รักสลับร่างของศัตรูคู่อาคาต

ไม่ทัน...
ผมเหยียบรถไปสนามบินด้วยความเร็วสูงพระเจ้าขอให้ผมไปทันเหอะนะ!!
เมื่อผมถึงสนามบินผมก็เข้าไปถามพนักงานก็นึง
โทโมะ:พี่ครับสายบินไปอเมริกาไปแล้วรึยังครับ?
พนักงาน:อ๋อไปแล้วละคะคงไม่ทันแล้วละคะ^^
ผมถึงกับทรุดผมมาไม่ทันจริงๆซินะ
ผมขับรถไปบ้านอย่างเศร้าๆ
แม่โทโมะ:ทันมั๊ยลูก!!
แม่ผมเข้ามาถามอย่างมีความหวังเมื่อท่านเห็นน้ำตาของผมท่านก็รู้คำตอบ
โทโมะ:แม่ครับฮือๆ
ผมเข้าไปกอดแม่ด้วยความเสียใจ
แม่โทโมะ:โทโมะแม่เข้าใจลูก^^
แม่ยิ้มแห้งๆให้ผม
โทโมะ:มันคงสายไปแล้วละครับแม่....
โป๊ก!!
แม่โทโมะ:สายที่ไหนตามหนูแก้วกลับมาเด๊วนี้เลยนะ!!
แม่ผมยิ้มให้กำลังใจผมจริงซินะแก้วไปอเมริกานี่ผมจะไปตามหาเธอที่นั้น!!
โทโมะ:ครับผมจะไปตามหาเธอ!!
ผมบอกแม่อย่างมีความหวังท่านก็ยิ้มแล้วกอดผม
เมื่อผมเดินเข้ามาในห้องผมก็อดไม่ได้ที่จะมองเตียงที่มียัยร่างบางนอนอยู่ทุกครั้งแต่ตอนนี้กลับว่างปล่า
ว....ไม่มีอะไรเลย
วันรุ่งขึ้นผมไปสนามบินแต่เช้าเพื่อจะไปตามหาหัวใจของผม
อยากรู้ติดตาม...