เห็นฉันเป็นอะไร?

ตอนที่ 3

Tomo tack

เฮ้อ 3 วันแล้วที่ผมไม่ได้เจอกับแก้ว ผมยังคิดหาทางออกไม่ได้เลย ตอนนี้ผมได้เงินจากโปรเจคมาแล้ว เงินที่ตอนนี้ไม่เคยต้องการ เงินที่พักพรากผมกับแก้วไป ตอนนี้อยู่ในช่วงพักร้อน ผมมาพักหัวใจที่ทะเล ที่แก้วชอบมาเพราะผมคิดว่าผมคงจะได้เจอแก้วที่นี่ที่เธอชอบ คงจะเป็นนิยายล่ะเนอะถ้าเจอแก้ว (ไรเตอร: ก็นี่นิยาย -_-!!)  ผมพักอยู่ที่ห้อง 589 ผมเห็นผู้หญิงที่พักอยู่ห้อง 585 กำลังจะเข้าห้อง แต่เขาหน้าเหมือนแก้วมากเลย ผมคงจะคิดถึงจนมองใครต่อใครเป็นแก้วแล้วมั้ง เอ๊ะ! เธอทำสร้อยตกนิ เอาไปคืนดีกว่า นิมัน!

ก๊อกๆ

แก้ว: คะ เดี๊ยวไปเปิด

โทโมะ: แก้ว ฟึบ! ผมกอดแก้ว

แก้ว: โท..โมะ ฮึก ปล่อยฉันเถอะ อย่าทำร้าย ฮึก ฉันเลย ฮึก

โทโมะ: ฉันอธิบายได้นะแก้ว

 แก้ว: อธิบายว่า ฮึก เลิกกัน ฮึก ใช่ไหม ฮึก พูดไปสะอื้นไป

โทโมะ: ใช่แก้วฉันจะบอกเลิกเธอ

แก้ว: ไม่รักก็ ฮึก ปล่อย อย่าทำร้ายกัน ฮึก ได้ไหม

โทโมะ: ไม่ได้เพราะฉันรักเธอ

แก้ว: นายอย่าพูดอย่างบอกอย่างได้ไหม

โทโมะ: ฉันไม่ได้พูดอย่างบอกอย่างแต่ฉันบอกอย่างเดียวคือ....ฉันรักเธอ

แก้ว: รักแล้วเย็นชาหมายความว่ายังไงล่ะ เธอรีบผลักผมออกแล้ววิ่งไปที่บันได

แก้ว: ลาก่อน  ตุบ!!

โทโมะ: แก้ว!!! 

ฮึก แก้วเธอทำไมไม่ฟังเลย เธอตกบันไดไปแล้ว

โทโมะ: แก้วเธอห้ามหลับนะ แก้ว

ณ โรงพยาบาล

หมอ: เสียใจด้วยนะครับคือเราไม่สามารถรักษาเด็กในท้องไว้ได้ เด็กอายุประมาณ2เดือนได้ครับ แต่แม่ก็มีบาดแผลนิดน้อยคาดว่าไม่เป็นไรมากครับ เสียใจด้วยจิงๆ คับ

ผมแทนทรุดตัวลงกับพื้น ถ้าผมไม่วางแผนบ้าๆนั่นเราคงมีเจ้าตัวน้อยที่น่ารัก เราจะได้เป็น พ่อ แม่เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์

ทำไมฟ้าต้องเล่นตลกกับผมด้วย และในที่สุดผมก็กลั้นน้ำตาลูกผู้ชายไม่ได้กับคำว่า “ลูก”   

 ~ ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ ~

โทโมะ: สวัสดีครับ

แม่มล: สวัสดีจ๊ะ แก้วหล่ะจ๊ะ

โทโมะ: เอ่อ ตอนนี้ผมอยู่โรงบาลกับแก้วครับ คือ..แก้วเขาตกบันไดครับ

แม่มล: ห๊า!!! อีกซักสัปดาห์หนึ่งแม่ค่อยไปเยี่ยมนะ ฝากด้วยล่ะ

ติ๊กๆๆ

แก้ว: อือ โอ๊ย!

โทโมะ: แก้วอย่าพึ่งขยับ

แก้ว: ฉันเป็นอะไรไป

โทโมะ: เธอตกบันไดและเอ่อ....แท้ง

แก้ว: ฉันท้องเหรอ!?

โทโมะ: ใช่ สองเดือนแล้ว

แก้ว: ก็ดีเหมือนกัน ถ้าเค้าเกิดมาก็คงขาดความอบอุ่นเพราะ..ไม่มีพ่อ

โทโมะ: จะไม่มีได้ไงก็ฉันไง

แก้ว: นายจะพ่อได้ไงในเมื่อนายไม่ได้รักฉัน

โทโมะ: ใครบอกฉันไม่เคยไม่รักเธอและหมดรักเลยฉันแค่...อื้อ

ผมค่อยๆกดปากของผมลงไปบนปากเธอ แล้วผมก็ค่อยๆถอนจูบออกแล้ว

โทโมะ: แก้ว ฉันรักเธอแต่งงานกันนะ        ผมยื่นแหวนไปต่อหน้าเธอ

แก้ว: ฮึก  โทโมะ ฉันก็...รักนาย          ผมก็ค่อยๆบรรจงสวมแหวนใส่นิ้วนางข้างซ้ายของแก้ว

โทโมะ: ออกจากโรงบาลเราไปวัด ทำบุญให้ตัวเล็กกัน

แก้ว: โทโมะ ฉันขอโทษนะ ที่ทำให้เค้าจากไป ฉันไม่ดูแลเค้า

โทโมะ: ไม่เป็นไรหรอก เธอไม่ได้ตั้งใจ เธอไม่รู้หนิ แล้วอีกอย่างก็              ผมค่อยๆจูบเธออีกครั้ง

โทโมะ: มีใหม่ก็ได้

แก้ว: นายบ้า อย่ามาหื่นกามแถวนี้นะ    ทั้งตีทั้งหน้าแดง

โทโมะ: ก็ฉันพูดจริงหนิ หรือว่าไม่อยากมี

แก้ว: แต่นายก็พูดให้มันเหมาะสมหน่อยสิ

----------------------------------------------------------------------------------

ยังไม่จบน๊า ฝากติดตามด้วยล่ะ  วนนี้อัพได้แค่นี้น๊าาาาาาา พอดีจะต้องซ้อมร้องเพลง มีสอบหน่ะ

ฝันดีค่ะทุกกกกกกกกกกกกกกกกกกคนนนนนนนนนนน