Do you love me? คุณรักฉันบ้างมั้ย

" เอ่อ งั้นเดี๋ยวแก้วไปเข้าห้องนํ้าก่อนน่ะ" แก้วพูด
" ให้ไปด้วยไหมแก้ว " ฟางถาม
" ไม่เป็นไร แปปเดี๋ยวเอง" แก้วตอบ
" ก็ได้ " ฟางพูด แล้วแก้วก็เดินออกไป
" จะไปไหนว่ะ " ป๊อปเอ๋ยถามโทโมะที่กำลังลุกขึ้นหลังจากแก้วเดินออกไปยังไม่ถึงนาที
" อึดอัดว่ะ ขอไปหาอากศหน่อย " โทโมะตอบ
" จริงรึ " ป๊อปยั่วโทโมะ
" เออ อย่ามายั่วได้ป่ะ "โทโมะตอบ
" เออๆ ไปไหนก็ไป " ป๊อปพูดอย่างเซ็งแล้วไล่เพื่อนตัวเอง
โทโมะก็เดินออกไป
" มองอะไรว่ะ " ป๊อปพูดใสหน้าป้อง ที่รู้สึกสายตาป้องมันจะดูลํ้าลึกเกินไปที่จะมองขาขาวของฟาง
" อะไรของ คุณ " ป้องพูดแบบไม่ใส่ใจ แล้วก็ไม่ล่ะสายตาจากขาฟางอยู่ดี
" ไอ้ป้อง กูหมดความอดทนกับมึงมากพอแล้ว " พุ่งตัวจะไปต่อยป้องแต่ฟางยื้อไว้
" ไม่เอา พี่ป๊อป " พูดเตือนชายหนุ่ม แล้วหันมาพูดกับป้อง  " ขอโทษน่ะค่ะ พี่ป้อง ไม่ใช่ว่าฟางไม่รู้ตัวน่ะค่ะว่าพี่มอง แต่ฟางคิดว่าพี่คงจะคิดได้ว่าไม่ควรมอง แต่พี่ก็คิดไม่ได้ งั้นฟางกับพี่ป๊อปกลับก่อนน่ะค่ะ ฝากบอกแก้ว" พูดเสร็จแล้วก็ลากป๊อปออกไป ส่วนป๊อปก็ได้แต่งงกับฟาง
Tomo part
ผมเดินยัยทอมนั้นออกมา  ผมไม่แก้ตัวหรอกว่าผมไม่ได้มองยัยทอม ก็ผมไม่รู้ตัวเองด้วยซํ้าว่าผมมองทำไม แต่ตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ขอไปหาอากาศดีๆหน่อยหล่ะ   และแล้วผมก็เดินมาชั้นบนสุดของผับซึ้งมันก็คือด้านฟ้า แต่ผมดันไปเจอยัยทอมนั่นน่ะซิ
" เธอ " ผมเอ๋ยทัก
" นาย อีกแล้วเหรอ จะตามมาทำไม " แก้วตอบผม
" ฉันไม่ได้ตามเธอ เธอตั้งหากไหนบอกมาเข้าห้องนํ้า " ผมถาม
" เรื่องของฉัน "แก้วตอบผม
" เธอเลิกคบกับไอ้นั้นเหอะ " ผมเอ๋ยบอกเธอทั้งๆที่เธอหันหลังให้ผม  กว่าผมจะพูดประโยคนี้ก็นานเหมือนกัน
" นายพูดอะไรของนาย " เธอถามผม
" ตามนั้น "ผมตอบ
" นี้อย่ามากวนประสาทฉันให้มาก " แก้วพูด
" ไอ้นั้น มันไม่ได้ดีอย่างที่เธอคิดหรอก ฉันเชื่อว่าเธอไม่ได้โง่จนดูไม่ออกน่ะ " ผมพูด
" นายต้องการอะไรจากฉัน " แก้วหันหน้ามาถามผม
" ฉันแค่บอกเธอดีๆ ถ้าไม่อยาก เสียใจทีหลัง " ผมตอบ
" ฉันเชื่อว่าพี่ป้องเค้าเป็นคนดีพอ  แล้วก็มากกว่านายเป็นพันเท่า " แก้วเดินมาเผชิญหน้ากับผมแล้วก็พูด
" เธอ มันจะมากไปแล้วน่ะ " ผมกระชากแขนเธอ
" ทำไมห๊ะ นายมันก็เห็นคนอื่นดีกว่าไม่ได้เลยหรือไง ถึงต้องมาพาล พี่ป้องพูดไม่มีผิด "แก้วพูดใส่หน้าผม แต่ตอนนี้ผมงงมากว่า ไอ้ป้องพูดอะไรให้แก้วฟัง
" เธอมันโง่จริงๆ โดนมันหลอกก็โง่ไปเชื่อคนเลวๆอย่างไอ้ป้อง " ผมบีบแขนเธอมากขึ้นเรื่อยๆ
เพี๊ยะ  ไม่ต้องสงสัยว่าคือเสียงอะไร มันคือเสียงตบจากมือเธอมาสู่หน้าผมนั้นเอง
" มันจะมากไปแล้วน่ะ " ผมพูดใส่หน้าเธอ
" มันน้อยไปด้วยซํ้าสำหรับคนพาลอย่างนาย" แก้วพูดใสผม
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ขอโทษน่ะ ที่ไม่ได้อัพนาน เขียนแบบนี้เป็นไงกันบ้างช่วยบอกหน่อย ดีไม่ดี  ช่วงนี้เหนื่อยๆจริงเรียนหนัก จะหาเวลาว่างๆมาอัพน่ะ เรื่องนี้อัพจนจบแน่ แต่ไม่ใช่เร็วๆนี้น่ะ