ภารกิจเลิฟตามล่ารักสะดุดกับดักหัวใจนายเย็นชา

เช้าวันรุ่งขึ้น
“แขนใคร” ฟางลืมตาขึ้นมาพบกับแขนใครไม่รู้กอดตนเองอยู่เมื่อฟางหันไปมองเจ้าของแขน เขาพบว่าป๊อปปี้เป็นเจ้าของแขนและฟางก็เข้าใจผิดว่า  เมื่อคืนป๊อปปี้ล่วงเกินเขา
“ป๊อปทำอะไรฟาง” ฟางพูดเสียงดัง ทำให้ป๊อปปี้สะดุ้งตื่น เมื่อป๊อปปี้ตื่นฟางก็รีบลุกจากที่นอนและรวบรวมสติถามความจริงจากป๊อปปี้
“เมื่อคืนป๊อปเข้ามาได้อย่างไง” ฟางยืนหันหลังให้ป๊อปปี้และนำมือมาเช็ดน้ำตา
“ป๊อปต้องถามฟางมากกว่า” ป๊อปปี้เดินเข้าไปหาฟาง
“ฟางถามป๊อป ต้องการได้คำตอบ ไม่ใช่ให้ป๊อปถามฟางกลับ” ฟางหันหลังกลับเพื่อจะมาคุยกับป๊อปแต่ เมื่อหันกลับไปทำให้ร่างของฟางชนกับหน้าอกป๊อปปี้ ทำให้ฟางรู้สึกถึงความอบอุ่นขึ้นมาทันที
“ฟางไม่ต้องสนใจแล้วน่ะว่าผมเข้ามาได้อย่างไร” ป๊อปปี้พูดและนำมือทั้งสองข้างไปจับหน้าฟางและค่อยๆนำหน้าเข้าไปใกล้หน้าฟางจนอีกฝ่ายรู้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย ฟางกลัวมากจึงหลับตาสนิท ตัวแข็ง น้ำตาไหล
“ฟางเป็นอะไร  ป๊อปขอโทษ” ป๊อปปี้นำตัวออกห่างและพาฟางไปนั่งบนเตียง
“ฟางไม่ได้เป็นอะไร แค่กลัว” ฟางพูดและนำมือมาเช็ดน้ำตาตัวเอง
“ฟางไม่ต้องกลัวน่ะ ป๊อปจะไม่ล่วงเกินฟางอีก” ป๊อปปี้พูดหมายถึงตอนที่จะจูบฟางแต่ฟางเข้าใจว่า เมื่อคืนป๊อปี้ทำอะไรเค้าจริงๆ
“ป๊อป ! ฟางไม่คิดเลยน่ะว่าป๊อปจะเป็นคนแบบนี้” ฟางพูดและลุกจากเตียง
“ฟางพูดอะไรป๊อปเป็นอย่างไงเหรอ” ป๊อปปี้พูดและทำหน้างงๆ
“ก็เป็นคนฉวยโอกาสน่ะสิ” ฟางพูด ส่วนป๊อปปี้ลุกจากเตียงและเดินเข้าไปกอดฟางข้างหลังและนำคางเทินบนไหล่ฟาง
“ตอนไหน” ป๊อปปี้พูด
“ก็เมื่อคืน และตอนนี้ด้วย” ฟางพูด
“เดี๋ยวก่อน! ตอนนี้ป๊อปยอมรับว่าใช่ แต่เมื่อคืนต่างหากที่ล่วงเกินป๊อป เราก็อุตส่าห์ไม่พูด” ป๊อปปี้พูด และทำให้ฟางเขินและแกะแขนป๊อปปี้ออกแล้วเดินไปนั่งบนเตียงแต่ฟางก็ไม่ยอมให้ป๊อปทำตนเองอายฝ่ายเดียว
“หน้าแดงใหญ่เลย” ป๊อปปี้พูดและเดินเข้ามาหาฟางแต่ดันเดินสะดุดกระเป๋าที่หล่นอยู่ ทำให้ร่างของป๊อปปี้ลงไปทับฟางแต่ระยะของหน้าแทบจะจูบกันได้ ฟางค่อยๆหลับตา ป๊อปปี้นำหน้าเข้าไปใกล้หน้าฟาง  จนริมฝีปากของป๊อปปี้จรดกับริมฝีปากของฟาง
“ป๊อปปี้ ฟาง! เขื่อนขอโทษ” เขื่อนยืนอึ้งอยู่หน้าประตู เมื่อป๊อปปี้ได้ยินเสียงเขื่อนจะงหลุดออกมาจากภวังค์แห่งความรัก
“ เขื่อนมีอะไร” ป๊อปปี้พูดพร้อมมองหน้าเขื่อนและกลับมามองหน้าฟาง
“ เขื่อนจะมา.........เอ่อ.........ไม่มีอะไรแล้ว” เขื่อนพูดเสร็จก็รีบวิ่งไป