้วยหรอ ลองดูวะง้อก็ง้อ”แก้งพูดกับตัวเองและตัดสินใจเดินขึ้นห้องตามโทโมะ

ณ ห้อง 322

แก้วค่อยๆเปิดประตูมาพอเข้ามาแก้วก็เห็นโทโมะนั่งดูทีวีด้วยสีหน้าที่นิ่งมากๆ

“นี่นายเป็นอะไรป่าว งอลหรอชั้นขอโทษนะ”แก้วเดินนั่งข้างๆโทโมะแล้วเอามือเกาะแขนโทโมะ

“แก้วถ้าโมะตายแก้วจะคิดไง”โทโมะถามแก้วด้วยสีหน้าเรียบๆ

“นี่นายพูดไรอ๊ะ  นายไม่ตายหรอกถ้านายตายแล้วชั้นละนายบอกว่าจะรักชั้นไปตลอดไง”แก้วบอกพร้อมกับน้ำตาปริมๆ

“เอ่อ…….แก้วไม่ร้องไห้นะพอดีโมะฝันเฉยๆไม่มีอะไรหรอก“โทโมะพูดแล้วโอบไหล่แก้ว

“นี่นายชั้นรักนายนะ”แก้วพูด

“ชั้นก็รักเธอนะ”แล้วโทโมะก็ค่อยๆก้มลงจูบแก้วแต่แก้วก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรเลย และโทโมะก็ค่อยยๆเอามือของตัวเองปลดกระดุมชุดนอนแก้วทีละเม็ดจนหมดส่วนแก้วก็เอามือคล้องคอโทโมะไว้โทโมะค่อยเอาปากไล่ลงมาจนถึงซอกคอขาวโทโมะไซร้อย่างกระหายมาก ตอนี้คอแก้วเป็นรอยไปหมดแล้ว โทโมะเอามือปจับหน้าอกแก้วทั้งบีบ เคล้น คลึง อย่างแรงจนบางทีแก้วร้องออกเพราะว่าเจ็บ ส่วนโทโมะกค่อยไล่ปากลงมาถึงหน้าอกแก้วทีรู้สึกมีอารมณ์เลยกดหัวโทโมะไว้

“เห้ย!!! ไอโมะทำไรกันอ๊ะ”ป๊อปปี้(ชาย)ทีไม่ได้เคาะประเปิดมาก็เจอทั้ง 2 ทำอะไรกันอยู่

“เห้ย ไอป๊อปมาทำไรเนี่ยโหอารมหมดเลย”โทโมะพูดอย่างเซ็งส่วนแก้วก็อายเลยรีบติดกระดุม

“เดี๋ยวชั้นอาบน้ำก่อนนะ”แก้วที่เดินก้มหน้าพูดอย่างอายๆ

“นี่ไอโมะแกจะเอาเลยหรอ”ป๊อปปี้(ชาย)พูด

“ไม่ใช่จะเอาเคยแล้วถ้าแกไม่มาก็คงรอบสอง”โทโมะพูด(อย่างไม่อาย)

“เออๆ กุจะบอกว่าใกล้จะเที่ยงแล้วเดี๋ยวไปกินข้าวกันแล้วเข้ามหาเลยย”ป๊อปปี้(ชาย)พูด

“อืมๆ มึงกลับไปเถอะเจอกันหน้าหอละกัน”โทโมะบอก

“ได้ๆ”แล้วป๊อปปี้ก็เดินออกไป

จบจ้า

ถามจริงหนุกมั๊ย

ไม่สนเม้น

(เราไม่ใช่ไรเตอร์ที่แต่งเรื่องนี้จริงๆหรอกเราเป็นเพื่อนไรเตอร์พอดีไรเตอร์ตกบันไดหาหัก ไหล่หลุดนิ้วหัก 2 นิ้ว)

พูดจริงๆนะ