รักยุ่งๆ ของเราสองคน

        เวลาผ่านไปนานหลายเดือนโทโมะก็แวะมาหาหญิงสาวที่บ้านในวันที่แก้วหยุด  บางที่ก็มารับไปเที่ยวที่บ้านของตัวเองบ้าง 
      “ พี่โมะ อาทิตย์หน้าแก้วรับปริญญาพี่จะไปไหม” แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม
      “ พี่ไม่รับปาก  ไม่แน่ใจว่าจะมาได้หรือเปล่า” โทโมะบอกหญิงสาวขณะขับรถมาส่งหญิงสาวที่บ้าน  วันนี้เขาและแก้วไปเดินกินข้าว ดูหนัง และเดินเล่นก่อนจะพาหญิงสาวมาส่งที่บ้าน
      “ อืม”
      “ โกรธพี่หรือเปล่า” โทโมะเอ่ยถามหญิงสาว
      “ จะโกรธพี่ทำไม  พี่อุตส่าห์มาหาแก้วทุกอาทิตย์เลย” แก้วบอกแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม
      “ ขับรถกลับบ้านดีๆ นะค่ะ” แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่มที่มาส่งหน้าบ้าน
      “ ฝันดีนะครับ” โทโมะบอกแล้วดึงหญิงสาวมาหอมแก้มก่อนจะปล่อยให้ลงจากรถ  แก้วยืนรอจนรถของชายหนุ่มขับออกไปค่อยเดินเข้ามาในบ้าน
      “ ไปไหนมาจ๊ะลูกสาวของแม่”
      “ ไปกินข้าว ดูหนังและก็เดินเล่นมาค่ะแม่” แก้วบอกกับมารดา
      “ แก้ว  อาทิตย์หน้าแม่ต้องไปหาพ่อที่ต่างประเทศ  ลูกคงไม่ว่าแม่นะ” มารดาเอ่ยบอกลูกสาว
       “ ทำไมต้องเป็นอาทิตย์หน้าด้วยค่ะ  งั้นก็ไม่มีใครไปงานรับปริญญาแก้วเลยสิค่ะ” แก้วบอกอย่างน้อยใจ
       “ เดี๋ยวกลับมาเราค่อยฉลองกันก็ได้นิลูก” มารดาบอกลูกสาว
       “ ก็ได้ค่ะ  เพราะยังไงแก้วก็ขัดใจแม่ไม่ได้อยู่แล้ว” แก้วบอกมารดา
       “ งั้นแก้วขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะค่ะ” ลูกสาวของแล้วถือของเดินไปยังห้องนอน  
 
 
 
 
 
 
       ทั้งอาทิตย์แก้วต้องตื่นไปซ้อมเดินรับปริญญาแต่เช้าจนไม่ค่อยได้คุยกับโทโมะสักเท่าไร  หญิงสาวต้องซ้อมตั้งแต่เช้าจนเย็น  บางวันก็กลับถึงบ้านก็มืด  อย่างเช่นวันนี้เป็นวันซ้อมใหญ่  แก้วจึงซ้อมเดินหลายรอบกว่าจะกลับถึงบ้านก็ปาเข้าไปสองทุ่มเกือบสามทุ่ม
     “ พี่โทโมะมาได้ไงค่ะเนี่ย” แก้วเมื่อลงจากรถตัวเองก็พบว่าชายหนุ่มนั้นมารออยู่ที่บ้านด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง
     “ ชุดนักศึกษาสั้นขนาดนี้เลยเหรอ” โทโมะไม่ตอบหญิงสาวกลับถามเรื่องชุดที่หญิงสาวใส่
      “ ก็ปกตินี้ค่ะ  ว่าแต่พี่มาได้ยังไง” แก้วเอ่ยถามชายหนุ่ม  เพราะว่าเธออยู่คนเดียวมาสองสามวันแล้ว  มารดาเดินทางไปต่างประเทศ  
      “ ขับรถมา  ก็เราไม่ยอมรับโทรศัพท์พี่  จนพี่นึกว่าแก้วโกรธพี่เรื่องไม่มางานรับปริญญา” โทโมะเอ่ยพร้อมพาหญิงสาวมานั่งที่โต๊ะอาหาร  เขาซื้ออาหารมาเพื่อจะมาทานกับหญิงสาว
      “ แก้วไม่ได้โกรธ  แค่ช่วงนี้ซ้อมรับปริญญาแก้ว  แล้วแก้วก็ปิดเสียงและไม่ได้ดูมือถือเลย  อย่าโกรธแก้วเลยนะค่ะ” แก้วบอกชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม  วันนี้หญิงสาวเหนื่อยแต่พอเห็นว่าใครมารออยู่ที่บ้าน  ความเหนื่อยก็มลายหายไปทันที
       “ ก็ได้ วันนี้พี่จะมานอนค้างที่นี้  แล้วพรุ่งนี้ก็จะไปงานรับปริญญาเราด้วย” โทโมะบอกหญิงสาว
       “ จริงนะ”
       “ จริงสิ”
      “ เดี๋ยวแก้วให้เด็กจัดห้องให้” แก้วบอกกับชายหนุ่ม
      “ นึกว่าให้พี่นอนห้องเดียวกับแก้ว”
      “ ทะลึ่งแล้ว” แก้วบอกด้วยใบหน้าที่แดง  หลังจากทานข้าวเสร็จแก้วก็พาชายหนุ่มขึ้นมายังห้องนอนเพื่ออาบน้ำ 
      “ พักผ่อนนะ  พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้า” โทโมะบอกหญิงสาวที่เดินมาส่งที่ห้องนอน
      “ ฝันดีนะค่ะ” แก้วบอกแล้วยิ้มให้ชายหนุ่มก่อนจะเดินกลับมายังห้องนอนตัวเอง