เธอกับฉัน ฉันกับเขา เราทั้งสาม

"คุณเกลคะคุณเกลจะเอายังไงกับนังภคกัญญามันหละคะ"

"คือว่า..."

"อะไรหละคะ"

"เย็นตาฉันไม่อยากทำร้ายคุณภคกัญญา"

"คุณเกลเลิกอ่อนเเอซักทีเถอะคะเดี๋ยวนังนั่นมันก็มาเเย่งคุณพิชญุตม์ไปหรอกคะ"

"เย็นคาเเต่คุณภคกัญญาเขาดีกับฉันมากๆเลยนะฉันทำไม่ได้จริงๆ"

"เอะอะก็ทำไม่ได้ อะไรก็ไม่ได้คุณเกลมันขี้เเพ้"

"เย็นตาฉันเป็นเจ้านายเธอนะมาด่าฉันทำไม"

"ขอโทษนะคะเย็นตากลัวว่าคุณเกลจะลืมคำที่คุณเเม่คุณเกลพูดไว้ว่าคำพูดทุกคำของเย็นตาเป็นความจริง"

"ฉันไม่เคยลืมเพียงเเต่ว่าฉันทำไม่ได้"

"เดี๋ยวคุณก็ทำได้เองเชื่อเย็นเถอะคะคุณเกล"

"เครียดจัง"

"อย่าเครียดคะเพราะมันไม่ยาก"

"หรอ"

"ไปทานข้าวกันเถอะคะ"

"ป๊ะ"

ณ โต๊ะอาหาร

"เอ้าเกลมาพอดี"

"คะพี่พิชชี่"

"มาทานข้าวกันเถอะ นี่เเบมเขาทำเองให้เลยนะ"

"คุณณัชชาทานเยอะๆนะคะเเบมหวังว่าคุณคงจะชอบ"

"พี่พิชชี่เกลไม่ทานเเล้วนะคะเกลไม่ชอบ"

"อะไรนะเกล"

"ไม่เป็นไรคะวันหลังเเบมทำอย่างอื่นให้ทานก็ได้"

"ไม่ต้องทำอะไรให้เกลทานทั้งนั้นหละเกลไม่ชอบ"

"คุณณัชชาโกรธใครมาหรอคะ"

"เปล่านี่ฉันจะโกรธใคร"

"เกลพูดไม่เพราะเลยนะไปโกรธใครมา"

"ทำไมคะพี่พิช"

"อย่าว่าคุณณัชชาเลยนะคะ"

"พอเถอะคะไม่ต้องมาปกป้องฉันฉันไม่ต้องการความเป็นห่วงของคุณ"

"เกล"

""

"ไม่เป็นไรคะคุณพิชญุตม์"

"เกลไปนอนก่อนนะคะเกลไม่อยากอยู่ให้รกหรอกคะ"

"เกล...เกล"

ปั้ง

เกลปิดประตูอย่างเเรงจนบ้านต้องสั่น

"ผมขอโทษเเทนเกลด้วยนะครับ"

"ไม่เป็นไรคะคุณณัชชาเธอคงไม่ได้ตั้งใจหรอกคะ"

ในขณะเดียวกันนั้น

"ฉันตั้งใจทุกอย่างฉันเกลียดเเก"

"คุณเกลทำได้ดีมากเลยนะคะ"

"เเต่ก็เหนื่อยใจนะ"

"มันง่ายนะคะถ้าจะร้าย"

"ยากนะ"

"คุณเกลคงจะคิดได้เเล้วใช่มั้ยคะ"

"ฉันไม่เเน่ใจหรอกที่ฉันทำไปมันช่วยให้พี่พิชชี่รักฉันหรือทำให้เขารักคุณภคกัญญามากขึ้น"

"คุณเกลก็กำจัดนังภคกัญญาออกจากชีวิตคุณเกลเเล้วคุณเกลก็จะได้คุณพิชญุตม์เพียงคนเดียว"

"เเต่ว่าเธอต้องช่วยฉันนะ"

"สบายมากคะคุณเกล"

"ขอบใจ"

กลับมาที่คู่นี้กัน
"คุณพิชญุตม์คะ"

"อะไรหรอเเบม"

"เเบมรู้สึกไม่ดีเลยคะที่คุณณัชชาเปลี่ยนไปเเบบนี้"

"อย่ากังวลเลยน่าเเบม"

"ขอบคุณนะคะที่ให้กำลังใจ" 

"ไม่เป็นไรหรอก"

Good Morning

"พี่พิชชี่คะ"

"เอ้าเกล"

"วันนี้เกลจะมาเป็นน้องที่ดีให้พี่พิชชี่นะคะ"

"ยังไงอ่ะ"

"เกลจะมาช่วยพี่พิชชี่ทำงานที่ไร่คะ"

"เกลเป็นอะไรเนี่ย"

"เป็นน้องสาวพี่พิชชี่ไงคะ"

"น่ารักนะเราเนี่ย"

พิชชี่ลูบหัวเกลเบาๆอย่างเด็กเเบเบาะ

"คุณพิชญุตม์"

"เเบม"

"">>เกล

"ไปทำงานข้างในกันเถอะคะ"

"อืม"

"เกลตามไปมั้ย"

"ตามคะ"

"ดีเลยคะคุณณัชชาไปเยอะๆก็ดีนะคะสนุกดี"

"เเต่ฉันไม่อยากให้บางคนไปด้วยอ่ะ"

"ใครอ่ะคะ"

"รู้ทำไปทำไมหรอ"

"ไปกันเถอะคะพี่พิชชี่"

เกลควงเเขนพิชชี่ไปต่อหน้าเเบมเเต่เเบมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรในสิ่งที่อยู่ข้างหน้า

"คุณพิชญุตม์คะเเบมเช็คทุกอย่างหมดเเล้วนะคะทั้งต้น ใบ ผล"

"เเล้วไงต่อ"

"ก็คงทำงานได้ง่ายขึ้นคะเพราะเเบมจัดการกับพวกวัชพืช เชื้อโรคหมดเเล้ว"

"ออ"

"พี่พิชคะมาทานข้าวกัน"

"เเบมไปด้วยกันมั้ย"

"คะ"

"มีอาหารที่พี่พิชชอบเยอะเลยนะคะ"

"ออเเล้วเอามาเผื่อเเบมรึเปล่า"

"อุ้ย!เกลขอโทษนะเกลลืมไปว่ามีคุณภคกัญญา"

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ป้อนคุณภคกัญญาก็ได้"

"ไม่ได้นะ"

"อะไรเกล"

"จะดีหรอคะคุณพิชญุตม์"

"เเกยังจะถามอีกหรอ">>เกลพูดในใจ

"ดีสิ"

"อ่ะนี่ฉันให้เธอทานก่อนเลย"

"">>เกล

"">>เเบม

"

"">>พิชชี่

เพล้ง

เกลขว้างช้อนลงใส่จาน

"เกลไม่กินเเล้ว"

"ทำไมอ่ะเกล"

"ไม่อยากทานหรอก"

"เอ้า"

"มันไม่อร่อย"

"เเต่เกลทำเองเลยนะ"

"ไม่ทานก็คือไม่ทาน"

เกลวิ่งหนีไป

ฮือ...ฮือ...ฮือ...ฮือ...

"เกล"

"พี่กั้ง"

"มาร้องไห้ทำไมตรงนี้"

"พี่พิชชี่"

"ไอ้พิชชี่ทำไมหรอ"

"พี่พิชชี่เขาไม่รักเกล"

"จะบ้าหรอ"

"เขาไม่ใยดีเกล"

"อย่าคิดมาก"

"เขารักคุณภคกัญญา'

"ไอ้พิชชี่ชอบคุณภคกัญญาหรอ"

"ใช่คะ"

"หาาาา"

"พี่กั้งต้องช่วยเกลนะคะพี่กั้งต้องเอาคุณภคกัญญาออกไปจากชีวิตพี่พิชชี่คุณภคกัญญาจะเอาสมบัติเกลกับพี่พิชชี่ไป"

"จริงๆหรอเกล"

"จริงคะเกลเห็นคุณภคกัญญาคุยกับเพื่อนเขาว่าเขาจะโกงเงินไร่เรา"

"จริงๆหรอเนี่ย"

"คุณภคกัญญาอ่อยพี่พิชชี่เพราะต้องการสมบัติ"

"เรื่องใหญ่เเบบนี้พี่ต้องบอกพิชชี่"

เกลเเสยะยิ้มอย่างสะใจ

จะเกิดอะไรขึ้นกับเเบม เเล้วเกลเปลี่ยนไปจริงๆหรอ ติดตามตอนต่อไปนะคะ

                       ติดต่อคนเเต่ง:mmr.bamkmf@w.cn