เห็นฉันเป็นอะไร?

kaew tack

โทโมะ: แก้วเอาน้ำให้หน่อย พูดไปด้วยทำงานไปด้วย

แก้ว: อือ เอาน้ำให้

โทโมะ:ขอบใจ

ฉันเหนื่อยมากเลยกับการที่อยู่กับเขา เขาคนที่่ไม่เคยใส่ใจ ดูแลเลย และอีกอย่างอีก 2 วันก็ถึงวันครบรอบ6ปีของการเป็นแฟนของเรา 4-5 ปีที่ผ่านมาเราก็เป็นแฟนกัน เรียนจบ และเขาก็ดูแลฉันดีมากจนฉันคิดว่าฉันเป็นคนที่โชคดีที่สุด แต่พอเราต่างทำงานเขาก็ไม่มีเวลาดูแลเลย จนฉันน้อยใจ

แก้ว: โอ๊ย!!!! มีดบาดมือ

โทโมะ: ยาอยู่ห้องนั่งเล่นนะ พูดขณะที่ตั้งใจทำงาน

แก้ว: อือ  อีกแล้วที่เขาไม่ห่วงฉัน เย็นชาและไร้ความรู้สึก

สองวันต่อมา 

วันนี้ก็คงถึงเวลาแล้วที่ฉันคงจะไม่ต้องเหนื่อยกับความเย็นชาของเขา

แก้ว: โทโมะ

โทโมะ: นี่กินเยอะๆสิ ฉันยังไม่เห็นเธอกินอะไรเลย พูดพลางตักของโปรดให้

แก้ว: โทโมะ

โทโมะ: หือ

แก้ว: แก้วเหนื่อยนะ

โทโมะ: ไปทำอะไรมาเหรอ

แก้ว: แก้วเหนื่อย การที่ต้องทนกับความเย็นชาและความไม่เอาใจใส่

โทโมะเงียบ

แก้ว: แก้วว่าวันนี้คงเป็นวันสุดท้ายแล้วที่แก้วจะต้องทน

โทโมะ: ไม่นะแก้ว

แก้ว: ลาก่อนนะ ฉันรักนายนะ แต่นายคงจะไม่รักฉันแล้วล่ะ ฉันเนี่ยก็โง่เนอะรู้ว่านายไม่รักก็ยังจะบอกรัก พูดพลางน้ำตาไหล

โทโมะ: แต่ฉันรักเธอนะแก้ว

แก้ว: ฮึก ลาก่อน รีบวิ่งออกไป

tomo tack

โทโมะ: แก้ว !!!! วิ่งตาม แต่ก็ไม่ทันเพราะแก้วได้ขึ้นรถที่จอดรออยู่หน้าบ้าน

ฮึก แก้วทำไมไม่ฟังฉันบ้าง ฮึก (ร้องไห้)

 ---------------------------------------------------------------------------------------

ฟากหน่อยน้า มือใหม่ค้าาา :)