(Really happened) บังเอิญจริงๆ

ป๊อปปี้(ทายาให้ลูกสาวตัวเองอยู่บนโต๊ะ)//เจ็บมากไหมค่ะข้าวฟ่าง(สะดุ้งเพราะแสบแผลที่แพทหยิก)//เจ็บ ฮึก ฮือพ่อป๊อปข้าวฟ่างอยากหาแม่ฟางฮึกฮือป๊อปปี้(อุ้มขึ้นมา)//ไม่เอาไม่ร้องนะลูกเงียบนะคนเก่งของพ่อไม่ร้องนะโซดา//พนักงานมาแล้วค่ะป๊อปปี้//ทุกคนต่อไปนี้ให้ทุกคนรู้ไว้เลยว่านี้คือลูกสาวของผมเค้าชื่อข้าวฟ่างพนักงาน//คับ/ค่ะป๊อปปี้//ถ้ารับทราบกันหมดแล้วก็แยกย้ายกันไปทำงาน(ทุกคนจึงแยกย้ายออกไป)คุณก้เหมือนกันแพทถ้ารู้ว่าเค้าเป็นลูกผมก็อย่ามาใช่นิสัยแบบเมื่อกี้อีกผมไม่ชอบ(อุ้มลูกออกไป)แพท//อ๊าย นังเด็กบ้า (กระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจ)เขื่อน(เดินเข้ามาหาป๊อปปี้ที่อุ้มข้าวฟ่างอกมาจากห้อง)//มีเรื่องไรกันว่ะ(หันมาที่หลานสาวก็ตกใจ)เฮ้ย ทำหลานฉันเป็นแบบนี้ว่ะ(มองที่แขนที่เป็นจ้ำๆ)ป๊อปปี้//ไม่มีไรหรอกเออ เรื่องห้องนอนลูกฉันถึงไหนแล้ว(ถามขึ้นมา)เขื่อน//เรียบร้อยฉันทำตามอย่างที่แกบอกทุกอย่าง(ตบบ่าเพื่อน)ป๊อปปี้//ไปบ้านกันนะลูกเดียวพ่อจะให้แม่บ้านทำของโปรดลุกไว้ดีไหม(ยิ้มให้ลูกสาว)เขื่อน//จะว่าไปหน้าก็เหมือนแกมากนะอย่างกับฝาแฝดป๊อปปี้//อ้าวไอนี้พูดแปลกพ่อลูกก็ต้องหน้าเหมือนกันสิไปโว้ยวันนี้ไปกินข้าวบ้านฉันเขื่อน//ได้ๆที่บ้านป๊อปปี้ป้าแจ่ม(เดินออกมาที่ประตู)//กลับแล้วหรอค่ะคุณชายว่าแต่นี้ใช่ลูกสาวของคุณชายใช่ไหมค่ะ(ยิ้มให้)ป๊อปปี้//คับแกชื่อข้าวฟ่างคับ(หันมาทางลูกสาวตัวเอง)ข้าวฟ่างลูกนี้ป้าแจ่มแม่บ้านที่นี้ลูกข้าวฟ่าง(ยกมือไหว้)//หวัดดีค่ะป้าแจ่ม//น่าตาน่าเอ็นดูนะค่ะเหมือนคุณชายเลยว่าแต่กี่ขวบแล้วค่ะปีอปปี้//5ขวบคับงั้นผมขอให้ป้าทำไข่ดาวไม่สุกกับน้ำส้มให้ลูกผมด้วยเดียวผมเอาลูกไปดูห้องก่อนและให้คนไปขนกระเป๋าข้าวฟ่างที่รถด้วยป้าแจ่ม//ค่ะ(แล้วป๊อปปี้ก็เดินขึ้นห้องไป)ที่ห้องป๊อปปี้(วางลูกสาวตัวเองลงที่พื้น)//ชอบไหมลูก(นั่งลงถามลูกสาวตัวเอง)ข้าวฟ่าง//ชอบค่ะ(เดินสำรวจห้องด้วยความตื่นเต้น)ป๊อปปี้//ห้องนี้พ่อทำให้เราเป็นพิเศษเลยนะข้าวฟ่าง(เดินขึ้นไปบนเตียงพร้อมกับกระโดไปมอย่างดีใจ)//สนุกจังเลยทางด้านฟางเฟย์//เป็นไรแกทานข้าวแค่นิดเดียวเอง(ถามเพื่อนตัวเองที่นั่งอยู่ข้างหน้า)ฟาง//ฉันคิดดีแล้วใช่ไหมที่ส่งลูกไปอยู่กับเค้า(เอาช้อนเขี่ยข้าวบนจาน)เฟย์//แกทำดีล้วนะฟางเชื่อฉันยังไงป๊อปปี้ก็ต้องเปลี่ยนตัวเองเป็นพ่อที่ดีได้ฟาง(พยักหน้า)//ฉันจะลองเชื่อแกดูนะ(ยิ้มให้)