ไม่ใช่ที่จะอิจฉา

~ฉันรู้ว่าเธอก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง ฉันรู้ว่าคนแบบเธอน่ะเจอได้ทั่วไป~ ~แค่คนที่เคยมาส่ง ไม่เห็นจะมีอะไร ไม่เคยจะอยู่ในสายตา~ บ่ายวันที่แดดแรงมากฉันกำลังจะกลับบ้านแล้วหลังจากที่เรียนเส็ด ฉันเงยหน้ามองฟ้า แล้วก็ต้องรีบก้มหัวลงมาเพราะว่าแดดกำลังเผาหน้าฉัน “แก้ว ให้ฉันไปส่งนะ”เสียงชายคนนึงดังมาจากข้างหลังฉัน “ไม่ต้องฉันกลับเองได้หนะ”ฉันหันไปตอบโทโมะเพื่อนฉันเอง “ไม่เห็นหรอว่าแดดมันแรง เดี๋ยวก็ดำกันพอดี ขึ้นรถเลย”นายโทโมะยัดฉันเข้ารถ ฉันนั่งกอดอกไปตลอดทางจนถึงบ้านของฉัน ฉันรีบลงจากรถแล้วก็เข้าบ้านไป ฉันเข้าไปในห้องนอนของฉันแล้วส่องกระจก ฉันก็ต้องตกใจเมื่อเห็นหน้าตัวเอง “เฮ้ย!! ทำไมหน้าแดงอย่างนี้อะ ไม่ได้ตากแดดมากนิ แดงได้ไงเนี่ย”ฉันรีบเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า ก่อนที่จะโดดลงมานอนแผ่บนเตียง แล้วฉันก็หลับไป วันต่อมา พักกลางวันแล้ว ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว แต่ว่าฉันลืมอารัยนะนึกไม่ออกเลย ฉันนั่งนึกอยู่ซักพักหนึ่ง ฉันก็นึกออกว่าฉันลืมกล่องดินสออยู่ที่ห้องคอม ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่ฉันนั่งแล้วก็กลับหลังหันอย่างรวดเร็ว ฉันต้องตกใจเมื่อฉันหันหลังไปโทโมะมายืนอยู่ตรงหน้าของฉัน ฉันเซนิดหน่อย โทโมะรีบคว้าเอวฉันไว้ ฉันค้างซักพักด้วยความตกใจ ก่อนที่ฉันจะถอยออกมาเมื่อได้ยินเสียงเฟย์ “แก้ว อุ้ย โทดทีฉันมาขัดจังหวะป่าวอะ” “ขัดจังหวะอารัยเฟย์ พูดอารัยไร้สาระ ไปดีกว่า”ฉันพูดพร้อมเดินออกมาจากโต๊ะ “เดี๋ยวแก้ว จะไปไหน” ฉันอยุดเดินก่อนที่จะหันไปหาเฟย์ “ฉันจะไปกล่องดินสอที่ห้องคอมอะ ฉันลืมไว้”ฉันพูดแล้วก็กำลังจะเดินไปจากโต๊ะอีกครั้ง “เดี๋ยวแก้ว‼”เฟย์ตะโกนไล่หลังฉันมา “อารัยอีกล่าเฟย์ เรียกอยู่ได้”ฉันไปถามเฟย์ ด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ “ห้องคอมอยู่ทางนี้แก้ว”เฟย์พูดพร้อมชี้นิ้วไปทางซ้ายมือ แต่ตอนนี้ฉันกำลังเดินไปทางขวา ฉันรีบหันไปทางซ้ายแล้วฉันก็รีบเดินไปที่ห้องคอม ตกเย็น ฉันกำลังเดินกลับบ้านอยู่กับเฟย์ อยู่ดีๆเฟย์ก็พูดขึ้น “แก้วฉันถามอารัยเธอหน่อยสิ” “ถามอารัยหรอเฟย์”ฉันหันไปถามเฟย์ “แก้วเธอคิดยังไงกับโทโมะกันแน่ ชอบโทโมะหรอแก้ว บอกเฟย์ได้นะ” “ก็....ก็คิดเป็นเพื่อนคนนึงไงเฟย์ ถ้าแก้วไม่คิดไม่คิดเป็นเพื่อนแล้วแก้วจะคิดเป็นอารัยล่ะเฟย์” “อืม ก็ได้ฉันเชื่อเธอก็ได้” “เอาน่า กลับบ้านกันดีกว่านะ”ฉันยิ้มให้เฟย์ก่อนที่จะดึงเฟย์ขึ้นรถกลับบ้านไปกับฉัน วันต่อมา ~แต่พอได้รู้ว่าเธอเป็นแฟนคนอื่น ทำไมในใจมันถึงอยากหวงเธอขึ้นมา~ ~รู้หรอกว่าไม่มีสิทธิ์ แต่คิดไปแล้วนี่นะ มันคงจะผิดมากใช่ไหม~ ถึงเวลาพักกลางวันฉันกำลังนั่งกินข้าวอยู่กับเฟย์สองคน ซักพักโทโมะก็เดินมากับผู้หญิงคนนึง ฉันอึ้งไปพักนึง ฉันรู้สึกจี้ดที่ใจ โทโมะพาผู้หญิงคนนั้นมานั่งอยู่ตรงข้ามฉัน “แก้ว เฟย์ นี่หวาย”โทโมะพูดแล้วก็หันไปยิ้มกับหวาย “แก้วอิ่มแล้วขอตัวก่อนนะ”ฉันทุบโต๊ะแล้วก็เดินออกมา อยู่ดีๆน้ำตาฉันก็ไหลออกมาโดยที่ฉันไม่รู้ตัว ฉันเข้าไปนั่งร้องให้ตรงมุมห้อง แล้วเฟย์ก็เดินมาหาฉัน “แก้ว เป็นอารัย”ฉันหันไปมองหน้าเฟย์ แล้วก็กอดเฟย์ไว้แน่น “ฉันขอถามเธออีกครั้งนะแก้ว เธอคิดยังไงกับโทโมะ”เฟย์พูดพร้อมจับไหล่ฉันไว้สองข้าง “ฉัน ฉัน ฉันรักโทโมะ”เฟย์ถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะเข้ามากอดฉันไว้ “ฉันเข้าใจเธอนะแก้ว อยูดร้องให้นะแก้ว แก้วเธอรักโทโมะมากมั้ย” “อืม”ฉันพูดพร้อมพยักหน้าให้เฟย์ “ไปบอกเค้าเถอะ ไม่ต้องกลัวว่าเค้าจะไม่รับรักเรา แค่ให้เค้าได้รู้ก็พอ” “ขอบใจนะเฟย์ พรุ่งนี้เฟย์ไปเป็นเพื่อนแก้วนะ”เฟย์พยักหน้าให้ฉันพลางยิ้มให้ฉันเล็กๆ ฉันเอามือปาดน้ำตาบนใบหน้าของฉันก่อนที่จะยิ้มตอบกลับให้เฟย์ วันต่อมา ฉันกับเฟย์เดินเข้าไปในสวนก็เห็นโทโมะยืนรออยู่ ฉันหันไปหาเฟย์ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาโทโมะ ส่วนเฟย์ก็ยืนรอฉันอยู่ห่างๆ “โทโมะทำไมมาเร็วจัง” “คือว่าฉันผ่านมาแถวนี้พอดีอะ แล้วแก้วเรียกโทโมะมามีอารัยหรอ” ~ไม่อยากเห็นเขาดีกว่า ไม่ใช่อิจฉา แต่ว่ามันรักเธอ~ “คือว่า ฉัน ฉันก็ไม่ชอบที่นายกับหวายอยู่ด้วยกัน ฉันไม่ได้อิจฉานะ แต่ว่า ฉันรักนายอะ”ฉันพูดพร้อมก้มหน้าลงน้ำตาของฉันหยดลงมาทีล่ะหยด “แค่นี้อะหรอที่เธอจะพูด”ฉันเงยหน้าขึ้นมามองโทโมะ “ฉัยขอโทดนะโทโมะ ฉันรู้ว่าฉันพูดไปมันก็ไม่มีประโยชน์อารัย ฉันก็แค่อยากให้นายรู้ว่า ฉันรักนาย นายไม่จำเป็นต้องรับรักฉันก็ได้”ฉันพูดพร้อมหันหลังให้โทโมะ ก่อนที่จะเดินออกมา “แก้ว‼”โทโมะตะโกนไล่หลังฉันมา “ไม่เป็นรัย ไม่เป็นรัยจริงๆ ฉันเข้าใจแล้ว เข้าใจทุกอย่างแล้ว”ฉันพูดในขณะที่ยังหันหลังอยู่เหมือนเดิม “เธอจะเข้าใจได้ยังไงแก้วในเมื่อฉันยังไม่ได้พูดอารัยเลยซักคำ ฟังฉันก่อนนะ”ฉันหันไปหาโทโมะอีกครั้ง “ฉันดีใจนะที่เธอรักฉัน เพราะฉันก็รักเธอเหมือนกัน ส่วนหวายอะ ฉันคิดกับเค้าแค่เพื่อน แต่เธอฉันคิดมากกว่านั้น” “ขอบใจนะ”ฉันพูดพร้อมเข้าไปกอดโทโมะไว้แน่น อ่านแล้วก็ช่วยกันเม้นด้วยนะค่ะ ถ้าเม้นน้อยจะไม่อัพเรื่องต่อไปแล้วนะค่ะ