love me รักนี้ที่แสนเจ็บปวด
6.7
charmmy
แชร์นิยายฟิคชั่น
2) วันเปิดเทอมที่เเสนจะชุลมุล
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ มหาวิทยาลัยชื่อดังเเห่งหนึ่ง
เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งนั้นคือเสียงพิมที่ร้องเรียกโทโมะ
:พิม: โทโมะขาวันนี้หลังเลิกเรียนเราไปเดินห้างกันน่ะค่ะ
:โทโมะ:....... ok งั้นตอนเย็นเราเจอกันน่ะ
ณ ห้องเรียน
:แก้ว:อุ้ย..เหมือนมีคนเดินมาชนเขากับเธอแล้วลงไปนั่งกองกับพื้น
:โทโมะ:โอยใครว่ะเนี่ย...นี่เธอเวลาเดินน่ะหัดดูตาม้าตาเรือบ้างน่ะเนี่ย
:แก้ว:นี่อะไรของนายเนี่ยมายืนด่าฉันอยู่ด้าย คนที่ต้องด่ามันน่าจ่ะเป็นฉันมากกว่า
:โทโมะ:ยังจ่ะมาเถียงอีก นี่เธอขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ
:เเก้ว:ไม่..เรื่องอะไรทำไมฉันต้องขอโทษด้วย นายต่างหากที่ต้องขอโทษฉัน
:โทโมะ:เธอนั่นเเหละที่ต้องขอโทษฉัน
:เเก้ว:ไม่
เเล้วเเก้วก็เหยีบเท้าโทโมะ
:โทโมะ:โอ้ยยัยตัวเเสบ..กลับมาเดี๋ยวนี้นะ
:แก้ว:ไม่..555555
:โทโมะ:ฝากไว้ก่อนเถอะยัย....
:แก้ว:ฝากแล้วรีบๆๆ...มาเอาด้วยนะเดี๋ยวบูด
ณ โรงเรียนนานาชาติชื่อดังเเห่งหนึ่ง
เสียงหญิงสาวคนหนึ่ง
เย้ได้ขึ้้น ม.6 เเล้ว
:พิชชี่:เสียงใครดังน่าลำคานสุดๆๆ
:เกล:อ้าวพูดงี้หมายความว่าอย่างไงฮะ
:พิชชี่:ก็หมายความว่ามันน่าลำคานไง จะตะโกนทำไมเนี่ย
:เกล:มันเรื่องของฉันนายยุ่งอะไรด้วยฮะ
:เเบม:นี่เธอกรุณา เงียบๆหน่อยได้ไหมเนี่ย
:เกล:แหมมาเป็นคู่เชียวนะเข้าขากันซะเหรือเกินนะ
:แบม:เเน่นอนคนเป็นเเฟนกันก็ต้องเข้าข้างกันซฺญธ
:เควิน:เกลไปกันเถอะอย่ามีเรื่องกันเลยนะ วันนี้วันเปิดเรียนวันเเรกอะ เกลไปเร็ว
เเล้วเควินก็รีบดึงเกลออกมา
:พิชชี่:ผู้หญิงอะไรปากร้ายจริง
:แบม:ใช่ ปากร้ายเหมือน.....
ณ ห้องเรียน
คูณครูสวัสดีจ่ะนักเรียนทุกคนยินดีต้อนรับสู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 นะนักเรียนทุกคน
นักเรียน ขอบคุณ ค่ะ-ครับ คุณคูร
คุณครูนักเรียนเลือกที่นั่งตามเลขที่ที่คูรเตรียมไว้เลยนะจะ
:พิขขี่:หาเจอแล้วที่นั่งฉัน
:เกล:เห้ยนาย
:พิชชี่:นี่เธอ
:เกล:อย่าบอกน่ะว่าฉันต้องนั่งกับนายอะ ไม่จริง
:พิชชี่:อย่างกับฉันอยากนั่งกับเธอจังเลย
:เกล:นี่นาย
:เควิน:นี่หยุดเทลาะกันได้เเล้ว นี่มันเวลาเรียนนะ
:เกล:........
:พิชชี่:.......
ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังเเห่งหนึ่ง
:พิม:โมะเราไปกันเถอะ
:โทโมะ:อืม
ณ โรงเรียนนานาชาติชื่อดังแห่งหนึ่ง
หลังเลิกเรียน
:แบม:พิชชี่เสร็จหรือยัง
:พิชชี่:เสร็จเเล้ว
:แบม:งั้นเราไปกันเถอะ
:เกล:เควินเร็วๆๆหน่อยดิหิวเเล้วนะ
:เควิน:เดี๋ยว เสร็จเเล้วแป็ป อืม...
:เกล:ไปหิวเเล้ว
ณ ห้างแห่งหนึ่ง
:เเก้ว:เกล แก้วตะโกนเรียกเกล
:เกล:พี่แก้ว
:เควิน:สวัสดีครับพี่เเก้ว
:แก้ว:ไงเควินวันนี้ยัยเกลไปมีเรื่องกับบ้างหรือ่เปล่า
:เควิน:ม.........
:เกล:รีบปิดปากเควิน เดี๋ยวเถอะ
:เกล:ไม่มีอะไรหรอกพี่เเก้ว ไปกินข้าวกันเถอะเกลหิวเเล้ว
ณ ร้านอาหารร้านหนึ่ง
ท้างด้านโทโมะกำลังนั่งสั่งอาหารอยู่ก้เห็นแก้วเดินเข้ามาในร้านเดียวกับที่โทโมะกำลังกินเช่นเดีนวกัน
:แก้ว:เฮ้ยนี่นาย ซวยจริงๆๆๆเจออีกเเล้ว
:โทโมธ:นี่เธอ
เเล้วแก้วก็เดินไปที่โต๊ะอาหาร
:เกล:นี่นาย
:พิชชี่:นี่เธอเจออีกเเล้วซวยจรริงๆเลย
:เกล:นี่นาย
:เควิน:ไปเถอะเกลหิวไม่ใช้หรอ
เเล้วเควินก็ดึงเกลไปที่โต๊ะ
ณ บ้านของเเก้ว-เกล
:เกล:เฮ่อ วันนี้มีเเต่เรื่อง
:แก้วไช่วันนี้มันคือวันซวยจริงๆๆเลลย
ณ บ้านของโทโมะ-พิชชี่
:พิชชี่:วันนัี้ซวยจริงๆๆเลย ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ปากไวจริงๆๆเลย
:โทโมะ:เหมือนกัน
โทโมะพิชชี่ แก้วเกล
(เฮ้อ)
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
อ่านเเล้วจิ้นก็ช่วยกันเม้นด้วยนะคะ
เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งนั้นคือเสียงพิมที่ร้องเรียกโทโมะ
:พิม: โทโมะขาวันนี้หลังเลิกเรียนเราไปเดินห้างกันน่ะค่ะ
:โทโมะ:....... ok งั้นตอนเย็นเราเจอกันน่ะ
ณ ห้องเรียน
:แก้ว:อุ้ย..เหมือนมีคนเดินมาชนเขากับเธอแล้วลงไปนั่งกองกับพื้น
:โทโมะ:โอยใครว่ะเนี่ย...นี่เธอเวลาเดินน่ะหัดดูตาม้าตาเรือบ้างน่ะเนี่ย
:แก้ว:นี่อะไรของนายเนี่ยมายืนด่าฉันอยู่ด้าย คนที่ต้องด่ามันน่าจ่ะเป็นฉันมากกว่า
:โทโมะ:ยังจ่ะมาเถียงอีก นี่เธอขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ
:เเก้ว:ไม่..เรื่องอะไรทำไมฉันต้องขอโทษด้วย นายต่างหากที่ต้องขอโทษฉัน
:โทโมะ:เธอนั่นเเหละที่ต้องขอโทษฉัน
:เเก้ว:ไม่
เเล้วเเก้วก็เหยีบเท้าโทโมะ
:โทโมะ:โอ้ยยัยตัวเเสบ..กลับมาเดี๋ยวนี้นะ
:แก้ว:ไม่..555555
:โทโมะ:ฝากไว้ก่อนเถอะยัย....
:แก้ว:ฝากแล้วรีบๆๆ...มาเอาด้วยนะเดี๋ยวบูด
ณ โรงเรียนนานาชาติชื่อดังเเห่งหนึ่ง
เสียงหญิงสาวคนหนึ่ง
เย้ได้ขึ้้น ม.6 เเล้ว
:พิชชี่:เสียงใครดังน่าลำคานสุดๆๆ
:เกล:อ้าวพูดงี้หมายความว่าอย่างไงฮะ
:พิชชี่:ก็หมายความว่ามันน่าลำคานไง จะตะโกนทำไมเนี่ย
:เกล:มันเรื่องของฉันนายยุ่งอะไรด้วยฮะ
:เเบม:นี่เธอกรุณา เงียบๆหน่อยได้ไหมเนี่ย
:เกล:แหมมาเป็นคู่เชียวนะเข้าขากันซะเหรือเกินนะ
:แบม:เเน่นอนคนเป็นเเฟนกันก็ต้องเข้าข้างกันซฺญธ
:เควิน:เกลไปกันเถอะอย่ามีเรื่องกันเลยนะ วันนี้วันเปิดเรียนวันเเรกอะ เกลไปเร็ว
เเล้วเควินก็รีบดึงเกลออกมา
:พิชชี่:ผู้หญิงอะไรปากร้ายจริง
:แบม:ใช่ ปากร้ายเหมือน.....
ณ ห้องเรียน
คูณครูสวัสดีจ่ะนักเรียนทุกคนยินดีต้อนรับสู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 นะนักเรียนทุกคน
นักเรียน ขอบคุณ ค่ะ-ครับ คุณคูร
คุณครูนักเรียนเลือกที่นั่งตามเลขที่ที่คูรเตรียมไว้เลยนะจะ
:พิขขี่:หาเจอแล้วที่นั่งฉัน
:เกล:เห้ยนาย
:พิชชี่:นี่เธอ
:เกล:อย่าบอกน่ะว่าฉันต้องนั่งกับนายอะ ไม่จริง
:พิชชี่:อย่างกับฉันอยากนั่งกับเธอจังเลย
:เกล:นี่นาย
:เควิน:นี่หยุดเทลาะกันได้เเล้ว นี่มันเวลาเรียนนะ
:เกล:........
:พิชชี่:.......
ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังเเห่งหนึ่ง
:พิม:โมะเราไปกันเถอะ
:โทโมะ:อืม
ณ โรงเรียนนานาชาติชื่อดังแห่งหนึ่ง
หลังเลิกเรียน
:แบม:พิชชี่เสร็จหรือยัง
:พิชชี่:เสร็จเเล้ว
:แบม:งั้นเราไปกันเถอะ
:เกล:เควินเร็วๆๆหน่อยดิหิวเเล้วนะ
:เควิน:เดี๋ยว เสร็จเเล้วแป็ป อืม...
:เกล:ไปหิวเเล้ว
ณ ห้างแห่งหนึ่ง
:เเก้ว:เกล แก้วตะโกนเรียกเกล
:เกล:พี่แก้ว
:เควิน:สวัสดีครับพี่เเก้ว
:แก้ว:ไงเควินวันนี้ยัยเกลไปมีเรื่องกับบ้างหรือ่เปล่า
:เควิน:ม.........
:เกล:รีบปิดปากเควิน เดี๋ยวเถอะ
:เกล:ไม่มีอะไรหรอกพี่เเก้ว ไปกินข้าวกันเถอะเกลหิวเเล้ว
ณ ร้านอาหารร้านหนึ่ง
ท้างด้านโทโมะกำลังนั่งสั่งอาหารอยู่ก้เห็นแก้วเดินเข้ามาในร้านเดียวกับที่โทโมะกำลังกินเช่นเดีนวกัน
:แก้ว:เฮ้ยนี่นาย ซวยจริงๆๆๆเจออีกเเล้ว
:โทโมธ:นี่เธอ
เเล้วแก้วก็เดินไปที่โต๊ะอาหาร
:เกล:นี่นาย
:พิชชี่:นี่เธอเจออีกเเล้วซวยจรริงๆเลย
:เกล:นี่นาย
:เควิน:ไปเถอะเกลหิวไม่ใช้หรอ
เเล้วเควินก็ดึงเกลไปที่โต๊ะ
ณ บ้านของเเก้ว-เกล
:เกล:เฮ่อ วันนี้มีเเต่เรื่อง
:แก้วไช่วันนี้มันคือวันซวยจริงๆๆเลลย
ณ บ้านของโทโมะ-พิชชี่
:พิชชี่:วันนัี้ซวยจริงๆๆเลย ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ปากไวจริงๆๆเลย
:โทโมะ:เหมือนกัน
โทโมะพิชชี่ แก้วเกล
(เฮ้อ)
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
อ่านเเล้วจิ้นก็ช่วยกันเม้นด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
