ภารกิจเลิฟตามล่ารักสะดุดกับดักหัวใจนายเย็นชา

ตอนเย็น

“ฟาง วันนี้พิมกับจองเบจะกลับบ้านแล้ว เฟย์โทรมาบอก มีงานเลี้ยงที่ชายหาด”ป๊อปปี้ตะโกนเข้าไปในห้องน้ำและเดินออกมาจากห้อง

“ป๊อป รอฟางด้วย”ฟางรีบเช็ดน้ำตาและเดินออกมาจากห้องน้ำ

“ร้องไห้ทำไม”ป๊อปปี้พูด

“ใครร้องไห้ ฝุ่นมันเข้าตา” ฟางพูดและเดินออกมาชายหาดพร้อมป๊อปปี้

“มาแล้ว” เฟย์พูดเสียงดังจนป๊อปปี้และฟางได้ยิน

“ทำไมล่ะ พวกเราไม่ได้หายไปไหนสักหน่อย”ฟางพูดพร้อมยิ้มและรู้สึกดีใจที่การมาเที่ยวทะเลครั้งนี้ได้เห็นความสดใสของทะเลตอนใกล้ค่ำ

“ก็อยากให้ฟางสนุกเหมือนพวกเราบ้าง ที่เราได้มาเที่ยวกันอย่างนี่ก็เพราะฟาง”พมพูดและเดินมาจับแขนฟางพร้อมดึงลงนั่ง

“โอโฮ้! ขนมเยอะขนาดนี้ใครเลี้ยงจ๊ะ”ฟางพูดล้อแก้วซึ่งกำลังนั่งทานขนมปังอย่างไม่สนใจใคร

“ป๊อปปี้เลี้ยง บ้านเค้ารวย ขนมนี้ไม่ถึงหมื่น เค้าไม่หมดตัวหรอก แล้วอีกอย่างป๊อปปี้ก็ซื้อมาเอง”หวายพูด คำที่บอกว่า บ้านป๊อปปี้รวยทำให้ฟางสะดุ้งและยิ่งคิดไปใหญ่ว่า เขาและป๊อปปี้ต่างกันจริงๆ

“ทำไมเงียบล่ะฟาง” เคนตะพูดพร้อมโยนขนมปังใส่ฟาง

“ก็บ้านฟางไม่รวยนี่ เสียดายเงิน”ฟางพูด (ความจริงที่ฟางไม่เคยบอกใครคือ บ้านฟางและเฟย์รวยกว่าบ้าน

ป๊อปปี้มากและที่ตอนนี้ทุกคนเข้าใจว่า เฟย์กับฟางเป็นแค่เพื่อนกันแต่ที่จริงแล้วเค้าเป็นพี่น้องกันแล้วที่ไม่มีใครรู้เพราะ เฟย์กับฟางอยากใช้ชีวิตในโรงเรียนเหมือนคนปกติไม่อยากให้มีใครมาเรียกตนเองว่า คุณหนู )

“ไม่ต้องเสียดายหรอกน่า กิน!” หวายพูดและส่งขนมปังให้ฟาง

“แล้วจองเบกับพิมจะไปตอนไหน ให้ฟางไปส่งที่สนามบินมั้ย”ฟางพูด

“จะไปส่งพิมทำไมเหรอ”พิมพูด สวนป๊อปปี้ก็กำลังขำอยู่ในใจ

“ก็จะกลับบ้านก่อนไม่ใช่เหรอ” ฟางพูด

“บ้าหรือไง เรายังไม่กลับ” จองเบพูดพร้อมหันหน้าไปมองป๊อปปี้

“อ้าว! ก็ป๊อปบอกว่า กินเลี้ยงส่งพิมกับจองเบ” ฟางพูดพร้อมหันไปมองป๊อปปี้

“โดนหลอกแล้ว” แก้วพูดและนำมือขึ้นมายีศีรษะฟาง ทำให้เฟย์มองอย่างตกใจ

“ก็ไม่หลอกแล้วจะมามั้ย” ป๊อปปี้แก้ตัวและดึงฟางไปกอด

“โอ๊ย! จะหวานกันไปถึงไหน” เขื่อนพูด

“ก็เราเป็นแฟนกัน” ป๊อปปี้พูด ประโยคนี้ทำให้ฟางนั่งนิ่งอีกครั้ง