This is love...มันคือความรัก

9.7

เขียนโดย Aeynroey

วันที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.41 น.

21 บท

143 วิจารณ์

37.65K อ่าน

13) ความจริง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Kaew talk end
"ฮึก....ฮึก..."ถ้าตอนนั้นฉันไม่กลับไปเอากระเป๋าถือที่ลืมไว้เพราะจะงัดล็อกเกอร์ฉันก็คงไม่ได
้ยินคำพูดจากปากคนใจร้ายอย่างโทโมะหรอก
'แกอย่าบ้าเหอะฉันไม่มีทางชอบยัยซุ่มซ่ามนี่แน่คนอะไรไม่มีความเป็นกุลสตรีเอาซะ
เลยทำตัวอย่างกับทอม ชอบไม่ลงว่ะ' ใช่สินะในสายตาโทโมะฉันมันไม่ใช่ผู้หญิงด้วยซ้ำเค้าคงจะชอบผู้หญิงแซกซี่อย่างพี่หวา
ย
แล้วก็ผู้หญิงที่เรียบร้อยไม่ซุ่มซ่ามอย่างเกลมากกว่าฉัน "ไอคนใจร้าย"
"เสียงใครนะ"ฉันรีบปาดน้ำตาลวกๆเพราะตอนแรกไม่คิดว่าจะมีคนอยู่"แก้วเองเหลอะ"
"ช...ใช่ค่ะพี่เขื่อน"พี่เขื่อนนักบาศก์ของโรงเรียนนั่นเองที่ได้ยินเสียงฉัน
"แล้วมาทำไมในโรงยิมอ่ะนี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้วด้วยนะ"ห...หาใกล้เที่ยงฉันรีบยกนาฬิกาขึ้นดูแล้วก็พบว่า
ตออนนี้มัน11:54แล้วป่านี้ยัยฟางต้องหาฉันให้ขวักแน่
"แก้วต้องไปแล้วขอตัวนะ"ฉันรีบลาพี่เขื่อนแล้วก็วิ่งไปที่ตึกเกรด10ทันทีทำไมฉันต้องไปหลงรักคนใจร้ายอย
่างนายด้วยนะโทโมะ!!
แต่ตอนที่ฉันวิ่งผ่านหน้าเกรด11สายตาก็ไปสะดุดเข้ากับผู้ชายคนนึงซึ่งก็คือโทโมะและท
ี่สำคัญเขากำลังเดินมาหาฉัน
ไม่ได้นะถ้าโทโมะมาคุยอะไรกับฉันมีหวังได้บ่อน้ำตาแตกแน่ ฉันต้องเดินไปทางอื่น!
"แก้ว!!!"จะเรียกทำไมฟ่ะ แต่พอฉันไม่หยุดโทโมะก็มากระชากแขนฉันจนหน้าไปกระแทกกับหน้าอกเค้า มันใกล้เกินไปแล้วนะ!!!
"ม...มีอะไร"ฉันพยายามถอยหลังเพื่อรักษาระยะห่างแต่โทโมะก็ไม่ยอมปล่อยมือจากแขนฉันซะที โอ๊ย!คนดูหมดแล้วนะ
"เธอโกรธฉันใช่มั้ยเรื่องเมื่อตอนเช้า"เหอะ!รู้แล้วยังจะถามอีกแต่ใครจะยอมรับละว่าโกรธ
"เปล่า"
"เปล่าแล้วทำไมต้องหลยหน้า"
"ไม่ได้หลบหน้าแต่ไม่มีอะไรจะคุยต่างหาก"ฉันปฏิเสธหน้าตายถึงแม้ในใจจะอยากจะให้เค้าง้อแต่ฉันก็ไม่กล้าพอที่จะงอนเขา
"แก้วเธอฟังนะที่ฉันพูดแบบนั้นเป็นเพราะเหตุการณ์มันพาไปฉันไม่ได้คิดอย่างที่พู
ด"เหตุการณ์มันพาไป???ถ้างั้นในใจเค้าคงคิดชอบฉันสินะ ตลกสิ้นดี
"นายไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นเพราะฉันไม่ได้...โกรธนาย"ฉันฝืนพูดในสิ่งที่ตรงข้ามกับความคิดออกไปทั้งๆที่ในใจฉันอยากบอกเค้าแทบแย่
ว่าการที่เค้าพูดแบบนั้นมันทำให้ฉันเจ็บจนเกือบทนไม่ไหว
Kaew talk end

Tomo talk
"นายไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นเพราะฉันไม่ได้...โกรธนาย"โธ่เว้ย!!ทำไมมันต้องออมาเป็นแบบนี้ด้วยผมรู้ว่าแก้วโกรธผม
แต่เธอคงไม่กล้าพอที่จะบอกมันออกมา ฉันจะต้องทำยังไงเธอถึงจะพูดว่ะเนี้ย
"เธอเลิกหลอกตัวเองได้แล้วแก้ว!!!!"ผมเริ่มจะหมดความอดทนกับคนปากข็งอย่างแก้วแล้วนะแค่เธอบอกว่าโกรธผมแค่นั้นผมก็
จะง้อเธอเอง
แต่ยัยนี่กลับบอว่าไม่ทั้งๆที่มันสวนทางกับความจริงสิ้นดี
"เออ!ฉันมันหลอกตัวเองฉันหลอกนายด้วยฉันโกหกความรู้สึกตัวเองที่มีต่อนายได้ยินมั้ย!"ผมอึ้งที่แก้วพูดอย่างงั้นเพราะไม่คิดว่าเธอจะกล้าบอกผมจริงๆ
ผมเข้าใจความหมายของประโยคที่แก้วพูดแต่...มันเร็วจนผมตั้งตัวไม่ทัน
"แก้ว...."
"อย่ามาล้อเล่นกับความรู้สึกของฉันฉันไม่ใช่ของเล่นของใครเข้าใจมั้ย!"แก้วคิดว่าการที่ผมพูดออกไปอย่างงั้นเพราะผมคิดว่าเธอ
เป็นแค่ของเล่นงั้นเหรอ??ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจสักทีว่าฉันก็ชอบเธอ!!!!
"ฉันไม่ได้เห็นเธอเป็นแค่ของเล่นแต่ฉัน...."ผมไม่กล้าที่จะพูดว่าชอบแก้วต่อหน้าคนมากมายที่กำลังมุงดูเรา2คนอยู่ตอนนี้ถึงใ
นใจ
อยากจะพูดมากเท่าไหร่แต่ปากมันก็ไม่ขยับไปตามที่ใจคิดเลยสักนิด
"เหอะ!ถ้าไม่มีอะไรจะพูดแล้วงั้นฉันขอตัว"แต่ในจังหวะที่แก้วกำลังจะเดินไปผมก็รีบคว้าเธอมาประทับจูบอย่างรวดเร็วและอ่อน
โยน ใช่!ผมไม่กล้าพูดออกมาเป็นคำพูดได้
แต่ผมจะส่งผ่านความรู้สึกที่มีต่อเธอไปทางจูบนี้เอง แก้วถึงกับอึ้งแถมยืนตัวแข็งทื่ออีกต่างหาก หวังว่าเธอคงจะรับรู้ถึงความรู้สึกของฉันบ้างนะ
Tomo talk end

Kaew talk
ท...โทโมะดึงฉันเข้าไปจูบต่อหน้าคนมากมายที่มามุงดูเราอย่างไม่อายใครฉ...ฉันกำลังสั
บสนกับความรู้สึกที่โทโมะส่งผ่านจูบนี้มา
มันเหมือนกับว่าเค้าต้องการจะบอกว่า'ฉันก็รักเธอแก้ว'แต่ฉันไม่เข้าใจทำไมเค้าถึงไม่พูด ฉันไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเองกลัวว่าความหวังที่ฉันคิดเอง
มันจะย้อนกลับมาทำให้ฉันเจ็บ โทโมะค่อยๆผละฉันออกและกระซิบที่ข้างหูว่า
"เธอคงรับรู้ความรู้สึกนี้นะแก้ว"หมายความว่า....สิ่งที่ฉันคิดม...มันเป็นความจริงเหรอเค้าช...ชอบฉันเหมือนที่ฉ
ันชอบเค้าจริงๆเหรอ
ตอนนี้ฉันทั้งดีใจ เสียใจ มีความสุขมันมีหลายๆความรู้สึกที่ฉันกำลังสับสน กับแค่จูบเดียวทำไมมันถึงมีอิทธิพลต่อหัวใจฉันขนาดนี้นะ!!!!
"กรี๊ดดดดดดดด"
"พี่โทโมะจูบยัยแก้วอ่ะแก"ฉันได้ยินเสียงคนที่อิจฉาฉันที่ได้จูบกับโทโมะเต็มไปหมดทั้งอยากรู้ว่าโทโมะกระ
ซิบอะไรกับฉันและอยากรู้
ว่าทำไมฉันถึงปล่อยให้เค้าจูบซึ่งข้อนี้ฉันก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันเพราะมันไม
่ใช่จูบแรกที่ฉันจูบกับเค้ามันมีความรู้สึกเหมือนครั้งแรกที่เค้าจูบฉัน
แต่ครั้งนี้มันมีความหมายแอบแฝงมาด้วยซึ่งมันก็ทำให้ฉันแทบบ้าได้เหมือนกัน
"ไปกันเถอะ"ในขณะที่ฉันยังอึ้งไม่หายโทโมะก็ดึงฉันฝ่าฝูงชนที่มามุงดูเราไปที่หลังโรงยิมซึ
่งมันก็คือที่เดียวกับที่ฉันไปร้องไห้เมื่อกี้นี้
"น...นาย..."ฉันยังพูดไม่จบโทโมะก็ส่งสายตาประมาณว่าอย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้มาให้ โอ๊ย!แล้วทำไมฉันต้องเชื่อนายด้วยเนี้ย
พอเดินมาเกือบจะถึงรั้วกั้นโรงเรียนโทโมะก็พูดประโยคที่ฉันยังไม่แน่ใจกับตัวเองออกม
า
"เธอดข้าใจความหมายของมันมั้ย"ถูกถามอย่างงี้ฉันก็เขินนะสิจะให้บอกว่า'นายขอบฉันรึเปล่า'อย่างงี้นะเหลอะแล้วถ้าเกิดมันไม่ใช่ละ
ฉันไม่กลายเป็นตัวตลกในสายตาเขาเลยเหลอะ
"ฉ...ฉันไม่กล้าพูด"
"ฉันเข้าใจฉันจะบอกเธอเองแก้ว"โทโมะค่อยๆจับหน้าฉันให้ไปสบตากับเค้าพร้อมพูดประโยคที่ทำให้ฉันแทบคลั่งออกมา"ฉันชอบเธอ"
"(o_o)"ฉันเบิกตาโพล่งเพราะมันตรงกับสิ่งที่ฉันคิดนะสิแต่แค่ฉันยังไม่มั่นใจท่านั้นเอ
ง เขาชอบฉันเหมือนที่ฉันชอบเค้าจริงๆใช่มั้ย!
"ฉันชอบเธอตั้งแต่ที่เห็นครั้งแรกตั้งแต่ที่เธอไม่อยากให้ฉันเป็นพี่รหัสอาจเป็น
เพราะมีแต่คนอยากจะให้ฉันเป็นมั้งมันเลยท้าทายดี"ฉันเงียบไม่พูดอะไรเพราะสิ่งที่ฉันได้ยิน
มันทำให้หน้าฉันร้อนและขึ้นสีแดงระเรื่อ"แต่วันนั้นที่ฉันไปดูหนังห้องไอ้ป๊อปมันทำให้อะไรๆชัดเจนมากขึ้นเลยละตั้งแต่ที
่ฉันจูบเธอนั้นแหละ"
พอได้ยินคำนั้นฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเค้าโดยสัญชาติญาณและสิ่งที่ฉันเห็นก็คือโท
โมะหน้าแดง!!!
"ฉ...ฉัน"ฉันกำลังจะบอกว่าฉันก็ชอบเค้าแต่โทโมะก็ถามประโยคที่ทำให้คนทั้งโรงเรียนดีใจแท
บตายรวมถึงฉันขึ้นมาซะก่อน
"เป็นแฟนกันมั้ย"
"o_oน...นาย!!!!!!"
"เธอไม่ชอบฉันเหลอะ"ห...เห้ย!ฉันเนี้ยนะไม่ชอบนาย อยากบอกนักว่าฉันนะชอบตั้งแต่ที่ล้มทับเล่า
"ค...คือฉันมีอะไรจะบอกนาย"อ๊ากก!!!ฉันจะสารภาพรักกับเค้าแล้วนะ
"ว่า???"เค้าทำหน้าสงสัยได้น่ามั่นไส้ที่สุด หรือว่าเค้าจะรู้ว่าฉันกำลังจะบอกเค้าว่า...
"ฉันก็ชอบนาย"พอฉันพูดจบก็รับก้มหน้างุดเพราะกลัวว่าโทโมะจะเห็นสีแดงระเรื่อที่ขึ้นที่หน้าฉ
ันในตอนนี้
"ฉันรู้ตั้งนานเล่า"ห...หา!!!!!!!!
"น...นายหมายความว่าไง"จากที่ก้มหน้าอยู่ฉันรีบเงยขึ้นทันทีแต่ก็ดันไปปะทะเข้ากับหน้าเข้าเต็มๆมันอยู
่ใกล้กันมากจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน
"ฉันหมายความว่าฉันรู้ว่าเธอชอบฉันตั้งนานแล้ว^^"ยังมีหน้ามายิ้มอีกว่าแต่เค้ารู้ได้ไงเนี้ย!!!!
"ตั้งแต่เมื่อไหร่ฉันแสดงออกชัดเจนขนาดนั้นเลยเหลอะ-//-"ฉันว่าฉันเป็นคนเก็บความรู้สึกได้ดีมากๆเลยนะแต่ไหงโทโมะถึงมารู้ได้ละเนี้ย
"เปล่าหรอกฉันเห็นไดอารี่เธอตอนพาไปส่งที่ห้องวันที่ไปดูหนังห้องไอป๊อปนะ"อ...อ้อเห้ย!!วันนั้นมัน....มิน่าละทำไมไดอารีถึงอยู่ผิดที่
แถมยังเปิดหน้าที่ฉันจำได้ว่าคั่นด้วยปากกาเอาไว้ด้วยอีก ฮึ่ย!แล้วนายก็ปล่อยให้ฉันเก็บความรู้สึกไว้เนี้ยนะ ไอ้คนใจร้าย
"น...นายนี่มัน..."
"ตกลงว่าเรามาเป็นแฟนกันนะ"ฉันยังด่าไม่จบโทโมะก็พูดประโยคนั้นออกมาอีกแล้ว โอ๊ย!ฉันอยากบอกว่าโอเค ตกลงไรงี้นะแต่กลัวเค้าจะหาว่าฉันใจง่าย
"อ...เอ่อต...ตกลง"อ๊ากก!!!!ฉันมันใจง่ายมากมั้ยอ่าาาาา
"งั้นต่อไปนี้ฉันจะไปรับแล้วก็ไปส่งเธอที่คอนโดทุกวันหลังจากที่ฉันเล่นบาศก์เสร
็จ อ้อ!แต่มีข้อแม้ว่าเธอะต้องไปดูฉันซ้อมบาศก์ที่สนามทุกวัน
หลังเลิกเรียนเข้าใจมั้ย"โห!แฟนหรือทาสค่ะเนี้ย
"ทุกวันเลยเหลอะ"ฉันขอลดหย่อนเป็นอาทิตย์ละครั้งไม่ได้ไง
"ใช่ทุกวันยกเว้นถ้าเธอไม่สบายอ่ะนะ"
"T^T"
"ไม่ต้องทำหน้าอย่างงั้นเลยเดี๋ยวก็จับจูซะให้เข็ดหรอก"ชิ!ไปก็ไปฟ่ะอยากรู้เหมือนกันว่าจะมีผู้หญิงมากริ๊ดบ้างรึเปล่าตอนเล่นนะ
"ค่ะ!!"ฉันกระแทกเสียงใส่โทโมะก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นเพราะขืนอยู่ต่อมีหวังโทโมะได
้เห็นฉันเขินแน่ โอ๊ย!ต่อไปชีวิตเธอคงจะเปลี่ยนจริงๆแล้วละจริญญา

บท 12

สารบัญ

บท 14