วันที่ฟ้าชมพู

           "ก็...มันเหมือนตัวเธอไงไม่ใช่เหมือนธรรดาน่ะ เหมือนมากเลยล่ะ5555"

         เออ รู้แล้วจะบอกว่าฉันอ้วนน่ะสิ (ไม่บอกก็รู้ย่ะ)

            "เหมือนตรงที่ฉันอ้วนใช่มั้ยล่ะ"

            "มีอีกน่ะเหมือนตรงที่มันขาวเหมือนเธอ อ้วนน่ากินดี"

 จะว่าเขินก็ไม่เชิงน่ะ >>>(บอกก่อนน่ะฉายยาฉันคือผีญี่ปุ่นตกกระป๋องแป้ง เชี่ยวน่ะ)ฉันอ้วนแต่ฉันก็สูงน่ะไม่ได้เตี้ย อ๊ะเพื่อนฉันมาแล้ว

         "ลูกแก้วววว ไม่ได้เจอตั้งนาน เห้ยยยย"เสียงยยัยฟางเพื่อนเลิฟฉันเองล่ะ  ตายล่ะลืมไปว่าหน้าฉันกับต้นอยู่ห่างกันแค่อึ่กใจเดียวเท่านั้นเสียงหายใจยังได้ยินเลย

         "ต้นนายเป็นหัวหน้าไม่มีกุญแจห้องหรอ" ฟางถาม

         "มีแต่ให้แซมเก็บไว้" จริงสิต้นกับแซมเป็นหัวหน้าเดียวกันนิ

         "ขอโทษที มาช้าน่ะ พอดีเจอเปิ้ลเลยเดินคุยกันน่ะเลยช้า"

         "กุญแจห้องล่ะ" ต้นถามขึ้นแซมรีบเอากุญแจออกมาทันที

วันต่อมา(ลัดหน่อยจะได้จบเร็วๆ)

          "ลูกแก้ววันนี้ช่วยพวกฉันทำเวรห้องหน่อยน่ะ " เปิ้ล พูดกับฉัน

         "อืม ได้วันนี้ก็เวรยัยฟางเหมือนกันฉันจะได้รอมันไปในตัวเดียว"

         "ขอบใจจ๊ะ"

        หลังเลิกเรียน  ฉัน ฟาง เปิ้ล แซม ต้น

       "ฟางกี่โมงแล้ว"

       "4โมงเย็นครึ่ง"

ต้องรีบกลับแล้วสิวันนี้ย้ายจะมาหาที่บ้านต้องไปเตรียมต้อนรับ

       "งั้นฉันกับก่อนน่ะ รีบจริงๆ"

        "อืมๆ"

        "เปิ้ลกลับก่อนน่ะ วันหลังจะช่วยใหม่"

        "จ๊ะ"

        ฉันรีบเดินออกมาแต่ เอ๊ะ!ลืมชีทใบงาน นี่นาว้าแย่จัง  แต่