เรื่องรักเรา...........^_^

ตอนที่ 1
ปัง!!!!
ร่ายสูงคนหนึ่งที่เดินมาพร้อมกับปืนคู่ใจ และการแต่งตัวที่เป็นสีดำทั้งชุดพร้อมกับแว่นกันแดด(แต่ชายผู้นั้นใส่ตอน 4 ทุ่ม)
และได้ยิงคนข้างหน้าไปอย่างไม่ใยดี และชายผู้นั้นก็เดินขึ้นรถสปอตสีดำของตนและขับออกไปอย่างเร็ว
“คนที่คุณสั่งผมจัดการให้แล้วนะครับ แล้วผมจะได้เงินเมื่อไหร่ละ”ชายหนุ่มผู้นั้นพูดกับเฮียอ้ออยู่
“เฮียได้โอนเงินเข้าบัญชีเธอไปแล้ว 1 ล้านบาท แล้วถ้ามีงานไหนอีก ฉันจะเรียกแกเป็นคนแรกเลย”เฮียฮ้อพูดพร้อมยิ้มๆให้กับชายผู้นั้น
“ครับ”ชายผู้นั้นตอบอย่างสั้นๆ และเดินกลับไปชึ้นรถของตนเองและกลับบ้าน
ณ บ้าน(ตระกูลไทยานนท์)
รถสปอตสุดหรูคันหนึ่งได้จอดอยู่หน้าบ้านที่ไฟสลัวๆอยู่  และชายผู้นั้นก้ค่อยๆเดินเข้าบ้านของอย่างช้าๆ
“พี่โทโมะ”หญิงสาวคนหนึ่งได้ตะโกนลั่นบ้านเรียกพี่ตัวเองด้วยความโมโหสุดๆ
“จ๋า ป๊อปปี้”โทโมะที่รู้นิสัยของน้องเลยทำหน้าตาแอ๊บแบ๊ว(ทำไมไม่เหมือนตอนยิงคนตายเลยอ๊ะ)
“ไม่ต้องมาจ๋า  นี่กี่ทุ่มแล้วทำไมพึ่งกลับบ้านพรุ่งนี้ต้องไปเรียนรู้มั๊ยหะ ดีนะที่พ่อแม่ไม่อยู่บ้านงั้นพี่โดนด่าตายไปแล้ว  แล้วไปที่ไหนมาอ๊ะ กลับซะดึกเชียว”ป๊อปปี้ที่ร่ายยาวใส่พี่ของตนที่ยืนก้มหน้าสำนึกผิดอยู่อย่างน่ารัก
“พี่ไปเที่ยวมา เป็นที่ชิวๆอ๊ะ(ฆ่าคนเนี่ยนะชิว) แล้วป๊อปปี้ทำไมยังไม่นอนอีกละ”คราวนี้โทโมะขอคืนบ้างแต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จอยู่ดี
“พี่จะให้ป๊อปหลับลงได้ไง  คราวที่แล้วบอกให้นอนก็นอน พอมาตี2 ใครก็ไม่รู้โทร> มาบอกไปรับหน่อยกลับไม่ได้ ทุเรศ”ป๊อปปี้ที่ยืนบ่นอยู่เพราะความเป็นห่วงพี่จริงๆ
“โห ที่แท้ก็เป็นห่วงพี่นี่เอง  งั้นเดียวให้รางวัล”โทโมะพูดพร้อมกอดป๊อปปี้และหอมแก้มอย่างเอ็นดู
“ป๊อปพี่ขอโทษนะที่พี่ไม่สามารถองความจริงได้ เพราะพี่กลัวน้องที่พี่รักที่สุดรับไม่ได้”โทโมะคิดตอนที่กอดป๊อปปี้อยู่
“ป๊อปว่าพี่ไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ไปเรียน  เดี๋ยวปลุกให้”ป๊อปปี้ที่เหมือนจะมองพี่ที่สายตาแปลกๆก็เลยพูดให้โทโมะไปนอน(หรือไล่)
“อืม  พรุ่งนี้พี่ไปส่งนะจ๊ะน้องรัก”โทโมะพูดพร้อมฉีกยิ้มให้กับน้องสาวของตนอย่างเอ็นดู
“ก็อยู่มหาลัยเดียกันแล้วทำไมต้องไปรถคนละคันกันด้วยละ พี่นี่แปลกๆเนอะ”ป๊อปปี้พูดพร้อมทำหน้าตาสงสัยอย่างสุดๆ(เรื่องนี้ทุกคนอยู่มหาลัยเดียวกันหมด)
“เออเนอะงั้นพี่ไปละ บาย”แล้วโทโมะก้เดินขึ้นบ้านไปอย่างอรมณ์ดี
“มาแปลกเนอะโทโมะ  ท่าไปเที่ยวจริงทำไมไม่เมาวะต้องมีความลับแน่ๆ”ป๊อปปี้ที่คิดว่าพี่ของตนต้องปกปิดความลับอะไรซักอย่างไว้แน่ๆ
ณ เช้าวันใหม่ที่อากาศแจ่มใส
“ยัยแก้ว!!!!!!!!!!!!!”เสียงแม่ของแก้วที่ปลุกลูกสาว(หรือป่าว)ที่ขี้เซาสุดๆให้ตื่นเพื่อไปมหาลัย
“5 นาทีนะแม่  ”แก้วก็ยังต่อรองอยู่ดี
“ไม่ได้”แม่แก้วทำเสียงดุใส่อย่างน่ากลัวจนแก้วต้องลุก
“ตื่นก้ได้  แต่วันนี้แก้วไปกินขาวที่บ้านนะแก้วจะไปกินที่โรงเรียนนะ”แก้วที่งัวเงียเพราะพึ่งตื่น
“แกจะไปกินไหนก้กิน”แม่ที่อารมเสียนิดๆเลยพูดกับแก้วอย่างไม่พอใจ
5 นาทีผ่านไป
แก้วอาบน้ำเสร็จแล้วทีมาหร้อมกับชุดมหาลัยสุดเท่ของแก้ว(เท่ตรงไหน)คือเสื้อที่รัดสุดๆ และกระโปรงที่เป็นพีช(หรือกระโปรงเป็นจีบๆ)ที่สั้นมากๆและเป้กับรองเท้าออกแนวสปอตๆหน่อย
“แม่แก้วไปละนะ”แก้วที่เดินไปหอมแก้มแม่กอดแม่เป็นเรื่องธรรมดาที่แก้วทำทุกวัน
“เดี๋ยว”แม่ของแก้วพูดเสียงเรียบๆ
“ฮะ แม่”แก้วที่ไม่เคยพูดคะกับแม่เลยซักครั้ง ได้แต่พูดำว่าครับกับฮะ
“แม่จะให้ลูกไปอยู่หออ๊ะ เพราะลูกอยู่กับความสบายเกินไป”แม่ที่พูดเพื่อจะดัดนิสัยลูก
“ไม่อะ แม่  แก้วอยากอยู่บ้นนะๆ  แล้วแก้วสัญญาว่าจะทำตัวดีๆไม่สร้างภาระให้กับแม่อีกแล้ว”แก้วที่พูดดพร้อมชู 3 สามนิ้วขึ้นมา
“คงไม่ได้หรอกแก้ว เพราะแม่ปติดต่อทางมหาลัยแล้วนะ เดี๋ยวตอนเย็นแม่ให้คนขับรถเอาของไปให้นะ แม่รักลูกนะ”แม่ของแก้วพูดอย่างเอ็นดูกับแก้ว
“แม่อ๊ะ  ใจร้าย”แล้วแก้วก็วิ่งออกไปพร้อมกับขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
“โถ่แก้ว แค่หวังดีนะ”แม่ของพูดกับตนเองอย่างเอือมระอา
ณ มหาลัย
แก้วเดินลงมาจากรถสปอตสีขาวของตนพร้อมกับใส่แว่นกันแดด
“นี่แก้วเป็นไรอ๊ะ ทำไมต้องใส่แนด้วย”                ป๊อปปี้ที่เดิมมาด้วยความสงสัยว่ทำไมแก้วใสแว่น เพราร้อยวันพันปีแก้วไม่เคยคิดที่จะใส่แว่น
“เอ่อๆๆ  ป๊อปปี้ช่วยแก้วด้วยซิ ฮือๆๆ”แก้วที่ไม่พูดอะไรแต่เข้ากอดป๊อปปี้แล้วร้องไห้อย่างน่าสงสาร
“แก้วเป็นไรบอกป๊อปได้นะ“ป๊อปปี้ที่คอยปอบแก้วอยู่และถามเพื่อให้แก้วเลิกร้องไห้
“ก็แม่เราอ๊ะดิจะให้แก้วอย่หอที่มหาลัย แก้วไม่อยากอยู่เลยอ๊ะป๊อป”แก้วที่เล่าความจริงให้ป๊อปปี้ฟังแล้วและทำให้แก้วร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก
“ไม่เป็นไรหรอกแก้ว ฟางก้อยู่หอหนิ เดี๋ยวเราลองขอพี่ดูก็ได้เพื่อจะได้อย่หอกับแก้ว”ป๊อปปี้พูดปอบใจแก้วอยู่
“จริงนะ ป๊อป”แก้วที่รีบคลายกอดป๊อปแล้วเปลี่ยนม้เป็นจับมือแทนแล้วยิ้มออกมาอย่างร่าเริง
“แล้วป๊อปเคยหลอกแก้วด้วยหรอ”ป๊อปปี้ที่ทำหน้าตาจริงจังให้กับแก้ว
“ตั้งหลายครั้ง”แก้วที่แย่ป๊อปปี้เล่นๆ
“แก้วอ๊ะ”ป๊อปปี้ที่ขี้งอล คำพูดของแก้วเลยทำให้แก้วงอล
“ล้อเล่นหน่า”แก้วที่ต้องง้อป๊อปปี้(อยู่ประจำ)
“ดีทุกคน”เสียงหวานจากสาวน่ารักอย่างฟางที่ทักทายเพื่อนดวยคำพูดหวานๆแล้วรอยยิ้มที่ร่าเริง
“ดีจ้าฟาง”ป๊อปปี้ทักฟาง
“ดีฟาง”เสียงแก้วที่ดูเฟือนๆทำให้ฟางถามแก้วอย่างสงสัย
“แก้วเป็นอะไรอ๊ะ ทำไมเสียงเหมือนคนพึ่งร้องไห้อ๊ะ”ฟางรีบดูแก้วแล้วดึงแว่นกันแดดอกจากตาแก้ว
“ก็คือว่าแก้วต้องอยู่หอที่มหาลัยอ๊ะ แต่แก้วไม่อยากอยู่เลยร้องไห้แบบนี้”ป๊อปปี้ที่ตอบแทนแก้ว
“ไม่เป็รไรหรอกแก้วฟางก็อยู่หอกลัวอะไร”ฟางที่พูดปลอบใจแก้ว
“เฮ้ยๆๆๆๆ ทุกๆคนใครที่ไม่เคยเห็นทอมร้องมาดูที่นี่เร็ว”โทโมะเดินมาพร้อมตะโกนออกมาและด้วยเสียงหัวเราะที่ดูเยาะเย้ยสุดๆ
“นี่พี่ทำไมพูดแบบนี้ไม่รักษาน้ำใจคนอื่นเลย นิสัย”ป๊อปปี้ที่เห็นพี่ตัวเองเป็นอย่างนี้เลยดุโทโมะ
“ไม่ต้องหรอกป๊อปปี้เพราะคนแบบเนี่ยด่าไปก้เท่านั้น อย่าด่าเลยเปลืองน้ำลายป่าวๆ”แก้วพูด ใส่โทโมะ
“แล้วแก้วอยู่หอวันไหนอ๊ะ”ฟางที่เงียบอยู่นาน ก้ถามแก้วอย่างสงสัย
“วันนี้”แก้วตอบยิ้มๆให้กับฟาง
“อ๋อ ที่ทอมร้องไห้เพราะต้องอยู่หอนี่เอง 5555555 น่าขำชะมัด”โทโมะทียืนหัวเราะเหมือนคนบ้า
“เห้ย ไอโมะโดดเรียนกัน”ป๊อบหนุ่มฮอตของมหาลัยที่โหดสุดๆ
“เออ วะวันนี้โคดขี้เกียดเรียนเลยอ๊ะ”ทีเจพูด  ทีเจก็ออตเหมือนกันนะแต่เสียที่ขี้เกียดเนี่ยแหละ
“นี่ พวกนายโดดเรียนมันไม่ดีนะ อย่าเลยเรียนดีกว่านะ”ฟางที่พูดด้วยคำหวานๆหน้าตาแบ๊วๆ
“นี่เธออย่าสอดเรื่องของพวกเราได้ปะ  อย่ายุ่ง”ป๊อปปี้ที่ตะวาดใส่ทำให้ฟางกลัว ฟางเลยวิ่งออกไปพร้อมกับน้ำตา
“เฮ้ยพี่ป๊อปทำไมพูดงี้อ๊ะก็ร็หนิว่าพี่ฟางไม่ชอบให้ใครมาตะวาดพี่เป็นใครพ่อแม่ก้ไม่ใช่ยังจะมาตะวาดใส่ฟางอีกรู้มะพอแม่ฟางเค้ายังไม่เคยด่าฟางซักคำเลย”ป๊อปปี้ที่โมโหมากเลยจัดชุดใหญ่ให้กับป๊อป
“ใจเย็นๆนะป๊อปปี้ไอป๊อปก็เป็นอย่างนี้แหละ เราขอโทษแทนฟางด้วยนะ”ทีเจที่กลัวป๊อปปี้ และ ชอบด้วย เลยทำดีเพื่อทำคะแนน
“เห้ย ทีเจ ทำไมต้องไปขอโทษด้วยเราไม่ผิดซะพวกผู้หญิงต่างหากที่มายุ่งกับพวกเราก่อน”โทโมะพูดอย่างอารมเสียกับทีเจ
“นี่น้องแกนะก็ต้องขอโทษก่อน  เนอะป๊อป”ทีเจพูดพร้อมกับยิ้มให้กับป๊อปปี้อย่างน่ารัก
“นี่นายทำไมเห็นแก่ตัวอย่างเนี่ย”แก้วที่เงียบไปนานเลยพูดด้วยความไม่พอใจ
“เออ เดี๋ยวกุไปขอโทษฟางก่อนนะ”ป๊อปปี้รีบอ้างเพราะกลัวแก้วเพราะเวลาแก้วโกรธน่ากลัวมากๆ
“กุไปกินข้าวดีกว่าหิว ป๊อปปี้ไปกับเราป่าว”ทีเจหาทางหนีเลยชวนป๊อปปี้ไปด้วย
“ไปก็ได้หิวพอดีเลย”แล้วทีเจก็ฉวยโอกาสจับมือป๊อปปี้เดินไปเลย
“มึงรักเพื่อนกันมากๆเลยนะเนี่ย”โทโมะพูดประชด
“นี่นายฉันอยากจะเตะนายมากๆเลยรู้ปะ นายน่ารำคาญมากๆ  ฉันก็มีความอดทนเหมือนกันนะฉันก็มีหัวใจ รู้สึกเจ็บเวลาที่นายด่าฉัน  ฉันอยากฆ่านาย”แก้วร่ายยาวพร้มกับกระโดดบีบคอโทโมะ
“เห้ย ยัยทอมปล่อยๆๆๆ  แอกๆๆ  ฉันแอกๆๆจะตายแอกๆๆแล้วแอกๆ”โทโมะที่กำลังจะหมดลมหายใจเพราะแก้วบีบคออยู่
“ตายไปซะก้ดี”แก้วพูด
ม๊าโกรธป๊าอ๊ะ ทำไงดีติดตามนะ เม้นๆด้วย