นิยายเรื่อง ลุ้นหัวใจนายจอมกวนให้ปิ๊งรัก

ตอนที่ 2 เพื่อนใหม่

ตกดึก

"เจ้ามนุษย์นี่ช่างไม่มีเหตุผลซะจิงๆ"

"อ๊ะ..เจ้าแม่ ท่านมาก้อดีละ ทำไมท่านถึงทำกับ ฉันอย่างนี้"

"ทำอะไร?"

"ก้อท่านให้เกรดหนูตกต่ำขนาดนั่น แล้วยังให้แฟนมาบอกเลิกฉันอีก"

"ฉันไม่ได้ทำ เทอทำตัวเทอเองต่างหากละ"

"ท่านไม่ชอบขนมปุยฝ้ายใช้มั้ย ท่านถึงทำอย่างนี้"

"โธ่เอ๊ย...เจ้ามนุษย์ เอะอะก้อโวยวาย ฉันก้อไม่ได้พิศวาสขนมปุยฝ้ายของเทอนักหรอก แต่ฉันเอาไปถวายท่านเทพฮูเรเร่ย์"

"ฮูเรเร่ย์" -_-^ มีเทพที่ชื่อพรรค์นี้ด้วยหรอ(ถามคนแต่งคนแต่งก้องง//คนแต่ง)

"ใช่ ท่านฮูเรเร่ย์ท่านโปรดขนมปุยฝ้ายของเทอมาก ท่านบอกว่าไม่เคยลิ้มรสขนมอะไรที่หอมหวานขนาดนี้มาก่อน ท่านเลยมีบัญชาให้ฉันมาคอยดูแลเทอ"

"อ้าว ทำไมท่านไม่ช่วยเหลือละ เรื่องเกรดกับเรื่องแฟนของฉัน"

"ฟังให้ดีนะ เมื่อวานเทอมาหาฉันที่ศาลเจ้า มาขอให้ฉันช่วยเทอเรื่องใบเกรด ฉันรุยุแร้วว่ามันจะเปนแบบนี้ แต่ฉันช่วยเทอไม่ได้ ฉันไม่มีอำนาจพอที่จะไปเสกเปลี่ยนชะตาชีวิตของคน"

"อ้าว ทำไมหรอ"

"ผู้ที่มีอำนาจเสกเปลื่ยนชะตาของมนุษย์ได้ ต้องเปนเทพขั้นสูงเท่านั้น"

"งั้นท่านก้อเปนเทพกระจอกๆอะดิ"

"-_-!! กรุณาอย่าเรียกอย่างนั้น ฉันเปนเทพที่กำลังจะถึงขั้นสูง จะฟังดูดีกว่านะ"

"แล้วท่านจะช่วยเหลือฉันได้ยังไง ในเมื่อท่านเสกชะตาชะตาชีวิตมนุษย์ไม่ได้"

"จริงๆแล้ว เทพทุกคนมีสิทธิ์ได้เสกเปลี่ยนชะตาชีวิตคนได้ อย่างมาก 1 ครั้ง แต่ต้องใช้ในยามจำเปนที่สุดเท่านั้น ถ้าเสกมากกว่าหนึ่งครั้งโดยไม่ได้รับอนุญาตจากท่านฮูเรเร่ห์ ก้อจะโดนทำโทษ ที่ฉันทำได้ทุกวันนี้คือการเเนะนำเท่านั้น"

"ถ้าอย่างนั้นทำไมท่านถึงไม่บอกฉันว่าแฟนฉันจะบอกเลิกละ ชิ รุอย่างนี้จะได้ชิ่งบอกซะก่อน"

"เฮ้อ...มนุษย์นี่มีแต่ความสงสัย ฉันบอกเทอไปแล้วว่า ฉันแนะนำเทอได้อย่างเดียว ฉันไม่สามารถบอกอนาคตให้เทอรุได้มันเปนความลับของสวรรค์ ถ้าท่าฮูเร่เร่ย์รุเข้าว่าฉันบอกเทอ ฉันก้อโดนทำโทษสิ"

"แล้วเจ้าแม่คิดว่าฉันควรทำอย่างไรต่อไปละ"

"อืม...เทอก้อแค่เชื่อฟังแม่ของเทอ ทำตามที่แม่เทอบอกก้อจะดีเอง อ้อ...แล้วก้อกรุณาอย่าเรียกฉันว่าเจ้าแม่อีกได้มั้ย มันฟังดูแก่ยังยังไงไม่รุ ฉันพึ่ง 180ปีเองนะ"

 "ห๊า OoO! 180 ปีเนี้ยนะยังไม่แก่"

"เออ...ใช่สิเทอคงยังไม่รุว่าเทพมีอายุขัยถึง 1000 ปีถ้าฉัน 180ปี ก้อคงเท่าอายุ 18 ของ  เทอละมั้ง เนี้ยน้า...เขาถึงบอกว่าทำความดีเข้าไว้จะได้ยุบนสวรรค์นานๆ"

"งั้นเราก้ออายุเท่ากันนะสิ"

"อืม...ใช่"O_o?

"มองไรหรอ"

"ใหนๆ เราก้ออายุเท่ากัน งั้นเรามาเปนเพื่อนดีกว่ามั้ย"

"ให้ฉันเปนเพื่อนกับเทพเนี้ยนะ"

"ใช่ เคยได้ยินมั้ย มิตรภาพไร้พรมแดน มา...มาจับมือกัน"

"อืม...ก้อได้ ฉันว่ามันแปลกดีเหมือนกันมีเพื่อนเปนเทพ ไฮโซดี โฮะๆ"คนเขาจะหาว่าเทอบ้ามั้ยนะสิ-_-!!

"แล้วเรียกเทอว่าอะไรดีละ"

"เรียกว่าเฟย์เฉยๆก้อได้"

"งั้นเรียกฉันว่า แก้ว โอเคมั้ย"

"อืม...ฉันไปละ ติ้ง!"

เช้าวันใหม่ สดใสกว่าเดิม(มั้ง)

วันนี้ปิดเทอมวันแรก เฮ้อ...สบายใจจังไม่ต้องไปโรงเรียนแล้ว ลงไปหาอะไรกินดีกว่า

"แม่ เช้านี้มีอะไรกินบ้าง"

"แกเปิดดูเอาเองสิ เออ...แก้วแม่ขอดูใบเกรดหน่อยสิ"

"เอ่อ...คะ"ตายแล้วๆ ยัยแก้วตายแน่ๆ >O< แม่ต้องฆ่าฉันตายแน่ๆเลย T_T เฮ้อ...เอาวะ เปนไงเปนกัน เรื่องมันเกิดขึ้นมาแร้วนี่

"นี่คะแม่"อ๊ะ! ฉันตาฝาดไปรึป่าวเนี้ย เหนใบเกรดเปนอีโต้ไปได้ ไม่ๆๆๆๆ (-_-! )( !-_-) ฉันรุสึกเหมือนมีฝูงอุกาบาตลูกใหญ่กำลังจะชนฉัน

"ทำไมเกรดตกอย่างนี้ ทุกทีแกไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังนี่"มาแล้วลูกที่ 1ด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกไปถึงขั้วหัวใจ

"เอ่อ คือเทอมนี่กิจกรรมเยอะอะแม่ แก้วเลยไม่มีเวลาอ่านหนังสือ"ยังพออ้างไปได้

"แต่แกยังมีเวลาเล่นอินเตอร์เน็ตเนี้ยนะ"ลูกที่ 2 ตามมาติดๆ เสียงเริ่มมีน้ำโหนิดส์ๆ

"เอ่อ คือแก้วคุยเรื่องการบ้านกับเพื่อน"ไปแบบน้ำเริ่มขุ่น

"การบ้านอะไรของแก มีทั้งตัวการ์ตูน  แล้วก้อมีไม้กอล์ฟด้วย"รุสึกว่าจะเริ่มมีสะเก็ดดาวหาง

"เอ่อ แก้ว...แก้วคุยผ่านเกมส์ปังย่าอะ"ครั้งนี้ไม่รอดแน่ ฉันไม่น่าไปเล่นปังย่าตามคำแนะนำของฟางเลย

"แกจะจะคุยกันเรื่องวงสวิงกันหรือยางงายยยยย!!!ทำไมแกไม่บอกฉันมาตรงๆว่าแกไม่ได้อ่านหนังสือเลยยยย อย่างนี้มันน่านักกกก!!!"อ๊ากกก! ดาวหางชนแว้ววว ฉันทรุดลงไปกอดเข่าแม่โดยอัตโนมัติ

"โธ่แม่ แก้วขอโทษ แก้วจะตั้งใจเรียน วันหลังแก้วจะไม่ทำแบบนี้อีกแร้ว"

"วันหลัง วันใหนของแก นี่แกก้อจะสอบเข้ามหาวิยาลัยแล้ว แกจะเอาเวลาที่ใหนมาแก้ตัวให้ฉันเหน"

"เอ่อ...ไม่รุ (-_- )( -_-)"

"เหนมั้ยแกไม่รุ เฮ้อ...ต้องให้แม่จักการยุเรื่อย"

"แม่ช่วยหนูได้หรอ O_o"

"ฉันเปนแม่แกนะ แกกำลังลังเดือดร้อนฉัยชนก้อต้องช่วยแกสิ ไม่งั้นจะไปช่วย a Dog ที่ใหน"

"แม่ @_@ แม่ช่างเปนแม่ที่ประเสริฐจริงๆ ว่าแต่...แม่จะทำยังไงละ"

"แม่จะจ้างครูสอนพิเศษมาสอนแกที่บ้าน"ห๊าOoO ครูสอนพิเศษ โอ้โนT^T...ชีวิตของแก้ว เกลียดกาลเรียนพิเศษที่สุด เพราะมันบ่งบอกถึงความบัฟฟาลี่ของตัวเองที่เรียนที่โรงเรียนไม่รุเรื่องจนต้องมาเรียนพิเศษ ฉันเคยดูถูกไอ้พวกที่เรียนพิเศษแร้วฉันต้องมาเจอเองหรอเนี้ย น่าอายที่ซู้ดดดด>O<

"เปนไงความคิดแม่เริศละสิ"

"เอ่อ...แก้วว่าแก้วไปอ่านหนังสือเองที่ห้องสมุดก้อได้นะคะ"

"แกจะขัดใจแม่หรือไง ห๊า!!"

"จ๊ากกก! ไม่แร้วจะ ไม่แร้วจ้า... แก้วยอมแล้ว"

"ให้มันได้อย่างนี้สิ ^_^ แม่จะให้เขาเริ่มสอนพรุ่งนี้ เตรียมตัวให้ดีแล้วกัน แม่ไปทำงานแล้ว"

"คะ"แงๆๆๆ~แม่ใจร้าย แม่นะแม่ทำไมถึงทำกับแก้วอย่างนี้ คอยดูสิแก้วจะชวนติวเตอร์เล่นปังย่าจนสอนแก้วไม่ได้เลย โทรหาฟางดีกว่า

 "ฮัลโหลฟาง ว่างปะ ไปเที่ยวกันใหม"

 "จะบ้าหรอตอนนี้ฉันมาเที่ยวบ้านญาติยุที่ต่างจังหวัด"

"อ้าว งั้นหรอ"

"คะแนนแกตกขนาดนั้นแก ยังมีอารมณ์เที่ยวยุอีกหรอ"

"ชิ ทำอย่างคะแนนแกดีนักนี่"

"เออ ฟางนะชินแล้ว ว่าแต่แก้วจะทำไงต่อ แร้วแม่แก้วว่าไงมั้ง"

"ก้อนี่ไง แก้วจะชวนฟางไปเที่ยวก่อนที่จะต้องตะลุยหนังสือกับติวเตอร์ที่แม่หามาให้"

"ห๊ะ! แก้วเนี้ยนะต้องเรียนพิเศษ ฮ่าๆๆ อยากหัวเราะเปนภาษาไทยพสมเยอรมัน แก้วเคยดูถูกพวกที่เรียนพิเศษแร้วแก้วก้อต้องมาเจอเอง เวรกรรมจริงๆ"

"ใช่แล้ว เวรกรรม-_-!!"

"เออ แก้วแค่นี้ก่อนนะ ญาติชวนไปทะเล"

"อืม เที่ยวให้สนุกก้อแล้วกัน"

"จะ ตุ๊ด...ตุ๊ด" เฮ้อ...อิจฉาโว๊ยยย เพื่อนเขาไปเที่ยวกันทำไมฉันต้องมาจมปรักกับตำลายุคนเดียว ฉันไม่ยอมมม ถึงไม่มีฟางฉันก้อไปคนเดียวได้ แต่ว่าไปที่ใหนดีอะ.....

และแล้วฉันก้อมาโผล่ทีีห้างฯแห่งหนึ่ง ถ้ามาห้าง ฉันจะไม่ลืมที่นี่แน่นอน แต่นแต๊นนน... นั้นคือ คาราโอเกะ นั้นเอง วั้นนี้ฉันจะร้องให้มันปลดปล่อยแบบบ้าพลังไปเลย

        "Baby Baby Baby boy boy Baby Baby Baby boy boy! ไม่ใช่เพื่อนเล่น   เทอเข้าใจมั้ย ว่างมากก้อไปเล่นที่อื่นไป Baby Baby Baby boy boy Baby Byby Baby boy boy! พูดเล่นไม่ต้องพูดเข้าใจมั้ย รุไว่ซะ I'm Not Your toy " 

"ฮึกๆๆ ฮือๆๆๆ กวิน แก้วทำอะไรผิด ทำไมถึงทำกับแก้วอย่างนี้ ฮือๆๆ T_T"

อารมณ์ฉันอินไปกับบทเพลงจนร้องให้ออกมาเปนสาย พลันหันไปเห็นตู้คาราโอเกะที่ยุถัดไปอีกสองตู้ เอ๊ะ นั้นมันกวินนี่ มากับใครนะ ฉันเดินออกไปดูที่ตู้คาราโอเกะของกวิน แล้วเหนเขากำลังร้องเพลงยุกับผู้หญิงคนนึง คงเปนแฟนใหม่ละสิ ตอนนี้เท้าฉันมาหยุดยุหน้าตู้คาราโอเกะของกวินแร้ว ฉันพยายามมองผู้หญิงคนนั้นว่าเปนใคร แล้วทันใดนั้นกวินก้อหันมา

--------------------------------------------------------------------------------

พอแค่นี้ก่อน ปวดมือ เขียนมาสามชั่วโมง แขนเค๊ดเลย 555555555+