love me รักนี้ที่แสนเจ็บปวด

ณ  มหาวิทยาลัยชื่อดังเเห่งหนึ่ง

เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งนั้นคือเสียงพิมที่ร้องเรียกโทโมะ

:พิม: โทโมะขาวันนี้หลังเลิกเรียนเราไปเดินห้างกันน่ะค่ะ

:โทโมะ:....... ok งั้นตอนเย็นเราเจอกันน่ะ

ณ  ห้องเรียน 

:แก้ว:อุ้ย..เหมือนมีคนเดินมาชนเขากับเธอแล้วลงไปนั่งกองกับพื้น

:โทโมะ:โอยใครว่ะเนี่ย...นี่เธอเวลาเดินน่ะหัดดูตาม้าตาเรือบ้างน่ะเนี่ย

:แก้ว:นี่อะไรของนายเนี่ยมายืนด่าฉันอยู่ด้าย คนที่ต้องด่ามันน่าจ่ะเป็นฉันมากกว่า

:โทโมะ:ยังจ่ะมาเถียงอีก  นี่เธอขอโทษฉันเดี๋ยวนี้นะ

:เเก้ว:ไม่..เรื่องอะไรทำไมฉันต้องขอโทษด้วย นายต่างหากที่ต้องขอโทษฉัน

:โทโมะ:เธอนั่นเเหละที่ต้องขอโทษฉัน

:เเก้ว:ไม่ 

เเล้วเเก้วก็เหยีบเท้าโทโมะ

:โทโมะ:โอ้ยยัยตัวเเสบ..กลับมาเดี๋ยวนี้นะ

:แก้ว:ไม่..555555

:โทโมะ:ฝากไว้ก่อนเถอะยัย....

:แก้ว:ฝากแล้วรีบๆๆ...มาเอาด้วยนะเดี๋ยวบูด

ณ  โรงเรียนนานาชาติชื่อดังเเห่งหนึ่ง

เสียงหญิงสาวคนหนึ่ง

เย้ได้ขึ้้น  ม.6  เเล้ว 

:พิชชี่:เสียงใครดังน่าลำคานสุดๆๆ

:เกล:อ้าวพูดงี้หมายความว่าอย่างไงฮะ

:พิชชี่:ก็หมายความว่ามันน่าลำคานไง จะตะโกนทำไมเนี่ย

:เกล:มันเรื่องของฉันนายยุ่งอะไรด้วยฮะ

:เเบม:นี่เธอกรุณา เงียบๆหน่อยได้ไหมเนี่ย

:เกล:แหมมาเป็นคู่เชียวนะเข้าขากันซะเหรือเกินนะ

:แบม:เเน่นอนคนเป็นเเฟนกันก็ต้องเข้าข้างกันซฺญธ

:เควิน:เกลไปกันเถอะอย่ามีเรื่องกันเลยนะ วันนี้วันเปิดเรียนวันเเรกอะ เกลไปเร็ว

เเล้วเควินก็รีบดึงเกลออกมา

:พิชชี่:ผู้หญิงอะไรปากร้ายจริง

:แบม:ใช่ ปากร้ายเหมือน.....

ณ  ห้องเรียน

คูณครูสวัสดีจ่ะนักเรียนทุกคนยินดีต้อนรับสู่ชั้นประถมศึกษาปีที่  6 นะนักเรียนทุกคน

นักเรียน ขอบคุณ ค่ะ-ครับ คุณคูร

คุณครูนักเรียนเลือกที่นั่งตามเลขที่ที่คูรเตรียมไว้เลยนะจะ

:พิขขี่:หาเจอแล้วที่นั่งฉัน

:เกล:เห้ยนาย

:พิชชี่:นี่เธอ

:เกล:อย่าบอกน่ะว่าฉันต้องนั่งกับนายอะ ไม่จริง

:พิชชี่:อย่างกับฉันอยากนั่งกับเธอจังเลย

:เกล:นี่นาย

:เควิน:นี่หยุดเทลาะกันได้เเล้ว นี่มันเวลาเรียนนะ

:เกล:........

:พิชชี่:.......

ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังเเห่งหนึ่ง

:พิม:โมะเราไปกันเถอะ

:โทโมะ:อืม

ณ  โรงเรียนนานาชาติชื่อดังแห่งหนึ่ง

หลังเลิกเรียน

:แบม:พิชชี่เสร็จหรือยัง

:พิชชี่:เสร็จเเล้ว

:แบม:งั้นเราไปกันเถอะ

:เกล:เควินเร็วๆๆหน่อยดิหิวเเล้วนะ

:เควิน:เดี๋ยว เสร็จเเล้วแป็ป  อืม...

:เกล:ไปหิวเเล้ว

ณ  ห้างแห่งหนึ่ง

:เเก้ว:เกล แก้วตะโกนเรียกเกล

:เกล:พี่แก้ว

:เควิน:สวัสดีครับพี่เเก้ว

:แก้ว:ไงเควินวันนี้ยัยเกลไปมีเรื่องกับบ้างหรือ่เปล่า

:เควิน:ม.........

:เกล:รีบปิดปากเควิน เดี๋ยวเถอะ

:เกล:ไม่มีอะไรหรอกพี่เเก้ว ไปกินข้าวกันเถอะเกลหิวเเล้ว

ณ  ร้านอาหารร้านหนึ่ง

ท้างด้านโทโมะกำลังนั่งสั่งอาหารอยู่ก้เห็นแก้วเดินเข้ามาในร้านเดียวกับที่โทโมะกำลังกินเช่นเดีนวกัน

:แก้ว:เฮ้ยนี่นาย ซวยจริงๆๆๆเจออีกเเล้ว

:โทโมธ:นี่เธอ

เเล้วแก้วก็เดินไปที่โต๊ะอาหาร

:เกล:นี่นาย

:พิชชี่:นี่เธอเจออีกเเล้วซวยจรริงๆเลย

:เกล:นี่นาย

:เควิน:ไปเถอะเกลหิวไม่ใช้หรอ 

เเล้วเควินก็ดึงเกลไปที่โต๊ะ

ณ  บ้านของเเก้ว-เกล

:เกล:เฮ่อ วันนี้มีเเต่เรื่อง

:แก้วไช่วันนี้มันคือวันซวยจริงๆๆเลลย

ณ  บ้านของโทโมะ-พิชชี่

:พิชชี่:วันนัี้ซวยจริงๆๆเลย ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ปากไวจริงๆๆเลย

:โทโมะ:เหมือนกัน

โทโมะพิชชี่  แก้วเกล

(เฮ้อ)

                                ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ

                           อ่านเเล้วจิ้นก็ช่วยกันเม้นด้วยนะคะ