(Really happened) บังเอิญจริงๆ

เมื่อ5ปีที่แล้วฟาง//ป๊อปปี้ทานขนมไหมฟางซื้อมาจากร้านโปรดของป๊อปปี้เลยนะ(เดินเข้ามาป้อน)ป๊อปแปี้//อย่ามายุ่งกับผมตอนนี้ได้ไหม(บอกอย่างหงุดหงิดแล้วเดินออกไป)ฟาง//เป็นไรของเค้านะ(ลุกขึ้นมา)ป๊อปปี้//ฮัลโหลคร้าบงั้นเดียวเราไปเจอกันนะฟาง(ได้ยินก็ร้องไห้ออกมาพร้อมกับเอามือลูบท้องตัวเอง)//แม่จะอดทนเพื่อลูกนะทางด้านป๊อปปี้....ป๊อปปี้ค่ะทางนี้ค่ะ(ผู้หญิงคนนั้นกวักมือเรียก)ป๊อปปี้//มารี(เดินเข้ามาจูบอย่างรักใคร่)มารี//มาเที่ยวแบบนี้แฟนคุณไม่ว่าหรอค่ะ(ยิ้มยั่วป๊อปปี้)ป๊อปปี้//ไม่หรอกคับ(ระหว่างนั้นมีมือสะกิดที่หลังป๊อปปี้จึงหันไป)ฟางนี้คุณจะตามผมไปถึงไหนเนี้ย(ตะคอกใส่)ฟาง//ก็ฉันรักคุณหมดหัวใจมันผิดด้วย(ตะคอกกลับเหมือนกัน)ป๊อปปี้เรากลับบ้านกันเหอะนะ(ร้องไห้ออกมา)ป๊อปปี้//ฟางเราเลิกกันเถอะและอย่ามาตามรังควานผมอีก(เดินจูงมือมารีออกไป)ฟาง//ป๊อปๆ(ก้มมองที่ท้องแล้วเอามือลูบท้อง)เราไปอยู่กันสองคนแม่ลูกก็ได้เนอะ(เดินออกไป)ที่คอนโดฟาง(ก็ได้กลับเก็บเสื้อผ้าของตัวเอง)ถ้าเลือกเค้าฉันก็จะไป(เดินกิ้วกระเป๋าลงไปข้างล่างเพื่อเรียกแท๊กซี่)ลาก่อนคนที่ฉันรักหมดหัวใจ(ร้องไห้ออกมา)ปัจจุบันป๊อปปี้(กอดฟางด้านหลัง)//ผมเสียใจต่อไปนี้ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกให้อภัยผมนะฟาง//มันเสายไปแล้วล่ะฉันเจ็บมาพอแล้วฉันกอดตัวเองร้องไห้ทุกคืนฉันไม่อยากกลับไปอีกขอโทษนะอย่ามายุ่งกับลูกฉันอีกถึงแกจะคุณแต่ฉันก็มีปัณญาเลี้ยงออกไปซะและอย่ากลับมาอีก(บอกทั้งน้ำตา)ป๊อปปี้//ฟางไม่สงสารลูกบ้างหรอกที่แกต้องไม่มีพ่อแบบนี้ฟาง//มีพ่อแบบนี้ลูกฉันไม่มีซะดีกว่าพ่อที่เลือกไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นที่ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าฉันจะบอกเค้าเองว่าคุณไม่สามารถเป็นพ่อแกได้ออกไป(ผลักป๊อปปี้ออกจากร้านแล้วปิดประตูพร้อมกับนั่งลงร้องไห้อย่างอัดอั้นตันใจ)
ข้าวฟ่าง(เดินเข้าแล้วนั่งลงกอดแม่ตัวเอง)//แม่ฟางร้องไห้ทำไมค่ะคุณพ่อรังแกแม่ฟาหรอเดียวเฮนเมสจะไปการให้(พูดอย่างไรเดียงสา)ฟาง(จึงกอดลูกตอบ)//เรากลับฝรั่งเศษกันนะลูกข้าวฟ่าง//ค่ะแม่(มองหน้าแม่พร้อมกับเช็ดน้ำตตาที่ไหลออกมาจากแก้มแม่ของเธอ)