(Really happened) บังเอิญจริงๆ

ตอนที่11
ตอนเย็นข้าวฟ่าง(ลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับมองไปที่แม่ที่นอนอยู่ข้างๆ)//แม่ฟาง(ปลุกแม่ทันที)ฟาง(งัวเงียตื่นขึ้นมา)//ตื่นแล้วหรอค่ะ(ยิ้มให้ลูกสาว)ข้าวฟ่าง//แม่ฟางเฮนเมสหิว(ลูบท้องตัวเอง)ฟาง(จึงอุ้มลูกออกไป)//แม่จะพาหนูไปหาอะไรกินนะข้าวฟ่าง//ค่ะที่โต๊ะอาหารเฟย์//มากินข้าวเร็วทั้งคุณแม่คุณหลาน(ตักข้าววางไว้ให้)ข้าวฟ่าง//คุณพ่อ(ดิ้นจากอกแม่ลงกับพื้นแล้ววิ่งไปหาพ่อตัวเองด้วยความดีใจ)ป๊อปปี้(อ้าแขนรับทันที)//คิดถึงพ่อไหมลูก(หอมแก้มลูกสาวตัวเอง)ข้าวฟ่าง//คิดถึงค่ะ คุณพ่อจะมาอยู่กับแม่ฟางใช่ไหมค่ะ(ถามด้วยใบหน้าใสซื่อ)ฟาง//เปล่าหรอกลูกพ่อฟาง//มาหาตาสิลูก(กวักมือมือเรียก)ข้าวฟ่าง(เดินเข้าไปหา)//ค่ะพ่อฟาง(อุ้มขึ้นมานั่งบนตัก)//กินนี้ดีกว่านะลูกกินเสร็จแล้วตาจะพาหนูไปเก็บส้มนะข้าวฟ่าง//จริงค่ะ(ยิ้มให้แล้วตักข้าวกินทันที)เฟย์//ฟางแกก็นั่งลงสิกับข้าวเย็นหมดแล้วฟาง(นั่งลงข้างเฟย์)//ข้าวฟ่างลูกเดี๋ยวกินเสร็จไปอาบน้ำแต่งตัวนะลูกจะได้ไปในไร่กัน(บอกลูกสาวที่นั่งกินข้าวอยู่บนตักของพ่อฟาง)ข้าวฟ่าง//ค่ะแม่(แล้วทุกคนก็ลงมือกินข้าวกัน)สักพักผ่านไปเฟย์(แซวทันที)//แม้แต่งตัวกันซะน่ารักจังเลยคุณพ่อ คุณแม่ คุณลูก (มองไปที่3คนที่ยืนอยู่ตรงประตู)

ขอ 6 เม้น นร้า