ไม่ใช่ที่จะอิจฉา

~ฉันรู้ว่าเธอก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง ฉันรู้ว่าคนแบบเธอน่ะเจอได้ทั่วไป~
~แค่คนที่เคยมาส่ง ไม่เห็นจะมีอะไร ไม่เคยจะอยู่ในสายตา~
บ่ายวันที่แดดแรงมากฉันกำลังจะกลับบ้านแล้วหลังจากที่เรียนเส็ด ฉันเงยหน้ามองฟ้า แล้วก็ต้องรีบก้มหัวลงมาเพราะว่าแดดกำลังเผาหน้าฉัน
“แก้ว ให้ฉันไปส่งนะ”เสียงชายคนนึงดังมาจากข้างหลังฉัน
“ไม่ต้องฉันกลับเองได้หนะ”ฉันหันไปตอบโทโมะเพื่อนฉันเอง
“ไม่เห็นหรอว่าแดดมันแรง เดี๋ยวก็ดำกันพอดี ขึ้นรถเลย”นายโทโมะยัดฉันเข้ารถ ฉันนั่งกอดอกไปตลอดทางจนถึงบ้านของฉัน ฉันรีบลงจากรถแล้วก็เข้าบ้านไป ฉันเข้าไปในห้องนอนของฉันแล้วส่องกระจก ฉันก็ต้องตกใจเมื่อเห็นหน้าตัวเอง
“เฮ้ย!! ทำไมหน้าแดงอย่างนี้อะ ไม่ได้ตากแดดมากนิ แดงได้ไงเนี่ย”ฉันรีบเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า ก่อนที่จะโดดลงมานอนแผ่บนเตียง แล้วฉันก็หลับไป
วันต่อมา
พักกลางวันแล้ว ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว แต่ว่าฉันลืมอารัยนะนึกไม่ออกเลย ฉันนั่งนึกอยู่ซักพักหนึ่ง ฉันก็นึกออกว่าฉันลืมกล่องดินสออยู่ที่ห้องคอม ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่ฉันนั่งแล้วก็กลับหลังหันอย่างรวดเร็ว ฉันต้องตกใจเมื่อฉันหันหลังไปโทโมะมายืนอยู่ตรงหน้าของฉัน ฉันเซนิดหน่อย โทโมะรีบคว้าเอวฉันไว้ ฉันค้างซักพักด้วยความตกใจ ก่อนที่ฉันจะถอยออกมาเมื่อได้ยินเสียงเฟย์
“แก้ว อุ้ย โทดทีฉันมาขัดจังหวะป่าวอะ”
“ขัดจังหวะอารัยเฟย์ พูดอารัยไร้สาระ ไปดีกว่า”ฉันพูดพร้อมเดินออกมาจากโต๊ะ
“เดี๋ยวแก้ว จะไปไหน” ฉันอยุดเดินก่อนที่จะหันไปหาเฟย์
“ฉันจะไปกล่องดินสอที่ห้องคอมอะ ฉันลืมไว้”ฉันพูดแล้วก็กำลังจะเดินไปจากโต๊ะอีกครั้ง
“เดี๋ยวแก้ว‼”เฟย์ตะโกนไล่หลังฉันมา
“อารัยอีกล่าเฟย์ เรียกอยู่ได้”ฉันไปถามเฟย์ ด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
“ห้องคอมอยู่ทางนี้แก้ว”เฟย์พูดพร้อมชี้นิ้วไปทางซ้ายมือ แต่ตอนนี้ฉันกำลังเดินไปทางขวา ฉันรีบหันไปทางซ้ายแล้วฉันก็รีบเดินไปที่ห้องคอม
ตกเย็น
ฉันกำลังเดินกลับบ้านอยู่กับเฟย์ อยู่ดีๆเฟย์ก็พูดขึ้น
“แก้วฉันถามอารัยเธอหน่อยสิ”
“ถามอารัยหรอเฟย์”ฉันหันไปถามเฟย์
“แก้วเธอคิดยังไงกับโทโมะกันแน่ ชอบโทโมะหรอแก้ว บอกเฟย์ได้นะ”
“ก็....ก็คิดเป็นเพื่อนคนนึงไงเฟย์ ถ้าแก้วไม่คิดไม่คิดเป็นเพื่อนแล้วแก้วจะคิดเป็นอารัยล่ะเฟย์”
“อืม ก็ได้ฉันเชื่อเธอก็ได้”
“เอาน่า กลับบ้านกันดีกว่านะ”ฉันยิ้มให้เฟย์ก่อนที่จะดึงเฟย์ขึ้นรถกลับบ้านไปกับฉัน
วันต่อมา
~แต่พอได้รู้ว่าเธอเป็นแฟนคนอื่น ทำไมในใจมันถึงอยากหวงเธอขึ้นมา~
~รู้หรอกว่าไม่มีสิทธิ์ แต่คิดไปแล้วนี่นะ มันคงจะผิดมากใช่ไหม~
ถึงเวลาพักกลางวันฉันกำลังนั่งกินข้าวอยู่กับเฟย์สองคน ซักพักโทโมะก็เดินมากับผู้หญิงคนนึง ฉันอึ้งไปพักนึง ฉันรู้สึกจี้ดที่ใจ โทโมะพาผู้หญิงคนนั้นมานั่งอยู่ตรงข้ามฉัน
“แก้ว เฟย์ นี่หวาย”โทโมะพูดแล้วก็หันไปยิ้มกับหวาย
“แก้วอิ่มแล้วขอตัวก่อนนะ”ฉันทุบโต๊ะแล้วก็เดินออกมา อยู่ดีๆน้ำตาฉันก็ไหลออกมาโดยที่ฉันไม่รู้ตัว ฉันเข้าไปนั่งร้องให้ตรงมุมห้อง แล้วเฟย์ก็เดินมาหาฉัน
“แก้ว เป็นอารัย”ฉันหันไปมองหน้าเฟย์ แล้วก็กอดเฟย์ไว้แน่น
“ฉันขอถามเธออีกครั้งนะแก้ว เธอคิดยังไงกับโทโมะ”เฟย์พูดพร้อมจับไหล่ฉันไว้สองข้าง
“ฉัน ฉัน ฉันรักโทโมะ”เฟย์ถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะเข้ามากอดฉันไว้
“ฉันเข้าใจเธอนะแก้ว อยูดร้องให้นะแก้ว แก้วเธอรักโทโมะมากมั้ย”
“อืม”ฉันพูดพร้อมพยักหน้าให้เฟย์
“ไปบอกเค้าเถอะ ไม่ต้องกลัวว่าเค้าจะไม่รับรักเรา แค่ให้เค้าได้รู้ก็พอ”
“ขอบใจนะเฟย์ พรุ่งนี้เฟย์ไปเป็นเพื่อนแก้วนะ”เฟย์พยักหน้าให้ฉันพลางยิ้มให้ฉันเล็กๆ ฉันเอามือปาดน้ำตาบนใบหน้าของฉันก่อนที่จะยิ้มตอบกลับให้เฟย์
วันต่อมา
ฉันกับเฟย์เดินเข้าไปในสวนก็เห็นโทโมะยืนรออยู่ ฉันหันไปหาเฟย์ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาโทโมะ ส่วนเฟย์ก็ยืนรอฉันอยู่ห่างๆ
“โทโมะทำไมมาเร็วจัง”
“คือว่าฉันผ่านมาแถวนี้พอดีอะ แล้วแก้วเรียกโทโมะมามีอารัยหรอ”
~ไม่อยากเห็นเขาดีกว่า ไม่ใช่อิจฉา แต่ว่ามันรักเธอ~
“คือว่า ฉัน ฉันก็ไม่ชอบที่นายกับหวายอยู่ด้วยกัน ฉันไม่ได้อิจฉานะ แต่ว่า ฉันรักนายอะ”ฉันพูดพร้อมก้มหน้าลงน้ำตาของฉันหยดลงมาทีล่ะหยด
“แค่นี้อะหรอที่เธอจะพูด”ฉันเงยหน้าขึ้นมามองโทโมะ
“ฉัยขอโทดนะโทโมะ ฉันรู้ว่าฉันพูดไปมันก็ไม่มีประโยชน์อารัย ฉันก็แค่อยากให้นายรู้ว่า ฉันรักนาย นายไม่จำเป็นต้องรับรักฉันก็ได้”ฉันพูดพร้อมหันหลังให้โทโมะ ก่อนที่จะเดินออกมา
“แก้ว‼”โทโมะตะโกนไล่หลังฉันมา
“ไม่เป็นรัย ไม่เป็นรัยจริงๆ ฉันเข้าใจแล้ว เข้าใจทุกอย่างแล้ว”ฉันพูดในขณะที่ยังหันหลังอยู่เหมือนเดิม
“เธอจะเข้าใจได้ยังไงแก้วในเมื่อฉันยังไม่ได้พูดอารัยเลยซักคำ ฟังฉันก่อนนะ”ฉันหันไปหาโทโมะอีกครั้ง
“ฉันดีใจนะที่เธอรักฉัน เพราะฉันก็รักเธอเหมือนกัน ส่วนหวายอะ ฉันคิดกับเค้าแค่เพื่อน แต่เธอฉันคิดมากกว่านั้น”
“ขอบใจนะ”ฉันพูดพร้อมเข้าไปกอดโทโมะไว้แน่น

อ่านแล้วก็ช่วยกันเม้นด้วยนะค่ะ ถ้าเม้นน้อยจะไม่อัพเรื่องต่อไปแล้วนะค่ะ