(Really happened) บังเอิญจริงๆ

พ่อฟาง//หนูฟังพ่อนะลูกถึงนายนั้นจะทำผิดอะไรมาบ้างแต่การขัดขวางไม่เค้าเจอกับลูกมันไม่ดีอีกอย่างหลานพ่อก็จะมีปมด้อยด้วยคนเราเป็นสามี ภรรยากันแล้วยังไงต้องอภัยกันและกันนะ(ลูบหัวฟางที่นอนหนุนตักอยู่)

ฟาง//หนูจะให้อภัยเค้าได้ไงค่ะพ่อในเมื่อเค้ายังทำตัวเป็นพ่อที่ดีไม่ได้เลยเค้ายังควงผู้หญิงคนอื่นอยู่แบบนี้

พ่อฟาง//หนูลองให้ข้าวฟ่างไปอยู่กับเค้าสักพักสิลูกพ่อเชื่อว่าหลานของพ่อจะต้องเปลี่ยนิสัยของเค้าได้

ฟาง//หนูจะลองดูนะค่ะแต่หนูจะไม่กลับไปเจ็บอีกถึงหนูจะให้ข้าวฟ่างอยู่กับเค้าแต่หนูก็ไม่ไว้ใจอยู่ดี

พ่อฟาง//อย่าเอาความเจ็บมาลงที่ลูกของลูกสิทำเพื่อลูกสักครั้งนะ

ฟาง(ลุกขึ้นมามองหน้าพ่อ)//ค่ะพ่อ

ทางด้านฟางที่เดินเล่นในสวนอยู่ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจึงกดรับ//ว่าไงนายป๊อปปี้มีไร

ป๊อปปี้//บ้านฟางอยู่ไหน(ถามด้วยความหงุดหงิด)

เฟย์//อยู่แม่ริมที่แกเคยเจอยัยฟางครั้งแรกไงอยากคุยกับข้าวฟ่างไหม

ป๊อปปี้//อืม

เฟย์//ไม่ให้คุยแค่นี้แหละ(วางสายไป)

ป๊อปปี้//ยัยนี้ท่าจะเพี้ยนนะ(ขับรถอย่างเร็ว)

ที่ไร่ส้ม

ข้าวฟ่าง//พี่มินท์ข้าวฟ่างง่วงนอนจัง(ขยี้ตาตัวเอง)

มินท์//งั้นกลับบ้านกันนะมาขี่หลังพี่มะ

ข้อ 5 เม้นนร้า เพื่อตอนต่อไปอิอิ