ภารกิจเลิฟตามล่ารักสะดุดกับดักหัวใจนายเย็นชา

ณ สนามบิน
“ ฟางคิดดีแล้วเหรอลูก ลองคิดดูใหม่มั้ย” ผู้เป็นแม่พูดขึ้นหลังจากเห็นลูกตนเองมองหาใครสักคนที่ยังไม่มาส่งเขา
“ฟางคิดดีแล้วค่ะ แล้วการไปครั้งนี้ ฟางตัดสินใจเอง” ฟางพูด
“ไอ้ป๊อป คงไม่มาหรอกฟาง ผมว่าฟางเตรียมตัวใด้แล้ว” โทโมะพูด
“ฟางไม่ได้รอป๊อป” ฟางหันไปหาโทโมะทำให้โทโมะต้องอึ้งเมื่อสบตากับฟางและรับรู้ถึงความเจ็บปวด
“งั้นฟางขอตัวน่ะค่ะ เครื่องจะออกแล้ว” ฟางพูดจบก็เดินเข้าไปกอดคุณพ่อ-คุณแม่และน้องสาวของตน
“โชคดีน่ะลูก” คุณพ่อลูบศีรษะฟางด้วยความเป็นห่วง
“แล้วฟางจะกลับเมื่อไหร่” หวายพูด
“ไม่มีกำหนด” ฟางยิ้มให้หวายด้วยความเจ็บปวด
“ไปแล้วน่ะ”  ฟางโบกมือลาทุกคนที่มาส่งเขา แม้ตอนนี้คนที่เขารอให้มาส่งไม่มา ฟางก็ต้องรีบเดินไปด้วยความผิดหวัง แล้วคิดในใจว่า – สักวันหนึ่งเราจะได้พบกันอีก- ที่ฟางคิดอย่างนี้เพราะ เขาตัดสินใจว่าจะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว และความรักของเขากับป๊อปปี้จะอยู่ในความทรงจำของเขาตลอดไป เพราะป๊อปปี้คือ ชายคนแรกที่ทำให้เขารู้จักคำว่ารัก และก็จะเป็นผู้ชายคนสุดท้ายที่อยู่ในใจเค้าตลอดไป ฟางจะไม่มีทางไปรักใครได้อีกแล้ว เพราะ หัวใจของเขาอยู่ที่ป๊อปปี้คนเดียว
“ฟาง” เสียงของคนที่ฟางคุ้นเคยดังขึ้น เข้ามาใกล้เค้าเรื่อยๆ ฟางจึงหันหลังกลับไปมองเขาพบกับภาพที่เขาคิดว่าคงไม่ได้เห็นอีกแล้วคือ ชายหนุ่มรูปหล่อในมือถือช่อดอกกุหลาบสีขาว ส่งยิ้มให้เขา
“ป๊อป” ฟางรีบหันหน้ากลับแล้วรีบเดินต่อไป
“ฟางอย่าหนีป๊อปอย่างนี้สิ” ป๊อปปี้วิ่งไปจับแขนฟางไว้ แล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมา ส่วนฟางซึ่งคิดว่าตัวเองจะเผชิญหน้ากับป๊อปปี้ได้แล้วกลับต้องเสียน้ำตาอีกครั้ง
“ดอกกุหลาบสีขาวสำหรับหัวใจของผม” ป๊อปปี้ยื้นช่อกุหลาบให้ฟาง
“ป๊อปอย่าหลอกหัวใจตัวเองเลย” ฟางยืนนิ่ง
“ป๊อปไม่มีทางหลอกหัวใจตัวเองหรอกน่ะ” ป๊อปปี้ทำหน้าทะเล้น
“ฟางขอให้ป๊อปปี้โชคดีกับคนใหม่แล้วกันน่ะ” ฟางหันหลังให้ป๊อปปี้
“หมายความว่าอะไร” ป๊อปปี้พูด
“ฟาง....ไม่....เคย...รัก...ป๊อป...เลย” ฟางพูดตรงๆกับป๊อปปี้
“แล้วที่ผ่านมาคืออะไร” ป๊อปปี้ดึงแขนฟางให้หันมาคุยกับตน
“อย่างที่พูด ป๊อปคงฟังภาษาไทยรู้เรื่องน่ะ ฟางขี้เกียจอธิบาย”ฟางพูด
“ไม่จริง ฟางรักป๊อปใช่มั้ย มีคนบังคับให้ฟางพูดอย่างนี้กับป๊อป”ป๊อปปี้ยืนยันด้วยคำพูดหนักแน่น
“ก็บอกว่าไม่รักไง ฟางเห็นป๊อปเป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ผู้ชายโง่ๆ คนหนึ่ง” ฟางพูดเสียงดัง จนทุกคนหันมามอง
“ไม่จริง ไม่จริงใช่มั้ย” ป๊อปปี้พูดเสียงสั่น
“จริง ฟางเสียเวลากับป๊อปมากแล้ว ฟางขอตัว” ฟางพูดพร้อมเดินหนีป๊อปปี้
“ถ้าฟางไม่รักป๊อป แต่ขอให้ฟางรู้ไว้ว่า ผู้ชายโง่ๆ คนนี้รักฟางเสมอ ป๊อปรอฟางเสมอ” ป๊อปปี้พูดเสียงเบา แต่ฟางได้ยินจึงหยุดเดินและเดินกลับมาหาป๊อปปี้
“ไม่ต้องรอหรอกเพราะอย่างไงฟางก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจมารักป๊อปหรอก” ฟางพุด
“ขอกอดเป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ย” ป๊อปปี้พูดจบจึงเดินเข้าไปกอดฟาง เพียงแค่ 1 นาทีที่ป๊อปปี้กอดฟาง แต่ทำให้ฟางรับรู้ถึงความรู้สึกดีๆ ที่ป๊อปปี้มีให้
          ป๊อปปี้ค่อยๆปล่อยฟางออกจากอ้อมกอด  ส่วนฟางก็รีบหันหลังเดินตรงไปทางประตูทางเข้า
“โทษดีน่ะครับ” ป๊อปปี้ตะโกนเสียงดัง ไปทั่วหัวใจของฟาง